In naam van de godsdienstvrijheid: De islamisering maakt vorderingen

(Door: Martin Mair – Vertaling: E.J. Bron)

Verleden week bekritiseerde de mensenrechtencommissie van de VN Frankrijk wegens het boerkaverbod. Het verbod in Frankrijk zou een schending van het mensenrecht van godsdienstvrijheid zijn. Staat de vrijheid van godsdienst weldra boven alles?

In Frankrijk geldt sinds 2010 een boerkaverbod. Het is daar sindsdien verboden om in het openbaar een boerka of een niqaab te dragen. De motivering van de Franse regering voor deze wet is van oudsher dat het verbod nodig zou zijn om de veiligheid en het vreedzame samenleven te garanderen. Nog vijf andere landen volgden dit voorbeeld: Oostenrijk, Letland, Bulgarije, België en Denemarken.

Europees Gerechtshof van de Mensenrechten: versluieringsverbod rechtmatig

Sindsdien moeten vrouwen, die in Frankrijk in het openbaar de religieuze gezichtssluier dragen, een boete van € 150,- betalen. Een van de vrouwen, die zo´n verboden versluiering droeg, heeft op grond van deze straf een klacht ingediend. Eerst bij het Europees Gerechtshof van de Mensenrechten. Dit verklaarde het versluieringsverbod echter al in 2012 tot rechtmatig. Ook een ander bezwaar met een gelijksoortige inhoud m.b.t. tot het versluieringsverbod in België werd afgewezen.

Mensenrechtencommissie zet Frankrijk onder druk

Nu richtte de in Frankrijk wonende moslima zich tot de mensenrechtencommissie van de VN, opnieuw met dezelfde argumentatie: het versluieringsverbod zou een schending van de godsdienstvrijheid zijn. Zodoende zou ze zich aangevallen zien in haar mensenrechten. De VN-mensenrechtencommissie heeft dit nu bevestigd en geeft Frankrijk een periode van 180 dagen om zich over het onderwerp uit te laten.

Geen berisping voor landen met een versluieringsplicht?

Het is dus een schending van de mensenrechten wanneer men in de openbare ruimte om veiligheidsredenen het gezicht wil zien van iemand anders. Waarom hebben al die andere landen, waarin de versluiering verplicht is, geen problemen met VN-berispingen? Is het bijvoorbeeld alleen maar een schending van de mensenrechten om vrouwen de religieuze versluiering te verbieden, maar niet hen ertoe te dwingen?

De commissie bevestigt weliswaar ook dat de boerka een instrument ter onderdrukking van de vrouw is. Maar blijkbaar is voor de commissie de “godsdienstvrijheid” ondertussen het mensenrecht dat boven alles staat. En nu we het er toch over hebben: hoe zit het eigenlijk met de mensenrechten van de vrouwen in Iran, in Saoedi-Arabië en in vele andere landen die de islamitische wetgeving volgen? Waar vrouwen zichzelf deels in extreem groot gevaar begeven wanneer zij tegen deze dwang de straat opgaan?

Godsdienstvrijheid boven andere vrijheden?

In ieder geval in Europa worden onder de dekmantel van de godsdienstvrijheid steeds meer andere rechten beperkt en afgepakt. Wetsvoorstellen, die voor onze vrijheid bepaalde religieuze stromingen beperken, worden aan de kaak gesteld of helemaal niet ingevoerd. Hoe kan het bijvoorbeeld dat bij iedere eis naar het verbieden van religieus slachten de religie plotseling boven de anders alomtegenwoordige dierenbescherming staat?

In de grondwet staat het recht op lichamelijke ongeschondenheid – tegelijkertijd staan we de religieuze genitale verminking van kleine kinderen toe. Bij kleine meisjes is dit weliswaar in ieder geval in enkele Europese landen verboden – desondanks gebeurt het. Welke vruchten hier een verkeerd begrepen tolerantie kan dragen, is te zien in Groot-Brittannië. Daar bestaat een regelrecht “besnijdenistoerisme” op meisjes uit Frankrijk – omdat de religieuze tolerantie als belangrijker geldt dan het eigenlijke wettelijke verbod ook in het Britse rechtssysteem.

Islamisering via de achterdeur

Op deze manier maakt nu dus een islamisering van Europa via de achterdeur vorderingen. Want ook in reclames en films wordt de islam steeds vaker als bijzonder positief en interessant voorgesteld. Dat nu de vrijheid van de vrouwen en de behoefte van de bevolking naar veiligheid nu ook het slachtoffer is geworden van deze doctrine, is een alarmsignaal.

En dit alles, terwijl Frankrijk een seculiere staat is. Religie en staat dienen strikt gescheiden te zijn. In het grootste deel van islamitisch Turkije betekent zo´n gebod zelfs dat studentes bij het betreden van de campus een hoofddoek moesten opzetten. In het land daarentegen waar men als eerste voor de vrijheid en gelijkheid van alle mannen en vrouwen de barricaden opging, worden deze vrijheden en gelijkheid nu in naam van de “godsdienstvrijheid” van de vrouwen afgepakt.

Stenigingen in naam van de godsdienstvrijheid?

Hoever dit proces nog zal gaan, is niet te voorspellen. De islam houdt namelijk nog enkele andere mooie dingen paraat, wanneer men zijn meest archaïsche praktijken verkoopt als vrije godsdienstuitoefening. Zullen we spoedig in naam van de godsdienstvrijheid de eerste steniging van een daarvoor verkrachte vrouw in Europa zien?

Zal de zogenaamde “mensenrechtencommissie” van de VN mensen en wetten, die dit willen verhinderen, eveneens bekritiseren? Krijgen de al plaatsvindende “cultuurbonussen” voor rechtbanken bij “eermoorden” enz. weldra de kwaliteitszegel van de Verenigde Naties? Vragen en nog eens vragen…

Volgende stap: Migratiepact

De volgende stap in deze richting moet al in december plaatsvinden. Dan dient namelijk op de conferentie van de VN in Marrakesh het “Global Compact for Migration” ondertekend te worden. dit pact zal het voor inwoners van overwegend islamitische landen gemakkelijker maken om Europa binnen te komen. Bovendien wil het graag dat alle berichtgeving over migratie positief is. Een journalist, die de import uit zulke praktijken bekritiseert, zou door een stroom aanklachten onder verwijzing naar het pact aan de rand van zijn existentie gedrongen kunnen worden – zelfs wanneer hij gelijk zou krijgen.

Het blijft dus spannend hoeveel waarde er dan nog aan gehecht zou worden om andere mensenrechten behalve de godsdienstvrijheid te garanderen. Het vrije woord zou verleden tijd zijn, echt vrij zouden alleen nog maar de gedachten zijn, zolang ze onuitgesproken blijven. Ook daarom zouden zoveel mogelijk Europese landen het voorbeeld van Oostenrijk, Hongarije en Kroatië moeten volgen en dit monsterlijke pact in geen geval in december moeten ondertekenen!

Bron:
www.tagesstimme.com
Door: Martin Mair

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)