Frankrijks enorm snel toenemende bedreiging

(Door: Guy Millière – Vertaling: E.J. Bron)

30 januari 2024. Het Franse weekblad “Le Journal du Dimanche” publiceert de meest omvangrijke en gedetailleerde peiling over wat Franse moslims denken. Het is niet verwonderlijk dat de resultaten verontrustend zijn.

De eerste vraag van de peiling ging over Joden. 17% van de Franse moslims geven aan dat zij Joden haten. 39% geven aan een slechte of zeer slechte mening over het Jodendom te hebben. Frankrijk is het enige land in het Europa van de 21e eeuw, waarin Joden regelmatig vermoord worden, alleen omdat zij Joden zijn. Sinds de ontvoering en foltering van en de moord op Ilan Halimi in januari 2006 werden alle in Frankrijk vermoorde Joden door moslims gedood. Sammy Ghozlan, de president van het “Bureau National de Vigilance Contre l´Antisémitisme” (BNVCA), dat antisemitische handelingen registreert en hun slachtoffers helpt, benadrukt al meer dan twintig jaar elk jaar opnieuw dat bijna alle gewelddadige antisemitische handelingen in Frankrijk door moslims worden begaan.

Als het om Israël gaat, zijn de resultaten nog meer verontrustend. Gevoelens gaan verder dan haat. 45% van de Franse moslims zeggen dat ze de volledige vernietiging van Israël willen. Net zoveel Franse moslims noemden het bloedbad, de verkrachting, marteling, onthoofding en levende verbranding van Joden door Hamas-terroristen in Israël op 7 oktober 2023 een “daad van verzet”.

Bijna de helft van een religiegemeenschap in een westerse democratie wenst dus openlijk de vernietiging van een groep mensen, die zojuist in een ander land afgeslacht werden, en wel in het grootste aantal sinds het einde van de Holocaust.

19% van de Franse moslims zeggen dat ze sympathie voor Hamas hebben. Dat zoveel Franse moslims sympathie hebben voor een organisatie, waarvan de leiders zeggen dat zij de aanval van 7 oktober steeds maar weer zullen herhalen totdat Israël vernietigd is, en onverholen verklaren dat zij de genocidale vernietiging van de enige joodse staat willen, zou de Franse Joden moeten alarmeren, en ook Franse niet-Joden bevinden zich in een uitermate gevaarlijke situatie.

Andere cijfers lieten zien dat 42% van de Franse moslims meer respect hebben voor het islamitische sharia-recht dan de wetten van de Franse republiek (bij jonge moslims in de leegtijd van 18 tot 25 jaar stijgt dit percentage naar 57%).

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens besliste in 2003 dat het sharia-recht onverenigbaar zou zijn met de waarden van de democratie. Het sharia-recht schrijft voor dat Allah alle regels gedicteerd heeft, die de mensen moeten gehoorzamen, en dat alle regels die tegenstrijdig zijn aan de sharia-wet afgewezen moeten worden. 37% van de Franse moslims geven aan dat zij de Moslimbroederschap ondersteunen – wat weinig verrassend is, omdat de belangrijkste Franse islamitische organisatie, “Musulmans de France”, de Franse tak van de Moslimbroederschap is.

Elk jaar organiseren de moslims van Frankrijk een conferentie, die honderdduizenden moslims uit heel Europa aantrekt. De groep nodigt ook radicale imams uit, die tot de menigte spreken.

Uit de peiling bleek bovendien dat 49% van de Franse moslims willen dat katholieken zich tot de islam bekeren, en dat 36% willen dat kerken in moskeeën veranderd worden. Enkele kerken werden al veranderd. Uit de peiling bleek ook dat 25% van de Franse moslims zeiden dat het woord “Frankrijk” een woord zou zijn dat ze zouden afwijzen.

Deze cijfers kunnen het best gelezen en begrepen worden in samenhang met andere feiten.

Frankrijk is een van de weinige landen in de westerse wereld, waarin de mannen door geradicaliseerde moslims onthoofd worden (het andere land is Groot-Brittannië, waar in 2013 twee moslims probeerden de Britse soldaat Lee Rigby te onthoofden). Samuel Paty, een leraar, werd op 16 oktober 2020 onthoofd. Herve Cornara, een kleine ondernemer, werd op 26 juni 2015 in Romans-sur-Isère, een kleine stad in het zuidoosten van Frankrijk, onthoofd. En pater Jacques Hamel werd op 26 juli 2016 in Saint-Étienne-du-Rouvray in Normandië de keel doorgesneden en aansluitend werd hij onthoofd, toen hij in een bijna lege kerk de mis voordroeg.

