Is Rusland onze vijand?

(Door: Fred Hamburg)

‘Those who can get you to believe absurdities can get you to commit atrocities’ – Voltaire

Al ver voor de Russische aanval op de Oekraïne voerde de VS een Koude Oorlog 2.0 tegen Rusland. Allereerst was er de Angelsaksische haatcampagne tegen Rusland. Niets, maar dan ook niets werd in de Westerse media nagelaten om Rusland in een kwaad daglicht te stellen: van het nalaten van het Russische aandeel in het succes van het International Space Station tot en met het flutverhaal dat Rusland geprobeerd zou hebben de Amerikaanse verkiezingen van 2016 te beïnvloeden. De almaar aanzwellende stroom aan fakenews was niet te filmen: ik noem bijvoorbeeld Skripal (een poging van de Anglo-Amerikaanse geheime diensten om Rusland te framen), Navalny (‘a planned provocation aimed at discrediting Russia’) en MH17 (een false flag – ‘there is absolutely no motive/benefit for Russia to do this’).

Zo ook zou Rusland ‘de Krim geïnvaseerd hebben,’ een bewuste foutieve representatie van feiten nu blijkt dat de aansluiting van de Krim bij Rusland geen invasie was, maar primair een vreedzame daad van zelfbeschikking. Dit laatste was het geval, omdat de Krim zichzelf onafhankelijk had verklaard op precies dezelfde wijze als Kosovo en de Oekraïne. Aan de heldere uitslag van het vlekkeloze referendum dat erop volgde, kleefde niets verwonderlijks. De Krim is immers cultureel, politiek, economisch en etnisch doorheen de eeuwen onlosmakelijk verbonden geweest met Rusland. Sebastopol is de geboorteplaats van de Russische vloot. De hele gang van zaken hield – van de kant van de Russen – slechts in dat zo voorkomen werd dat de coup in de Oekraïne de populatie van historisch Russisch land zou opslokken. Hetzelfde gold voor de Russische steun aan de jonge Donbas-republieken.

Ook de suggestie dat Rusland van plan was de Baltische staten binnen te vallen, was toentertijd pure inbeelding. Rusland heeft – met haar eigen havens aan de Baltische zee – geen enkel strategisch belang bij het binnenvallen van die landen. En waarom zou het historisch niet-hegemonistische, maar veeleer isolationistische Rusland haar grondgebied willen vergroten, met name nu ze dit na het communistische intermezzo juist zo drastisch heeft verkleind? Alleen al het BNP van Rusland staat geen hegemonistische ambities toe. De waarheid is dat Rusland zich juist altijd heeft moeten verdedigen tegen aanvallen vanuit het Westen (Zweden, Polen, Fransen, Duitsers). En dat het typisch het Westen was dat (a) de bolsjewieken, (b) het Ottomaanse rijk (in haar oorlog tegen Rusland) en (c) de moslims in Tsjetsjenië steunde. Kortom, de ‘containment’ van Rusland is als idee sinds de 18e eeuw nooit verlaten door het Westen. De Krimoorlog (1853 – 1856) was ‘gewoon’ het gevolg van Britse ‘suspicions and displeasures’ die verband hielden met Engeland´s ‘imperiale, kapitalistische dromen’. Maar anders dan het collectieve Westen suggereert, verlangt het christelijke Rusland naar interne en externe vrede om haar sociaaleconomische situatie zodanig te verbeteren dat alle Russen nu eindelijk eens gaan welvaren.

Wat was het doel van ‘de schaamteloos onprofessionele, inflammatoire artikelen tegen Rusland door leidende Amerikaanse nieuwsbladen en magazines’? Oorlog? Bijvoorbeeld via Westerse strapatsen in Syrië (of Iran)? Of door een aanleiding daartoe te veroorzaken in de Oekraïne? Bijvoorbeeld door wapenleveranties en/of door er Amerikaanse troepen te stationeren; dus door de NAVO te doen oprukken ten koste van de Rusland’s gerechtvaardigde nationale veiligheidseisen alsmede in strijd met hun eigen belofte? Zelfs William J.Burns, voormalig Amerikaans ambassadeur in Rusland, schreef in een ‘embassy cable’ uit 2008 dat de NAVO-expansie naar de Oekraïne de ‘security redlines’ van Moskou zouden schenden en dat deze handelwijze het land potentieel in tweeën zou kunnen delen ‘leading to violence or even (…) civil war, which would force Russia to decide whether to intervene’.

