Over de grenzen van de “Leopard-inzet” in de Oekraïne – Duitse generaal zegt duidelijk zijn mening

(Vertaling: E.J. Bron)

Het zijn op verbazingwekkende wijze bijna allemaal militairen die zich tegen nog meer wapenleveringen aan de Oekraïne uitspreken. Eentje uit deze gelederen is de voormalige Duitse brigadegeneraal Helmut Ganser. Het risico van escalatie zou te groot zijn, het doel bovendien onduidelijk geformuleerd, voert hij aan. Het zou nu tijd zijn voor diplomatie.

Diplomatie het gebod van het uur

Helmut Ganser is een voormalige brigadegeneraal, hij was bovendien o.a. plaatsvervangend hoofd van de stafafdeling militaire politiek op het ministerie van Defensie evenals militair adviseur van de permanente Duitse vertegenwoordiging bij de NAVO in Brussel. Hij weet dus waar hij het over heeft wanneer hij over wapens en hun inzet in het veld praat, want het was zijn beroep.

Zijn competentie onderscheidt hem van velen in de media en de politiek, die om steeds meer wapenleveringen roepen, zich echter blijkbaar niet bewust zijn van de gevolgen. Dat betreft zowel de opleiding van de soldaten als de gevolgen voor het verdere verloop van het Oekraïne-conflict.

Ganser ontwierp in een bijdrage voor het “IPG-journaal” twee scenario´s van een Oekraïens offensief met deelname van Duitse Leopard-tanks.

Het eerste mislukt snel. De Oekraïense militairen beheersen de complexe eisen, die de nieuwe machine aan hen stelt, maar gebrekkig. De ontoereikende samenwerking in verband opent daarom allerlei mogelijkheden voor een tegenaanval.

Daarom komt het offensief in het eerste model van Ganser tot stilstand, nadat het slechts dertig kilometer in door Rusland beheerst territorium is opgedrongen. De verliezen aan beide zijden zijn aanzienlijk. Beelden van kapotgeschoten Leopard-tanks doen nu al de ronde in de sociale netwerken.

“Hoge verliezen en gebrekkige handhaving”

Op grond van de hoge verliezen begint in de Oekraïne een discussie over de zin van de oorlog. Steeds meer burgers hebben dode familieleden te beklagen. Tegelijkertijd is het defensievermogen van de NAVO-landen zelf door de ondersteuning van de Oekraïne aanzienlijk verzwakt. Rusland behoudt na het mislukte offensief nog steeds 10 tot 12% van de grond op het gebied waarop de Oekraïne aanspraak maakt als zijn soevereine gebied. Het offensief is daarmee mislukt.

In een tweede scenario ging Ganser van een succesvolle aanval van het Oekraïense leger uit. Het kan doorstoten tot de Zee van Azov en staat uiteindelijk tegenover de Krim. De verzorging van de Krim wordt onderbroken.

Rusland antwoordt daarop met enorme aanvallen op Kiev en maakt eveneens duidelijk dat het die landen, die wapens geleverd hebben aan de Oekraïne, als oorlogsdeelnemers beschouwt. De oorlog zou Rusland nu existentieel bedreigen, merkt Ganser op. Daarmee wordt volgens de Russische militaire doctrine de inzet van nucleaire wapens legitiem.

Nucleair “antwoord van Rusland” aan wapens leverende landen

Rusland maakt zijn nucleaire rakettroepen gevechtsklaar en eist de onmiddellijke opheffing van de blokkade van de Krim. Mocht dit niet gebeuren, dan zouden er tactische atoomwapens ingezet worden.

Tegelijkertijd start China de tot nu toe grootste manoeuvre in de Straat van Taiwan. De wereld staat aan de afgrond. Het offensief was succesvol, het resultaat is echter alles anders dan gewenst.

In beide gevallen is de inzet van de Leopard-2 niet zinvol, in het tweede scenario leidt deze zelfs tot een catastrofe. Ganser haalt voor de geest dat er ook positievere scenario´s te ontwikkelen zijn. Rusland zou bijvoorbeeld de herovering van de Krim gewoon kunnen accepteren, verklaarde hij. Maar het gevaar om langzaam in een catastrofe af te glijden, neemt met meer wapenleveringen toe en wordt daarom steeds waarschijnlijker.

In het bijzonder met het tweede scenario ondersteunt Ganser de uitspraken van diegenen die wijzen op het escalatievermogen van Rusland. Een conventionele oorlog kan tegen een atoommacht niet gewonnen worden, is een van de in dit verband aangevoerde thesen. Ganser wijst bovendien op de onberekenbaarheid van de ontwikkelingen. Oorlog zou een eigen dynamiek ontplooien, die heel moeilijk te voorspellen is, zegt Ganser.

De voorstanders van steeds verdergaande wapenleveringen wijst Ganser hiermee af. Het risico van een ongecontroleerde escalatie zou te groot zijn. Er is een duidelijke benoeming van de doelen nodig en de overweging hoe deze te behalen zijn.

Zeer zeker zou de weg dus niet over het slagveld voeren, maar gewoon aan de onderhandelingstafel.

Bron:
unser-mitteleuropa.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)