Frankrijk is overigens ook het land in Europa met het grootste aantal “No-Go-Zones”. Er zijn minstens 751 aantoonbare “Zones Urbaines Sensibles” (“sensibele stedelijke zones”), waarin islamitische bendes en radicale imams het voor het zeggen hebben. Niet-moslims kunnen daar blijven wonen, op voorwaarde dat zij de status van een dhimmi (gedulde tweederangs burger) accepteren, hun hoofd buigen en accepteren dat ze in een door de islam beheerst gebied wonen. Leden van islamitische bendes hebben geen respect meer voor de politie. Als het tot een incident tussen een politieagent en het lid van een bende komt, komt het tot onlusten, en de politie krijgt het bevel om bij dreigende escalatie van de situatie niemand te arresteren.

Frankrijk is een land, waarin meer dan 70% van de gevangenen moslims zijn. Volgens berichten is het criminaliteitscijfer onder de islamitische bevolking hoog.

Drie decennia geleden was er Seine-Saint-Denis, een voorstad van Parijs, een grote joodse gemeenschap. Bijna de hele joodse bevolking van het district trok na constante bedreigingen weg om ergens anders te leven. De weinige resterende Joden verbergen dat zij Joden zijn.

In heel Frankrijk verbergen joodse mannen hun hoofdbedekkingen onder een hoed. Joodse vrouwen verstoppen hun kettingen met de Davidsster onder hun kleding. Veel joodse families bevestigen geen mezoeza meer bij de ingang van hun huizen.

Sinds meer dan 20 jaar is het op Franse scholen onmogelijk om over de Holocaust te praten. Toen Georges Bensoussan in het jaar 2004 “Les territoires perdus de la République” (“De verloren gebieden van de Republiek”) publiceerde, een boek, waarin hij het in onderwijsinstellingen wijdverbreide antisemitisme aan de kaak stelde, stonden joodse studenten al aan pesterijen en discriminatie blootgesteld. Nu hebben de meeste joodse families in Frankrijk uit voorzorg het openbare onderwijssysteem opgegeven en hun kinderen op privéscholen aangemeld. Wanneer een joodse leerling op een openbare school gepest wordt, nemen de autoriteiten al jarenlang geen disciplinaire maatregelen tegen de pesters. In plaats daarvan verzoeken ze de ouders van het kind of ze dit naar een andere school kunnen sturen.

Franse christenen, die op straat zichtbaar een kruis dragen, worden beledigd. Elk jaar worden er tientallen kerken geschonden en geplunderd.

In Frankrijk vinden dagelijks meer dan 120 mes-aanvallen plaats, en wel op ieder moment en overal. De meeste van deze aanvallen worden door islamitische mannen begaan, die daarna tegen de politie zeggen dat ze het gedaan hebben, omdat ze ongelovigen en Frankrijk haten. In de kranten verschijnen alleen de mes-aanvallen die tot de dood leiden; de anderen worden zwijgend weggelaten. In de belangrijkste Franse steden zijn overvallen en klappen aan de orde van de dag. Bovendien vinden er in Frankrijk elke dag meer dan tweehonderd verkrachtingen plaats, de meeste daarvan worden begaan door islamitische mannen, die illegaal Frankrijk zijn binnengekomen. Slechts 7% van de illegale immigranten, waarvan de uitzetting door Frankrijk bevolen werd, worden ooit daadwerkelijk uitgezet.

De peiling in “Le journal du Dimanche” kreeg nauwelijks comments.

Alleen een Franse politieke leider, de voormalige journalist Éric Zemmour, had het gedurfd te zeggen dat de situatie in toenemende mate alarmerend zou zijn en dat een toenemend islamitisch gevaar Frankrijk bedreigt. Zijn uitlatingen leidden er al meermaals toe dat hij tot hoge geldboetes werd veroordeeld, omdat hij “discriminatie en haar tegenover de islamitische gemeenschap” zou provoceren. Bij de presidentsverkiezingen in mei 2022 kreeg hij maar 7% van de stemmen; zijn boodschap werd blijkbaar of algemeen niet gehoord of niet algemeen geaccepteerd.

De voorzitster van de partij Rassemblement National, Marine Le Pen, heeft zich ertoe beperkt de aanwezigheid van een “islamitische ideologie, die volledig verschilt van de islam” in Frankrijk aan de kaak te stellen, en staat er op te zeggen dat slechts een hele kleine minderheid van de moslims deze ideologie aanhangt. Ze voegt er, wellicht uit wensdenken, aan toe dat de islam “volledig compatibel” met de Franse instituties zou zijn.

“La France Insoumise” (“Het ongehoorzame Frankrijk”), de belangrijkste linkse partij in Frankrijk, is heftig anti-Israëlisch. Haar leider Jean-Luc Mélencjon noemt Hamas een “verzetsbeweging”. In het jaar 2022 kreeg hij 21,9% van de stemmen, echter 69% van de islamitische stemmen.

Meerdere leden van het Franse parlement hebben de standpunten van “La France Insoumise” en Mélenchon aan de kaak gesteld, maar slechts eentje, Meyer Habib, heeft zich over het linkse en islamitische antisemitisme en de in toenemende mate serieuze bedreiging uitgelaten, waaraan Franse Joden en Frankrijk zelf staan blootgesteld. Dientengevolge heeft hij honderden moorddreigingen gekregen en krijgen hij en zijn familie nu 24 uur per dag politiebescherming.