Het zou het laatste worden, maar niet dan na een zeer lange tijd van oplopende spanningen. Want jaren van onsuccesvolle gesprekken en gebroken wapenstilstanden liepen uit op de patstelling tussen Rusland en het Westen, die ontstond na de coup tegen de rechtmatige regering in Kiev. Deze coup, voorafgegaan door de – door het Westen geënsceneerde – ‘Maidan protesten’, leidde tot een tweedeling van de Oekraïne. Het westen van het land steunde de ‘Oranje revolutie’, maar het Russisch sprekende oosten en zuiden verzetten zich. In het zuiden, met name in Odessa, werden deze protesten met extreem misdadig geweld onderdrukt door nazi-sympathisanten (Google eens op ‘Azov nazi’s!). Maar terwijl het Westen lijdzaam toekeek, persisteerde het verzet in het oosten en op de Krim. En anders dan de misdaden van de nazi-sympathisanten te veroordelen, besloot het Westen Moskou te treffen met sancties.

In navolging van de Krim (en Kosovo!) verklaarden de twee regio’s in de Donbas (Donetsk en Loehansk) zich in april 2014 onafhankelijk. In de strijd die daarop volgde, bestookte Kiev met zware artillerie Donbas-steden. Hoewel het vechten nooit volledig ophield en de Westerse landen al die tijd onbewogen toekeken, werd intussen op initiatief van Belarus een staakt-het-vuren afgesproken (het Minsk-akkoord). Zelfs een tweede staakt-het-vuren werd in februari 2015 overeengekomen na interventie van Rusland, Frankrijk en Duitsland. Hierbij beloofde Kiev decentralisatie van haar macht en grote autonomie voor de oostelijke regionen. De OSCE (Organization for Security and Co-operation in Europe) zou de overeenkomst monitoren. Helaas, de afgesproken decentraliserende hervormingen zouden er nooit komen, en de twee nieuwgevormde republieken zouden door Kiev onveranderd aangemerkt worden als terroristen met wie nu eenmaal geen directe onderhandelingen gevoerd worden. Ook de onderhandelingen binnen het zogenaamde ‘Normandy Format’ in Frankrijk (december 2019) leidden tot niets.

Ondertussen werden tussen 2012 en 2020 meer dan 13 000 burgers gedood door de beschietingen van de Donbas. Midden februari werden op grote schaal burgers geëvacueerd naar Rusland. Tegelijkertijd deden de leiders van de beide republieken een beroep op het Kremlin om hen te erkennen als onafhankelijke staten. Poetin ondertekende de erkenning nog dezelfde dag onder vermelding dat de Oekraïne de Minsk-akkoorden niet nakwam en de aanvallen op Donetsk en Loehansk bleef voortzetten. Deel van de erkenning bestond in een vriendschapsverdrag en een provisie over militaire bijstand. Woensdag 23 februari riepen de Donbas-republieken de hulp van Rusland in om de agressie van Kiev te stoppen.

Vroeg in de ochtend van donderdag 24 februari 2022, nadat ze de onafhankelijkheid had erkend van Donetsk en Loehansk, begon Rusland militaire doelen in de Oekraïne op chirurgische wijze te bestoken, geflankeerd door invallen van Russische soldaten uit meerdere richtingen. Ze deed dit allereerst om (1) het potentiële NAVO-lidmaatschap van de Oekraïne eens en voor altijd te blokkeren. Maar ze deed het ook om (2) de Donbas te vrijwaren van de agressie van Kiev. Meer specifiek wilde Poetin (3) de Oekraïne demilitariseren en denazificeren. Poetin verklaarde tevens niet de bedoeling te hebben de Oekraïne te bezetten. Impliciet kwam de actie van Poetin er in ieder geval op neer dat de administratieve grenzen van Donetsk en Loehansk voortaan de grenzen zouden vormen van de Donbas. (Nog) aanwezige Oekraïense troepen aldaar zouden er vanaf de erkenning van de DPR en LPR onwettig verblijven. Als reactie vroeg Zelensky vanuit Kiev aan de Westerse bondgenoten om Rusland te treffen met de aller strengste sancties.

De diepste oorzaak van de invasie (in feite zelfverdediging ex art. 51 lid 7 van het UN Charter) is de mysterieuze onredelijkheid van de NATO/VS, een agressief bondgenootschap dat (a) openlijk en ongestraft aanvalsoorlogen– dus zonder dat haar veiligheid werd bedreigd! – heeft gevoerd tegen o.a. Servië, Irak, Libië en Afghanistan, (b) diverse landen (waaronder Pakistan) bestookte met raketten, en (c) op diverse plaatsen in de hele wereld kantoren opent om invloed uit te oefenen op landen die Amerika in haar hegemonie bedreigen. Scott Ritter, de voormalige UN-wapeninspecteur in Irak, geeft een plausibele verklaring voor deze verbijsterende houding: ‘The caricatures that emerged of the Russian state and its leadership colored the analysis of Russia’s oft-stated concerns over what it viewed as its legitimate national security. This blinded the West to the reality of what was transpiring.’

