Berlijn – hoofdstad van de islamitische gedwongen huwelijken

(Door: Marilla Slominski – Vertaling: E.J. Bron)

Officieel werden vorig jaar in Berlijn 570 gevallen van voltrokken of geplande gedwongen huwelijken bekend, bijna 20% meer dan het jaar daarvoor. Maar het geschatte niet officieel geregistreerde aantal zou minstens tienmaal zo groot zijn, weet de leidster van Papatya, een anonieme crisisinstelling voor meisjes en jonge vrouwen in de Duitse hoofdstad.

Alleen al het afgelopen jaar zouden ongeveer 6000 meisjes en jonge vrouwen tegen hun zin uitgehuwelijkt of daartoe gedwongen zijn – per dag zou het gemiddeld om meer dan 15 jonge meisjes gaan, aldus Eva Kaiser, leidster van de instelling Papatya, die in haar 32-jarig bestaan al bijna 2000 slachtoffers voor hun families in veiligheid gebracht heeft.

De herkomst van de meisjes en jonge vrouwen wordt bij Papatya niet geregistreerd, maar minstens 90% van de gevallen zou een islamitische achtergrond hebben. Onder hen bevinden zich inmiddels ook meisjes uit “vluchtelingen”families, verklaart Eva Kaiser tegenover de “Tagesspiegel”. Onder de resterende 10% zouden zich ook Jezidische, christelijke en heel soms joodse meisjes bevinden. Voor de “Tagesspiegel” reden genoeg om met een individueel geval uit deze minderhedengroepering te komen. Schrijver Robert kiesel schetst het lot van de vermeende christin Serap (naam gewijzigd). Met 16 jaar zou de in Turkije geboren en in Duitsland opgegroeide Serap moeten trouwen met haar neef. Ze verzette zich ondanks klappen, trappen en bedreiging met noord en woont nu onder een andere naam in een grote stad in het westen van Duitsland – nog altijd bang voor haar familie, die tot op de dag van vandaag naar haar op zoek is.

“Gedwongen huwelijk bestaat nooit alleen, maar altijd in de context van familiair geweld”, benadrukt Eva Kaiser. De jongste van de meestal minderjarige meisjes die hulp zoeken, zouden pas 13 jaar oud zijn. “De druk op de meisjes was altijd al groot en wordt niet minder”, weet Eva Kaiser. Dat meisjes alleen over hun leven kunnen beslissen, zou in deze families niet voorzien zijn.

Berlijn wordt “vluchtelingenvriendelijker”

Volledig onaangedaan door lotgevallen zoals die van Serap, wil het “tolerante” Berlijn nog “vluchtelingenvriendelijker” worden. midden december wil de rood-rood-groene regering van de deelstaat Berlijn nu haar plan over de vluchtelingenpolitiek met de naam “Totaal concept ter integratie en participatie van gevluchte personen” presenteren.

“De toepassing van het verblijfsrecht in Berlijn vindt integratievriendelijk plaats”, verklaren de regerenden in het voorwoord van het concept vaag. In heldere taal: “Iedereen moet blijven. Berlijn zet in de landelijke vergelijking het minst uit. De meeste vluchtelingen mogen op de een of andere manier blijven, ook als ze geen kans hebben op asiel”, aldus de “Tagesspiegel”. In tegenstelling tot andere Duitse deelstaten krijgen in Berlijn alle asielzoekers direct een gratis taalcursus, want hier geldt per slot van rekening: uitzetting – zo goed als uitgesloten.

“Als ze nieuw aankomen, zijn de vluchtelingen het best gemotiveerd om iets nieuws te beginnen. Daarvan zou men gebruik moeten maken”, beweert de gevolmachtigde voor integratie en migratie van de Berlijnse Senaat, Andreas Germershausen, die zich voor zijn baan in de Senaat aan sociaalwetenschappelijke onderzoeksinstituten in Bangkok en Berlijn met vragen betreffende internationale migratie en globale vluchtbewegingen heeft beziggehouden.

Bijna € 1 miljard voor “vluchtelingen” – geen warm plekje voor ongeveer 80 daklozen

Nu wil men in Berlijn dit “succesvolle” aanbod nog uitbreiden. Van de ongeveer 80.000 zou het 11.000 van de zogenaamde vluchtelingen gelukt zijn om een baan te krijgen waarin zij zichzelf sociaal moeten verzekeren. 8039 leerlingen stapten van “welkomstklassen” over naar gewone klassen op openbare scholen. In totaal besteedde de deelstaat Berlijn dit jaar bijna € 1 miljard aan “zijn vluchtelingen”. Als het gaat om de huisvesting in de winter van ongeveer 100 daklozen, wordt het gecompliceerd in de hoofdstad:

Sinds september ruziet de Senaat met de openbaar vervoerbedrijven over de onderbrenging van de daklozen op Berlijnse stations. Het gaat o.a. om het beschikbaar stellen van verplaatsbare toiletten en brandbeveiliging. Ondanks veiligheid-bedenkingen eist de Senator Sociale Zaken Elke Breitenbach (Die Linke) dat de Berlijnse openbaar vervoerbedrijven (BVG) als deelstaatbedrijf haar sociale verantwoordelijkheid voor de stad zou moeten nemen. “We zien hierin een plicht van de BVG”, verklaart de politica van Die Linke en schuift de Zwarte Piet onaangedaan door. Het gaat om in totaal 80 tot 100 personen die in de winter liever in de beschermde metrostations dan in de instellingen van de winterhulp onderdak zoeken – vaak bezitters van honden, die hun dier niet mee mogen nemen naar de instellingen.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Marilla Slominski

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)