De Franse president Emmanuel Macron zei in oktober 2020 datgene te willen bestrijden wat hij “islamitische separatisme” noemde, leek echter niet te willen zien dat moslims, die door het “islamisme” in verleiding worden gebracht, zichzelf niet van de rest van de bevolking willen “afgrenzen”, maar ze willen anderen veroveren en hen ertoe brengen zich te onderwerpen. “De islam”, voegde Macron er aan toe, zou “zich in een crisis bevinden”. Zijn uitspraak zorgde voor heftige protesten van alle Franse islamitische organisaties en demonstraties in meerdere landen van de islamitische wereld. Sindsdien vermijdt hij het compleet om over de islam te spreken.

Kennelijk heeft geen enkele islamitische organisatie iemand opgeroepen om deel te nemen aan de demonstratie tegen antisemitisme, die op 12 november 2023 in Parijs plaatsvond. De enige reactie van de imam van de Grote Moskee van Parijs, Chems-Eddine Hafiz, op het bloedbad van Hamas op 7 oktober was: “Met al deze bommen, deze doden en deze in de loop der jaren daar geproduceerde frustratie, wat creëren we daar? Haat op de anderen” – wat niet echt een scherpe veroordeling van het bloedbad was. Daarna beschuldigde hij Israël ervan de burgerbevolking in Gaza te hebben aangevallen: “De islam veroordeelt ten zeerste de aanval op civilisten in een bewapend conflict.”

Franse islamitische online-magazines waren virulenter. Zij baseren hun publicaties blijkbaar op Hamas-propaganda en beschuldigen Israël ervan in de Gazastrook “volkerenmoord” te begaan. Ze zeggen nooit dat Hamas Palestijnse Arabieren als menselijke schilden inzet of dat de Israëlische strijdkrachten hun best doen om het doden van civilisten te vermijden, terwijl ze daarmee vaak hun eigen leven in gevaar brengen.

De Franse journalist Ivan Rioufol schreef in zijn in 2016 verschenen boek “La guerre civil qui vient” (“De komende burgeroorlog”):

“De vraag van de islamitische aanwezigheid in Frankrijk moet openlijk gesteld worden… De opkomst van de strenge islam in Frankrijk zou noodbeslissingen vereisen. Wanneer er niet heel snel beslissingen worden genomen, en wanneer de bijna algemene vrijwillige blindheid van de leiders van het land niet snel ophoudt, zal de toekomst van Frankrijk tragisch en gewelddadig zijn.”

Frankrijk is het land in Europa met het grootste aantal moslims: ongeveer 10% van een bevolking van 67,75 miljoen. Volgens een analyse van het Pew Research Center zal dit aandeel tot 2050 waarschijnlijk naar 17% stijgen.

In “Londonistan”, een in 2006 gepubliceerd boek van de Britse journaliste Melanie Phillips, wijst zij op het bestaan van sharia-gecontroleerde zones in Londen en dat “60% van de Britse moslims de invoering van de sharia in Groot-Brittannië zouden verwelkomen”. In het jaar 2019 schreef ze in de Britse “Jewish Chronicle”: “Een schrikbarend groot aantal Britse moslims vertegenwoordigt extremistische of antisemitische opvattingen.”

In Duitsland ontstaan in toenemende mate door de sharia gecontroleerde zones. Die zijn ook in België, Zweden en Nederland opgedoken. De overwinning van Geert Wilders bij de laatste Nederlandse parlementsverkiezingen zou een teken van een keerpunt en een bewustwording in Europa kunnen zijn. Het is nog te vroeg om conclusies te trekken, en bijna drie maanden na zijn overwinning is het Wilders nog altijd niet gelukt om een regering te vormen.

In het jaar 2015 beschreef de Algerijnse schrijver Boualem Sansal in de roman “2084: La fin du monde” (“2084; Het einde van de wereld”) een totalitaire toekomst, waarin de islamitische extremisten een onderdrukkend kalifaat oprichten, waarin de vrijheid van gedachten en de handelingsvrijheid is afgeschaft. Toen een televisiejournalist hem vroeg hoe Frankrijk er volgens hem in het jaar 2084 zou uitzien, antwoordde hij direct: “Frankrijk zal islamitisch zijn.” “Europa ook”, voegde hij er aan toe.

De voormalige chef van de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst, Hans-Georg Maaßen, zei onlangs in een interview dat “de Europeanen onderworpen zullen worden aan de islam.”

Wanneer de Europeanen zo´n toekomst willen vermijden en hun cultuur willen behouden, moeten ze ermee beginnen dit resultaat ondubbelzinnig aan iedereen duidelijk te maken, niet alleen door woorden, maar ook door daden. Als dit niet gebeurt, dan zou hetgeen we zien wel degelijk het einde van de Europese civilisatie, zoals wij die kennen, kunnen betekenen.

Bron:
de.gatestone.org
Vertaling: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel:
gatestoneinstitute.org
Door: Guy Millière

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)