Langer straffen werkt prima!

(Door: H. Numan)

U weet het zo onderhand wel: straffen helpt niet. Worden ze alleen maar slechter van. Progressieve mensen gooien je dood met die mantra. Meestal met als voorbeeld Engelse zakkenrollers in de 17^e eeuw die tijdens de executie van een van hun collega’s de zakken van het publiek rolden. Da’s een nogal onhandig voorbeeld. De tijden waren heel anders. Er was geen politie. Justitie was enorm corrupt. Straffen waren inderdaad draconisch, en die hielpen niet echt. Dus … straffen werkt niet. Zie je wel!

Kwestie van benadrukken wat je uitkomt en negeren wat je tegenspreekt. Laten we eerst beginnen met de pakkans. Alles staat of valt met de pakkans. In Japan is de pakkans rond de 90%. Je kan dan ook bij nacht en ontij overal rondlopen, en de Japanse politie doet dienst zonder vuurwapens. Die hebben ze bijna nooit nodig. Onze politie doet dienst in kogelwerende vesten en is zwaar bewapend. Ze krijgt binnenkort meer wapens, en tasers, en meer bevoegdheden. Maar de pakkans… die is minder dan 10%. Zou dat er mee te maken hebben dat u eigenlijk gewapend over straat moet gaan? Nou, wel degelijk.

Mensen begaan overtredingen en misdrijven om verschillende redenen. Als je thuiskomt en je treft je  vrouw in bed aan met een andere man, dan kan ik me begrijpen dat je compleet door het lint gaat. Alleen masochistische linkse kweeën vragen dan beleefd aan hun vrouw of ze misschien wat glijmiddel of een bosje bloemen nodig hebben. Een meer normale man (of vrouw, andersom komt net zo goed voor) kijkt dan niet naar de consequenties en slaat een of beiden dood. Of daar de doodstraf op staat of niet. Maakt niets uit.

Ander voorbeeld zijn ernstige verkeersovertredingen. Als we opzet even buiten beschouwing laten, dan is het goed mogelijk dat je een verkeersfout maakt met enorme consequenties. Ook daar helpen draconische straffen niet. Er zijn ook zaken waarvan je weet dat je het niet moet doen, maar toch doet. Zoals je telefoon gebruiken tijdens het rijden. Draconische straffen staan daar op; een melkkoe van het CIB. Het is geen onwil, maar een bijna natuurlijke reactie – die terecht streng verboden is.

Er zijn heel veel misdrijven waar zware straffen wél prima werken. De overgrote meerderheid, eigenlijk. Zwartrijden en winkeldiefstal worden grotendeels gedaan uit winstoogmerk. Mensen rijden zwart, omdat het goedkoper is. Toen ik in dienst zat, ergerde ik me wild aan de enorme aantallen zwartrijders in de tram. Controle (pakkans!)  was er nauwelijks in die tijd. Soms had ik het gevoel de enige passagier te zijn die zijn kaartje netjes betaalde. Hoge boetes en celstraf in combinatie met strenge controles stoppen zwartrijden vrijwel volledig. Maar dat kost geld. Die controleurs kunnen dat nu eenmaal niet als vrijwilligers doen.

Even zo goed is een controleur op de bus of tram sociaal een goed idee. Het geeft het publiek een veiliger gevoel onderweg. Zwartrijders blijven weg. En niet geheel toevallig zijn dat meestal ook de mensen die zich nogal asociaal gedragen. Dat gaat hand in hand samen. Die conducteurs bieden ook een stukje service, je kan ze de weg vragen bijvoorbeeld. Maar dat is iets dat vrijwel altijd buiten beeld blijft in een kosten-baten analyse. Want we willen het liefst niet alleen de conducteur, maar ook de chauffeur vervangen door een automaat.

Weet u wat er op fietsendiefstal staat? Drie jaar gevangenisstraf (gekwalificeerde diefstal, zoek maar op). In de jaren 50 kreeg u dat beslist. Dat maximum staat er nog steeds op. Alleen loopt u een grote kans om die 3 jaar bak zelf te krijgen als u aangifte doet en een rechtszaak eist dan de dief. Zo ver zijn we al gezonken. Kwam fietsendiefstal voor in de jaren 50? Ja, natuurlijk. Maar lang zoveel niet als nu. Dat heeft en met de pakkans en met de bestraffing te maken. Als u zeker weet dat u ongestraft een fiets kan jatten, en in het onwaarschijnlijke geval dat u betrapt wordt er met een vermaning van af komt, wat houdt u dan tegen? Alleen uw fatsoen, eigenlijk.

