Creatief klooien met groen

(Door: “Tistochwat”)

Trouwe lezers van deze zegenrijke website weten natuurlijk dat heer Bron regelmatig op mijn landgoed komt aanwaaien, en jullie denken vast dat het er dan altijd gezellig aan toegaat. Dat is ook zo, maar in dit verslagje wil ik graag eens de andere kant van de zaak belichten zonder heer Bron zwart te maken. Als gastvrouw moet je tenslotte af en toe je ei kwijt.

Het begon vanochtend met een kopje koffie met zelfgebakken spacecake. Ik heb het nooit aan de grote klok willen hangen, maar heer Bron eet nogal slordig. Als hij zich te buiten gaat aan gebak, ligt de tafel na afloop bezaaid met kruimels. Suiker in zijn koffie scheppen, heeft hij ook nog niet helemaal onder de knie: de helft belandt naast zijn kopje. Op zich is dat geen probleem, maar voor ik kan ingrijpen met een vaatdoekje, veegt hij de hele bende met een achteloos armgebaar op de grond. ‘Dat doe ik thuis ook altijd,’ legde hij uit, toen ik er een tactvolle opmerking over maakte.

Gelukkig is er op ander gebied enige verbetering opgetreden. De koude rillingen lopen over mijn rug bij de herinnering aan die keer dat heer Bron in mijn park een paar kubieke meter brandnetels uit de grond stond te rukken; hij had iets gelezen over hoe gezond brandnetelthee is. Na het klaren van de klus stampte hij die rampzalige dag weer naar binnen met grote kluiten bagger onder zijn zolen. Bij elke stap liet hij een spoor van verwoesting achter op mijn roomblanke vloertegels. Het afgelegde traject via de bijkeuken, de keuken en de eetkamer naar de salon bedraagt ongeveer dertig meter en ik ben dan ook twee dagen bezig geweest om de aangekoekte blubber van de tegels te krabben.

Vandaag ging het anders. Na de koffie liet heer Bron míj de planten waarop hij afgelopen zomer zijn oog al had laten vallen, uit de grond spitten. Zelf hield hij druk kritiek leverend toezicht op de werkzaamheden. Tot mijn vreugde bleef hij weg uit de tuin, zodat ik niet opnieuw hoefde te vrezen voor geplette sierplanten. En voor een besmeurde vloer in mijn villa.

Het was de bedoeling dat heer Bron bij mij een stuk of tien wietplanten kwam halen, maar hij wordt altijd zo hebberig als hij zijn blik over mijn landgoed laat glijden en wilde meteen een stapel dennen- en coniferentakken afknippen voor zijn kerststukjes. ‘Creatief klooien met groen is mijn hobby en ik ben hier nou tóch,’ zei hij glunderend. ‘Ik ga ook een stel kerstkransen maken.’ ‘Heb je daar dan tijd voor?’ vroeg ik. ‘Jazeker! Tijdens de blogpauzes; binnenkort gooi ik de tent weer een paar dagen dicht.’ ‘Dan ben je toch druk met je andere hobby?’ vroeg ik met een uitgestreken gezicht. ‘Die waarbij je hele huis staat te schudden?’ ‘O, die!’ bulderde hij. ‘Probleemloos!’  Hij zwol van trots. ‘Heb je een snoeischaar bij je, en een krat om alles in te doen?’ Ik sloeg mijn ogen ten hemel. ‘Natuurlijk niet; die heb jíj toch? Ik wil trouwens ook een berg mos oprapen; heb je een plastic zak?’ ‘Nee, jij wel?’ flapte ik eruit. Heer Bron staarde me glazig aan. Zijn sigaret viel uit zijn mond en doofde uit in een plasje water.

Hij propte zijn groene aanwinsten in drie kratten, zette ze in zijn kofferbak en scheurde, na de belofte om mijn auto een keer in de was te komen zetten, de oprijlaan af.

Door:
“Tistochwat”
(voor www.ejbron.wordpress.com)