Quo vadis, Germania?

(Door: “Cantaloop” – Vertaling: E.J. Bron)

Wie het communisme goed vindt, heeft het niet aan den lijve ondervonden!

Er staat ons een hoop te wachten. Op dit moment maken wij als niet linkse Duitse burgers heel duidelijk mee hoe het voelt om bijna hulpeloos te zijn wanneer er beslissingen van een autoritair karakter over onze hoofden heen genomen worden. Die nota bene elk democratisch fundament en elke democratische gewoonte ontberen. Nu is het in zekere zin officieel: in Duitsland onder het tijdperk Merkel doen aanwezige wetten, tradities en richtlijnen er niet veel meer toe. Ze werden, net zoals zeden en gebruiken, in feite als nietig beschouwd. Met één pennenstreep, één telefoontje worden deze van tafel geveegd, alsof ze helemaal niet zouden bestaan. De morele ideeën van een kleine elite van profiteurs staan dus boven de statuten van een hele samenleving.

Wie moet haar nu nog stoppen, onze “Führerin” van de vrije wereld? Ze is immers al sinds geruime tijd de meest populaire politica. En haar invloed tot in het kleinste hoekje van de grote politiek is enorm. Tien minuten durende, staande ovaties op Stalinistische wijze op CDU-partijcongressen gelden al lang als standaard. Madame Merkel heeft ver boven de CDU uit een partijenconglomeraat gecreëerd, waarin zij de onbegrensde heerseres is. Er is een regelrechte cultus rondom haar persoon ontstaan, ondersteund door een schaduwleger van volgzame systeem-profiteurs. De toekomst? Het zal waarschijnlijk uitdraaien op een socialisme 2.0, daarvan kunnen we inmiddels gevoeglijk uitgaan. Ook al zou het op dit moment nog onzuiver zijn om onze BRD te vergelijken met de ten onder gegane DDR. Maar verschillende nuances daarvan zijn al merkbaar. De verdere “ondersteuning” van de sowieso al regeringsgetrouwe pers is er eentje van. Partijinterne “zuiveringsacties” een andere.

De Merkel-media verhitten de stemming tot het kookpunt

Hoe is zoiets toch mogelijk? Hoe kan men als volk en natie blij applaudisserend in de toenemende onvrijheid geleid worden, zonder dat er minimaal een bepaald “fundamenteel verzet” ontstaat? Door propaganda. En ontmenselijking. Een democratisch gelegitimeerde partij, die zonder mitsen of maren op het fundament van de grondwet staat, wordt bijna compleet geïsoleerd, systematisch uitgesloten en gestigmatiseerd. Verdediging is niet toegestaan. Bovendien wordt de AfD zelf, inclusief haar kiezers, neergezet als het uitschot van de mensheid. Iedereen mag hen beledigen. Ze tellen niet mee – noch als politicus, noch als burger noch als mens. Ze gelden als waardeloos en gevaarlijk. Iedereen die zich met deze partij bezighoudt, geldt als besmet. Ook historisch gezien worden we getuigen van een nog nooit eerder voorgekomen ontwikkeling.

Merkels aangekondigde “grote transformatie” begint – en iedereen kijkt toe

Er wordt nu een gruwelijke agenda uitgevoerd; u wordt ongecontroleerd beschuldigd van de ergste bedoelingen – onder het eveneens luide applaus van de gehoorzamen. Höcke, die, toegegeven, vaker met nationale esthetiek koketteert, wordt door alle media zelfs als Hitler´s terugkeer aangezien. Niets minder. Meer verachting is er op dit moment nauwelijks uit te drukken. De linkse media-ophitsers hebben elke maat verloren. Desalniettemin, de angst en de afschuw voor de AfD zijn de enige ponden waarmee Merkels getrouwe persgevolg op dit moment nog kan woekeren. Meer heeft deze razende meute van staatsomroepers niet meer te bieden.

Daarmee kan echter voortreffelijk paniekerige hysterie zonder verdere basis aangewakkerd worden, waarin feiten vervalst, vaak zelfs uit de context gehaald – en tot een exces opgeblazen worden. Ja, men is in de gelijkgeschakelde redactiekantoren bereid om bewust insinuaties en onwaarheden door te geven. Perscode – wat is dat? Een linkse chef, genaamd Benjamin-Immanuel Hoff, van het kantoor van een minister-president van een deelstaat beweert in een interview onverholen dat de AfD miljoenen doden op haar geweten zou hebben en dat men als samenleving kort voor een machtsovername van de fascisten zou staan. Terwijl in de realiteit Merkel´s “Pretorianen-garde”, in de vorm van de Antifa, vakbonden en Groene jeugd, op straat voor geweldsexcessen tegen andersdenkenden zorgt. Er hangt een regelrechte “lynch sfeer” in de lucht.

Kan het niet een beetje minder, vraagt je je met het oog op zulke ontsporingen af? Als tussenbalans dient daarom geconstateerd te worden dat het officieel daadwerkelijk nog als “burgerlijk” geëtiketteerde Merkel-apparaat blijkbaar liever een rasechte communist, wiens partij, de slechts qua naam gecorrigeerde SED, die deels door de binnenlandse veiligheidsdienst wordt geobserveerd, heeft dan een gekozen, liberale minister-president.

Zodoende is de ruk naar links van de CDU  schriftelijk vastgelegd. Terwijl in Oost-Europa in toenemende mate liberaliteit haar intrede doet, wordt in Duitsland de meningscorridor steeds smaller. Dat zou enkele jaren geleden nog niemand voor mogelijk hebben gehouden. Zo groeit intern al bijna de wens naar een Duitse Joseph McCarthy, zogezegd als regulerende tegenkracht. Voordat er weer iemand als “vijand van de staat” in de rug geschoten wordt.

Bron:
www.pi-news.net
Door: “Cantaloop”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)