Zo zijn er heel wat overtredingen en misdrijven waar strenge straffen prima afschrikwekkend werken. Als je weet dat je voor het mishandelen (onheus aanraken, bijvoorbeeld) van een hulpverlener tenminste 6 maanden de gevangenis indraait, ongeacht de omstandigheden, en meestal flink langer, laat je het wel uit je hoofd. Niet altijd, en niet iedereen. Maar die mensen zonder zelfbeheersing zijn dan lang uit de roulatie en dat is mooi meegenomen. Neem maar van mij aan dat activistische studentjes opeens heel wat minder gewelddadig de politie gaan provoceren als ze de zekerheid hebben op +6 maanden gevangenis, een strafblad en verwijdering uit hun opleiding. Precies hetzelfde geldt voor irritante bontkraagjes. Oh, dat werkt statusverhogend voor dat soort knapen? In dat geval krijgen ze een hele hoge status. De volgende keer nòg meer status en een langere gevangenisstraf. Prima toch? Het kwaad straft dan zichzelf, lijkt me. Met net zo veel status als je maar wilt.

Als verkrachters en kindermishandelaars op z’n ergst in een luxe gesticht geplaatst worden met net zo veel porno als ze willen, tv op de kamer en een aardige cipier (m/v) die ze desgewenst seksueel ter wille is, waarom zouden die mensen zich dan inhouden? Natuurlijk, er zullen er altijd een paar blijven die het niet kunnen laten, al zou je hun gevalletje in een notenkraker stoppen. Maar die zieke figuren zitten dan voor vele jaren achter tralies. Dat geeft u en uw kinderen de gelegenheid om bij te komen en het leven op te pakken. Als je zo ziek bent als babyverkrachter Robert Mikelsons (Hofnarretje-affaire) moet je permanent uit de samenleving verwijderd worden. Hoe dan ook. Over dat verknipte figuur: ook hier maakte hij van de gelegenheid gebruik. Zijn pakkans was zo gering dat hij geen enkele motivatie had om zich te beheersen. De gelegenheid maakt de dief, zegt het oude spreekwoord. Of in dit geval iets veel ergers.

Er gaan binnenkort een hoop domme Hollands-mohammedaanse geitjes teruggehaald worden uit Syrië. “Moeten we begrip voor hebben.” Nee, dat moeten we niet. Die domme geiten moeten er begrip voor hebben dat ze nu geen Nederlandse meer zijn. Daar hebben ze zelf willens en wetens voor gekozen. Het is misschien stoer om het advies van je ouders, familie en vrienden achteloos te negeren, je moet dan wel leven met de consequenties. Of niet, want in Syrië zijn ze niet moeilijk met de doodstraf. Alleen is dat ons probleem niet. Dat is het nooit geweest ook. Het is hun eigen probleem.

“Maar gevangenissen zijn heel erg duur.” Je krijgt dan een prachtige berekening onder ogen waarin het vasthouden van een gedetineerde een vermogen kost. Het is efficiënter of goedkoper om ze… niet te bestraffen. Want daar komt het vrijwel altijd op neer. “Je kunt ze nooit stoppen”. Zekers, zolang de meesten maar gestopt worden. Zo lang mogelijk. “Ze zijn ziek en moeten behandeld worden.” In de meeste gevallen is hun ziekte bijna altijd aanstelleritus, of het machosyndroom. De behandeling kan plaats vinden achter tralies. De tijd is een hele goede heelmeester.

Waarom worden er tegenwoordig zo ongelofelijk veel vormfouten gemaakt en zijn de straffen bijna altijd fop-strafjes? Omdat een groot deel van onze befjes zelf activistische studentjes waren. Met hun mond belijden ze solidariteit en mededogen met de verdrukten en armen uit de samenleving. Met de mond, want verder moet het natuurlijk niet gaan. Dat blijkt wel uit de nu vele meedogenloze straffen die opgelegd worden wegens “haatmisdrijven”. Leg een plakje ham voor een moskee en u gaat zonder pardon tenminste een half jaar achter tralies. Met net zoveel gemak een jaar of langer. Opeens is er niets meer over van dat mededogen, solidariteit en begrip.

Nu wil het geval dat nou net in de door hun geprezen heilstaten draconische straffen heel normaal zijn. Ik heb het Wetboek van Strafrecht van Noord-Korea, Laos en Cuba niet bij de hand, maar u kunt van mij aannemen dat het stelen van een reepje chocola niet met een vermaning of taakstraf wordt afgedaan.

Het allereerste wat ik tijdens rechts- en wetskennis leerde, is dat recht nooit alles omvattend is of kan zijn. Je kan alles wat je maar kan bedenken in regels zetten, die regels moeten op vrijwillige basis nageleefd worden. Je kan het niet afdwingen, enkel de meest opvallende en/of ergste overtreders bestraffen. Zolang de meeste mensen zich aan de wet houden, is de wet na te leven.

Maar dat werkt net zo goed andersom. Je kunt net zulke draconische wetten maken als je maar wilt, minimumstraffen en nog veel meer. Zolang rechters en officieren ze niet willen toepassen zijn het zinloze straffen. Ze kunnen het wel, maar ze willen het niet. En daar valt best wat aan te doen. Dan moet u richting Venlo kijken, want in dit geval is het Forum voor Democratie niet waar u moet zijn.

Door:
H. Numan
(voor www.ejbron.wordpress.com)