Robotyne . . .

(Door: Jan B. Hommel)

Weet u nog dat mensen als Derk Sauer en Ruben Brekelmans uitzinnig van vreugde waren toen de Oekraïne het dorpje Robotyne innam, met een aantal inwoners voor de oorlog van maximaal 500? Tijdens het ‘grote zomeroffensief’ was dit het enige tastbare wapenfeit. De verovering van een dorpje, en een heel klein stukje van de Surovkin-linie, waarachter zich nog minstens vier Russische linies bevonden. Tienduizenden Oekraïense soldaten werden door de Russische gehaktmolen gedraaid, terwijl de Amerikanen donders goed wisten dat het op een slachtpartij uit zou lopen: het Oekraïense leger had niet of onvoldoende materiaal om zich een weg door de uitgebreide mijnenvelden te banen.

En als dat al eens lukte, werden er onmiddellijk nieuwe mijnen achter ze gelegd via de lucht. Verder hadden ze onvoldoende artilleriesteun, en al helemaal geen luchtsteun. Sitting ducks voor de Russische gevechtshelikopters en gevechtsvliegtuigen, die ze van achter de eigen linies vrijwel onbeperkt konden bestoken, zonder zelf gevaar te lopen. Ervaren hoge militairen zoals Douglas Macgregor, maar ook anderen, zeiden vanaf het begin dat de VS en de NAVO zelf nóóit zo een offensief in zouden gaan, omdat het op een ramp uit zou draaien. En dat deed het dus ook. Maar de Amerikaanse adviseurs vonden dat niet erg, want het waren toch maar Oekraïense soldaten. Een goedkope oorlog, weet u nog?

Zij gingen ervan uit dat als er maar genoeg vlees in de Russische gehaktmolen gesmeten werd, deze wel een keer vast zou lopen en ze wel door de linies heen zouden breken. Er werd gewoon ingecalculeerd dat de verliezen zeer hoog zouden zijn. Niets aan de hand, zolang het maar geen Amerikanen zijn. Zoals we nu weten, liep het inderdaad uit op een enorm echec. Alleen al de eerste dagen werden zoveel pantservoertuigen kapotgeschoten, dat het slagveld hernoemd werd naar ‘Bradley square’, waar de vermeende superioriteit van het westerse wapentuig en de ‘game-changers’, de Leopard-2 gevechtstanks, volledig aan flarden werd geschoten. Veelal door zeer mobiele kleine teams met antitankwapens, op quads gemonteerd. Zeer mobiel, op grote afstand inzetbaar van het doelwit en zelfs voor drones maar moeilijk te traceren en uit te schakelen.

Waar de Russen inmiddels ook een oplossing hebben gevonden – behoudens de electronic warfare. Namelijk een good-old jachtgeweer. Ik heb al verschillende filmpjes gezien waar de Russen bezig zijn met ‘kleiduiven’ schieten door middel van een schot hagel. Het blijkt een uitermate effectieve manier om drones uit de lucht te schieten die zich te dicht bij de troepen begeven. Robotyne is weer in Russische handen. Met een fractie van de verliezen die de Oekraïne leed. En met een strategie die de Russen kenmerkt: ongekend hevige aanvallen met ‘glide-bombs’, ‘flamethrower rockets’, de ‘normale’ artillerie, niet zelden geladen met clustermunitie. Wat er overbleef, was kansloos tegen de opmars. Zonder veel moeite, en zonder door ook maar door iets beschoten te worden van enige relevantie, konden de Russen gisteren Robotyne ‘schoonvegen’.

Ik vrees dat u daar Sauer en Brekelmans niet over zult horen. En ook niet hoe het verder gaat. Want na de inname van Avdijivka de afgelopen week bleven de Russen niet stil zitten. Ten westen van Bahkmuth werd het dorpje Krasnoe ingenomen. Ten westen van Avdijivka werden de dorpjes Severnoe en Lastochkino ingenomen. En er staan nog een paar dorpjes op de nominatie die de komende dagen gaan vallen. Krynki, in de regio Cherson, werd een bloedbad voor Oekraïne – niet meer dan een ‘publiciteitsstunt’ om te laten zien dat het leger echt iets kon veroveren. De laatste vijftig tot honderd man konden ternauwernood het vege lijf redden, omdat de Dnjepr inmiddels dichtgevroren was en ze zo konden vluchten, tegen de orders van hun meerderen in. Van de vier Oekraïense brigades die in de strijd gegooid werden, is het grootste deel verloren gegaan: ‘Lost their battle capacity’. Een eufemisme voor het feit dat de helft dood of gewond is.

