Waarom socialisten onze herinnering aan het verleden willen vernietigen

(Door: Joshua Philipp – Vertaling: E.J. Bron)

Het verleden en de herinnering daaraan staat de heerschappij-begeertes van de socialisten en de communisten in de weg. De Zweedse regering onderzoekt of ze historische voorstellingen zoals het runenschrift of noordse symbolen zou moeten verbieden, omdat die als “haat”-symbolen beschouwd zouden kunnen worden. Dat is geen op zichzelf staand geval. In de Verenigde Staten werden historische standbeelden en beelden in het hele land – van oorlogsmonumenten via leiders in burgeroorlogen tot aan schilderijen van George Washington toe – door personen, die hen als kwetsend ervoeren, vernield.

De jongeren in de Verenigde Staten en andere landen wordt een nieuwe en andere historie bijgebracht. Eentje die haar traditionele culturen afkeurt, haar oprichtingsverhalen vervloekt en haar oprichters veroordeelt. De scholieren wordt bijgebracht om te haten waar ze vandaan komen en de geschiedenis te interpreteren door de bril van het socialisme.

Het is een gevecht om de herinnering in een oorlog van de ideeën. En we hoeven alleen maar te kijken naar de landen die dit proces al hebben doorlopen om te zien welke doelen hier achter steken.

Vernietiging van cultuur en traditie in China en Oost-Europa  

In China vernietigde de regerende Communistische Partij van China eveneens de culturele overblijfselen van het land, zijn waarden en tradities. Dit vond plaats tijdens de Culturele Revolutie in de jaren-60 en de jaren-70.

De vernietiging van de 5000 jaar oude Chinese cultuur door de Communistische Partij eindigde daarmee echter niet. Onlangs nog heeft de Communistische Partij de voorstelling van het door haar vernietigde culturele erfgoed in films en videogames verboden.

Datzelfde gebeurde onder communistische en socialistische regimes in delen van Europa. De bijna ongemerkte voortzetting van deze processen heeft de voormalige Poolse minister van Onderwijs, Ryszard Legutko, beschreven in zijn boek “De demon in de democratie: Totalitaire verleidingen in vrije samenlevingen”. Deze processen moeten alle herinneringen aan datgene wat het socialisme wilde vernietigen, uitroeien.

Bewegingen “tegen de [historische] vernieuwing”

Legutko zei dat het communisme een systeem zou zijn dat zou proberen de geschiedenis in de zin van het eigen beeld daarvan weer te geven door middel van bewegingen “tegen de [historische] herinnering”. Diegenen die zich tegen dit systeem zouden verzetten, zagen zich niet alleen geplaatst tegenover de goelags, de opgefokte meutes en de geheime politie. Ze streden ook voor de herinnering “om het vergeten te verhinderen, omdat zij heel goed wisten dat het verlies van de herinnering het communistische systeem sterker zou maken, doordat het de mensen weerloos en kneedbaar zou maakte.”

Toen Karl Marx zich regimes onder het socialisme en communisme voorstelde – waarvan er in die tijd niet eentje bestond – dacht hij dat zij alle overtuigingen, tradities en morele voorstellingen van de wereld zouden vernietigen zoals ze waren. Hij en andere communisten, die hem volgden, dachten dat hun ideeën alle andere zouden vervangen. En dat in de wrede regimes, die zouden volgen om deze systemen te creëren, de doelen de middelen zouden heiligen.

Na de machtsovername nemen de socialistische tirannen in de regel geen genoegen met alleen maar de oppervlakkige vernietiging van de traditionele cultuur en het geloof, maar proberen ook het verleden door kritiek op en verandering van de geschiedschrijving te vernietigen.

Als deze waarden en tradities vernietigd zijn, is het heersende regime in staat zijn macht in iedere porie van de samenleving in te bedden. Legutko schreef dat de socialistische leiders dachten “dat het politieke systeem elk deel van het openbare en private leven zou moeten doordringen” om “ethiek en zeden, familie, kerken, scholen, universiteiten, gemeenschapsorganisaties, cultuur en zelfs menselijke gevoelens en wensen erbij te betrekken.”

“Doordat ze als dienaren van de zaak van de bourgeoisie geïdentificeerd werden, konden de filosofen, kunstenaars en schrijvers aangeklaagd worden, omdat zij de vijanden van de socialistische revolutie waren en de toekomst in de weg stonden, vaak met droevige gevolgen voor de aangeklaagden”, schreef hij.

Vernietiging van het verleden ook in liberaal-democratische systemen

Zoals Legutko uitlegde, bestaat dezelfde filosofie van de vernietiging van het verleden niet alleen onder volledige socialistische regimes, maar ook onder de liberaal-democratische systemen van het Westen. Hij schreef: “Beide systemen produceren – in ieder geval in hun officiële ideologische interpretaties – een gevoel van de bevrijding van de oude banden.”

De systemen, die in het spel zijn, lijken op datgene wat de schrijver George Orwell in zijn boek “1984” presenteerde, waarin zijn fictieve Engelse socialistische (IngSoc) regime de absolute controle over de hele samenleving had gevestigd. Een deel van hetgeen de controle van het regime garandeerde, schreef Orwell, was een systeem dat de mensen deed vergeten dat zij ooit in iets geloofden dat tegenstrijdig zou zin aan het systeem. “Dat vereist een continue verandering van het verleden”, schreef hij en stelde vast dat iemand onder dit systeem “de huidige omstandigheden tolereert, ook omdat hij geen vergelijkende maatstaven heeft.” Zodoende, aldus Orwell, “wordt de mens ertoe gebracht om te geloven dat het hem beter gaat dan zijn voorouders en dat het gemiddelde materiële comfort constant toeneemt.”

Voor de huidige socialistische regimes geldt, schreef Orwell, dat plaatsgevonden gebeurtenissen “alleen in schriftelijke aantekeningen en in menselijke herinneringen overleven.”

“Het verleden is datgene waarover de aantekeningen en herinneringen het eens zijn. En omdat de partij de volledige controle over alle aantekeningen en hoofden van haar leden heeft, volgt daaruit dat het verleden datgene is wat de partij kiest”, schreef hij en beschreef dit als deel van de “realiteitscontrole”.

Socialistisch systeem wantrouwt mensen

Toen het socialisme in het begin van de 20^e eeuw zijn intrede deed in Europa, beschreef de schrijver G.K. Chesterton diens pogingen om alles wat ooit bestond uit te roeien om zijn geplande systeem op te bouwen als iets dat gebaseerd is op het wantrouwen tegenover de gewone mensen.

Hij schreef: “In deze primaire dingen, waarin de oude religie een mens vertrouwd heeft, wantrouwt de nieuwe filosofie de mens volledig. Het socialisme staat erop dat hij een zeer zeldzaam mens moet zijn om de een of andere rechten in deze aangelegenheid te hebben; en als hij zo´n zeldzaam soort mens is, dan heeft hij het recht om anderen nog sterker dan zichzelf te beheersen.”

Bron:
www.epochtimes.de

Bron oorspronkelijk artikel:
www.theepochtimes.com
Door: Joshua Philipp

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)