1300 jaar geleden verzette Europa zich met succes tegen islamitische expansie

De Byzantijnse vloot gebruikte Gries vuur. Dit “wonderwapen” redde destijds Europa voor de kalief.

(Door: “Xrist” – Vertaling: E.J. Bron)

In tegenspraak tot de vaak herhaalde, echter ongegronde bewering dat de islam een religie van de vrede zou zijn, wordt de geschiedenis van de islam sinds zijn ontstaan in de vroege 7^e eeuw na Chr. tot op de dag van vandaag door agressief imperialisme, veroveringsoorlogen, het tot slaaf maken van en de moord op niet-moslims, zoals onlangs ook de “Islamitische Staat” (ISIS), begeleid.

In de middeleeuwen werd het hele Middellandse Zeegebied het toneel van aanvallen van islamitische piraten en oorlogen. Behalve de islamitische expansie naar Europa via Gibraltar en de kust van het huidige Italië waren een ander deel van de jihad ook oorlogen tegen Byzantium en belegeringen van de hoofdstad Constantinopel door troepen van het kalifaat in de 7^e en 8^ste eeuw.

De belegering van Constantinopel van 717 tot 718, die precies een jaar (15 augustus 717 – 15 augustus 718) duurde, was een zware aanval op de metropool van het Oost-Romeinse rijk. Aan de gebeurtenissen tijdens de belegering herinneren o.a. enkele Duitstalige blogs, bijvoorbeeld “timediver.de” en “der prophet.info”.

Naar aanleiding van de herdenkingsdag op 15 augustus jongstleden citeren we met kleine correcties de tekst van het blog “derprofhet.onfo”:

717 na Chr. (382 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten):

Nadat een Arabisch leger het Byzantijnse leger in Klein-Azië had verslagen, steekt Maslama, de broer van de Omajjaden-kalief Suleiman, de Dardanellen over en belegert Constantinopel (hoofdstad van het christelijke Byzantijnse rijk en zetel van de christelijke keizer) met een leger van 180.000 man. Alleen met behulp van het Griekse vuur konden de Byzantijnen de eerste bestorming, die door 1800 Arabische schepen werd ondersteund, afslaan.

 Constantinopel (nu: Istanboel) werd door de Grieken omstreeks 660 v. Chr. gesticht en in 326 na Chr. in Constantinopel omgedoopt. In de late Oudheid en in de middeleeuwen was Constantinopel de hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk. Militair gold Constantinopel lange tijd als onneembaar en werd beschouwd als de sterkste vesting ter wereld. De Arabieren belegerden Constantinopel in totaal drie keer: van 668 na Chr. tot 669 na Chr., van 674 na Chr. tot 678 na Chr. en tenslotte van 717 na Chr. tot 718 na Chr. Alle drie belegeringen mislukten. Vooral de laatste belegering was voor de islamitische aanvallers vernietigend, omdat de Arabische vloot, bijna 1800 schepen, bijna volledig werd verwoest. Hun heerschappij op zee in de Middellandse Zee was daarmee beëindigd. Historici gaan er van uit dat er 130.000 tot 170.000 Arabieren bij de belegering hun leven verloren. De Arabieren konden zich decennia lang niet herstellen van deze klap. De islamitische expansie in richting Europa werd door de succesvolle verdediging van Constantinopel gestopt en was daarom van buitengewoon belangrijke historische betekenis. Men vermoedt da tin het geval van een overwinning van de Arabische aanvallers de weg van de islam naar het centrum van het christelijke Europa vrij geweest zou zijn.

 Volledig onverwacht voor keizer Leo III. komt de Bulgaarse Khan Tervel de Byzantijnen met 30.000 zwaarbewapende ruiters te hulp. De Arabieren gaan echter niet openlijk de strijd aan met de Bulgaren.

 718 na Chr. (381 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten):

Nadat de Arabieren van hun kant nu de belegerden van de Bulgaren zijn geworden, en afgesneden zijn van bevoorrading, als gevolg van de strenge winter, honger en epidemieën al aangeslagen waren, gaan ze uiteindelijk toch de strijd aan met de Bulgaren en worden in korte tijd afgeslacht.

De verenigde Bulgaars-Byzantijnse troepen, waartoe ook contingenten Chazaren, Armeniërs en andere Kaukasiërs behoorden, slaan de Arabieren uiteindelijk uit Europa tot aan de rijksgrenzen in Klein-Azië terug. Op de terugtocht van het islamitische leger worden de landerijen ten oosten van de Bosporus met de aardbodem gelijkgemaakt en de bewoners tot slaaf gemaakt.

Door deze overwinning werd de uitbreiding van de islam aan de oostgrens van Klein-Azië voor de komende 6 eeuwen een halt toegeroepen.

De overwinning van Khan Trevel is net zo belangrijk als die van Karel Martell bij Tours & Poitiers 14 jaar later.

Terwijl de Frankische hofmeier en zijn 7000 soldaten tegenover slechts 6000 Arabieren kwamen te staan, had Khan Tervel, als heerser van zijn nog niet eens gekerstende rijk, met 180.000 vijanden te maken.

We vullen de tekst hierboven nog met enige informatie aan:

De heerschappij van de Khan Tervel in het eerste Bulgaarse Rijk duurde van 700 tot 721. In veel geschiedenisboeken wordt de Centraal-Aziatische titel “Khan” in verband gebracht met Tervel. De enige tot nu toe bekende en bewijsbare titel van Tervel is echter de titel “Knjas” (koning).

Tervel onderhield intensieve contacten met het Oost-Romeinse Rijk (Byzantium). In het jaar 705 heeft hij met een leger van 15.000 Bulgaarse soldaten de Oost-Romeinse keizer Justianus II. geholpen om zijn troon in Constantinopel te heroveren. Daarvoor kreeg Tervel van Justianus de titel “Kessar” (Caesar). Deze titel werd normaal gesproken aan personen verleend die familie of schoonfamilie van de keizer waren. Tervel was de eerste buitenlandse heerser die deze titel kreeg.

Nadat in september 717 de schepen van de Arabieren grotendeels werden verwoest, begon de lange winter en was het vasteland rondom Constantinopel meer dan 100 dagen lang met een pak sneeuw bedekt. Nadat de aanvallers door de Bulgaarse troepen belegerd werden, verslechterde hun verzorgingssituatie zienderogen. In het voorjaar kwam er een verzorgingsvloot uit Egypte aan, waaronder 400 zware schepen met extra belegeringsmateriaal. In het gevolg van deze vloot bevonden zich ook christelijke zeelieden, die met kleinere boten overliepen naar de Byzantijnen. Ook deze vloot werd door de Byzantijnen vernietigd. Verschillende auteurs leveren verschillende cijfers over de door de Bulgaarse troepen gedode Arabieren, maar de meest waarschijnlijke verliezen na de Bulgaarse aanval zijn 20.000 tot 30.000 soldaten.

Dat was het einde van de belegering van Constantinopel en op 15 augustus 718, exact een jaar na het begin van de belegering, vond de definitieve aftocht van de Arabieren plaats.

Voor zijn bijdrage aan de redding van Europa voor de islamitische expansie werd Khan Tervel “Redder van Europa” genoemd en na zijn dood zowel door de orthodoxe als de katholieke kerk onder de naam Sint Trivelius Theoktist heilig verklaard.

Het verhaal van de belegering van Constantinopel laat zien dat Europa zich ook in de middeleeuwen met succes kon verdedigen tegen het opdringen van de islam. Daar zouden we aan moeten denken.

Bron:
www.pi-news.net
Door: “Xrist”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)