Hoe gaat het nu verder? Betrouwbare bronnen vertellen dat de verdedigingslinie, die de Russen nu wacht in het westen, veel zwakker is en nog maar gedeeltelijk klaar. Dit omdat men verwachtte dat het offensief zo’n succes zou worden dat het aanleggen van nieuwe verdedigingslinies niet nodig zou zijn. Hoe anders deden de Russen dat door het aanleggen van vier tot vijf verdedigingslinies over de volle linie ten zuiden van Robotyne. En ook in de Donbass, behoorlijk ver achter het front, liggen meerdere linies waar de Russen op terug kunnen vallen. En wat de Russen steeds weer doen is niet de frontale aanval te kiezen, maar een omtrekkende beweging te maken, en de logistieke lijnen en de vluchtwegen afsluiten. Bahkmuth was de uitzondering, waar de Russen de Wagnerianen storm lieten lopen. Ik sluit niet uit dat dit een hele bewuste strategie was, omdat Poetin zich misschien realiseerde dat Prigozhin wellicht een risico voor hem zou gaan worden. Dan zou het niet slecht uitkomen als de troepenmacht die hem trouw waren, zo veel mogelijk gedecimeerd werd. Want inmiddels zijn ook de Wagnerianen in Afrika grotendeels vervangen door reguliere Russische troepen. En wat er nog restte, is inmiddels geïncorporeerd in het Russische leger.

Nu is de grond bevroren, dus het graven van loopgraven en tankgrachten is zeer moeizaam voor de Oekraïners. Tijd om solide bunkers aan te leggen, is er niet. Bovendien, aan alles is gebrek: pantservoertuigen, munitie, artillerie. En zelfs qua drones, een uitermate effectief en goedkoop wapen gebleken, hebben de Russen een 5:1 tot 10:1 voordeel. En dan zeggen betrouwbare kanalen ook nog eens dat de Russen zich tot nu toe beperkt hebben tot relatief kleinschalige operaties om de zwaarste fortificaties in te nemen, voordat het grote offensief losbarst: Nu ligt er onder Robotyne een legermacht van zo’n 60.000 man, en ten oosten van Kupiansk ligt een legermacht van meer dan 100.000 man. Dan hebben de Russen relatief lichte verliezen geleden qua materieel en hebben ze dus zelfs in de oorlog nog grote reserves op kunnen bouwen van tanks en pantervoertuigen e.d. En het allerbelangrijkste is nog wel dat het moreel van de Oekraïense soldaten gebroken is.

De chaotische terugtrekking uit Avdijivka, en nu de dorpjes ten westen van de stad: wegen bezaaid met lijken, militair materieel in alle haast achterlatend. Ze zijn op de vlucht, en een groot deel is helemaal niet meer in staat om te vechten. Dit in tegenstelling tot wat de westerse propaganda u wijs wil maken. Want volgens die propaganda heeft Rusland bijvoorbeeld al drie keer de hoeveelheid tanks verloren dan het aantal dat operationeel is. Wie het een beetje bijhoudt, ziet dat het steeds grotesker en lachwekkender wordt. Over Russische successen: geen woord En heeft u iets gehoord over de luchtaanval op Franse ‘huursoldaten’ met een Iskander-aanval? Waarbij zo’n 200 Franse huurlingen in één klap gedood werden? Hoort u wel eens iets over Amerikaanse soldaten, zogenaamde huursoldaten, die de Amerikaanse apparatuur en het militair materieel bedienen? En heeft u iets gehoord over de recente ontwikkelingen, waarbij in een week tijd vier of vijf dorpjes à la Robotyne ingenomen werden? Nee, toch?

Nee, nu is het front opeens ‘stabiel’ en is er een ‘patstelling’ ontstaan. Maar in werkelijkheid is Rusland door de belangrijkste verdedigingslinies heen gebroken. Eens kijken hoelang de westerse media dat fabeltje in stand denken te kunnen houden. Die nu wel beweren dat Oekraïne het komende jaar alleen maar hoeft te verdedigen, en het dan in 2025 de grote overwinning wacht. Met een enorm tegenoffensief. Met Leopard-1 gevechtstanks, een handjevol Abrams-tanks, voor zover die niet kapotgeschoten worden, en wat aftandse en inmiddels vijftig jaar oude F16’s. Gelooft u het?

Geplaatst door:
E.J. Bron (via X/Twitter; Jan B. Hommel)
(www.ejbron.wordpress.com)