Inderdaad, de NATO/VS heeft niets te zoeken aan de grenzen van Rusland. Alleen al door haar aanwezigheid aldaar – die ze beloofd had achterwege te laten! – bedreigt ze Rusland existentieel, vooral nu ze daarenboven antiballistische raketschilden heeft geplaatst in Polen en Roemenië. De Oekraïne zelf heeft voorts in maart 2021 formeel een militaire strategie goedgekeurd die bijna geheel aan een confrontatie met Rusland gewijd is (inclusief de mogelijkheid om buitenlandse (= Amerikaanse) militaire steun in te roepen). Het land zelf is ook nog eens in staat tactische kernwapens te ontwikkelen (en dreigde daarmee tijdens de Veiligheidsconferentie in München). Daarnaast heeft de VS er een aantal biowarfare laboratoria ‘ge-outsourced’. Door dit alles, met name door de voortgaande militaire steun aan de Oekraïne, is het land – na de CIA-coup – een illegale, openlijke proxy-vijand van Rusland geworden, een land waarvan het troepencontrole systeem inmiddels al in de NAVO geïntegreerd is. Intussen heeft de Oekraïne het ook al wettelijk mogelijk gemaakt om al in 2022 buitenlandse (lees: NAVO) troepen toe te laten om er te komen meedoen aan multinational oefeningen. [Dit alles terwijl de Oekraïne al sinds de middeleeuwen – op ingewikkelde wijze – deel is van het Russische hartland!]

Voor het goede begrip: de NAVO existeert feitelijk buiten de internationale rechtsorde, buiten het frame van de United Nations. De NAVO is een organisatie die voorts obsoleet is nu de Sovjet-Unie niet meer bestaat. Louter en alleen om haar bestaan (en agressieve plannen) te rechtvaardigen, creëert de NAVO (lees de VS) vijanden en bestrijdt ze deze. Rusland heeft daarom terecht alle reden om haar eigen nationale veiligheidsbelangen te behartigen, de NAVO op afstand te houden en Oekraïne te demilitariseren & denazificeren. [En mind you, de Russen weten als geen ander wat nazisme is!] Het Westen had er inderdaad goed aan gedaan beter naar de gerechtvaardigde eisen van Rusland te luisteren en in Poetin de Russen niet te beledigen.

O ja, du moment dat Rusland van het SWIFT systeem – dus van het internationale betalingsverkeer – wordt losgekoppeld, stopt Rusland vrijwel zeker alle gas- en olieleveranties aan West-Europa. And then it’s all over for Europe. [40% (Duitsland) tot 90% (Oostenrijk) van de Europese energiebehoefte komt uit Rusland!] Rusland heeft zich – samen met China – al jaren en jaren op deze situatie voorbereid, inclusief het creëren van alternatieven voor SWIFT. Het loskoppelen van Rusland van SWIFT zal het land alleen maar stimuleren nog sneller de bestaande alternatieven te vervolmaken en uit te breiden, allereerst naar nog meer landen van de Eurasia Economic Union. Voorts is de handel tussen Rusland en China nu al voor de helft in yuans. Daarbij zal het SWIFT-wapen niet alleen weinig impact hebben op de Russische economie, maar tezelfdertijd voor het Westen zeer brede en onbedoelde consequenties met zich meebrengen (zoals een exploderend de-dollarisatie proces). Alle democratisch gekozen leiders van de Westerse democratieën zijn momenteel daarom hard bezig de (economische) belangen van hun eigen kiezers te verkwanselen. En de zaak alleen maar nog verder te escaleren, het risico op een kernoorlog op de koop toenemend. Totdat de wereld is opgedeeld in een Russisch/Chinees en een Westers blok. Het laatste zal dit niet overleven door haar militair-technologische achterstand, haar niet toereikende industriële productiecapaciteit, en haar etnisch-cultureel pluralisme.

Fred Hamburg, 28 Februari, 2020

[Dit leesstuk is een bewerkt leesstuk (no.64) uit mijn boek De Prijs van politieke Correctheid (www.Bravenewbooks.nl/fredhamburg, of Bol.com (maar daar is ‘ie duurder)]

Door:
Fred Hamburg
(voor www.ejbron.wordpress.com)