Robert Spencer: Interview met Nicolai Sennels

Nicolai Sennels schrijft regelmatig bijdragen voor “Jihad Watch”. Artikelen over psychologie en vertaald uit Scandinavische talen en Duitse nieuwsberichten. Opdat u Nicolai Sennels beter leert kennen, hebben wij besloten een interview met hem te houden.

Nicolai Sennels (geboren 1976) is psycholoog en afkomstig uit Denemarken. Bij zijn eerste optredens in de Deense media stelde hij zijn onorthodoxe therapiemethodes voor, die hij ontwikkelde toen hij als alleen verantwoordelijke psycholoog werkzaam was in Sønderbro, een jeugdgevangenis ( zie hier en hier). Hij onderwees de jongeren in een Meditatie van de omzichtigheid en ontwikkelde een speciaal programma over het omgaan met woede en agressie. Ook ontwikkelde Sennels een psychotherapeutische methode, die erop gericht is om zulke criminelen te onderwijzen, die een gering begrip voor emoties en empathie hebben en de methode liet hen zien hoe men de verantwoordelijkheid voor zijn eigen gedrag overneemt. In het jaar 2008 kozen de gevangenen van Sønderbro de instelling tot de beste gevangenis van Denemarken. De leiding van de sociale dienst van het stadsbestuur van Kopenhagen concludeerde daaruit, dat dit het resultaat van het werk van Nicolai Sennels was (“Amagerbladet”, 23 november 2008).

Op een conferentie over migrantencriminaliteit in 2008, die door het stadsbestuur van Kopenhagen was georganiseerd, zei Sennels, dat men niet het begrip “criminele migranten” zou moeten gebruiken, maar in plaats daarvan “criminele moslims”, want de meerderheid van de criminele migranten heeft een islamitische achtergrond. Zeven van de tien gevangenen in Deense jeugdgevangenissen hebben een migratieachtergrond en het zijn bijna allemaal moslims. Senneles werd gewaarschuwd dat, wanneer hij in het openbaar over zijn ervaringen zou discussiëren, hem dit zijn baan zou kunnen kosten. De zaak ontwikkelde zich tot een nationaal debat over de vrijheid van meningsuiting en werd een veel bediscussieerd thema in de Deense media. Ook de Minister van Integratie nam deel aan de discussie.

Sennels besloot een boek over zijn ervaringen te publiceren: “Onder criminele moslims: De ervaringen van een psycholoog van het stadsbestuur van Kopenhagen”, dat zowel door het officiële tijdschrift van de psychologenvereniging als door de kranten welwillend werd opgenomen. Hij vond een nieuwe baan bij het Deense Ministerie van Defensie en werkt nu weer als psycholoog voor kinderen en jongeren.

In een geval stelde Sennels een deskundig onderzoek in naar Omar Khadr, een veroordeelde terrorist, die gevangen zit in Guantánamo. Ook schreef hij een hoofdstuk voor het Nederlandse boek : “Islam: Kritische essays over een politieke religie”, samen met Raymond Ibrahim, Hans Jansen, Michael Mannheimer, Ibn Warraq, B at Ye´or en andere bekende critici van de islam en de islamitische immigratie.

Spencer: Nicolai, de mensen kennen u hoofdzakelijk van uw artikelen over de psychologische verschillen tussen moslims en de mensen in het Westen (zie hier). U hebt ook uw professionele mening in de zaak van de Guantánamo-gevangene Omar Khadr voorgedragen. U hebt verschillende artikelen geschreven, evenals een boek over uw eigen ervaringen. Kunt u ons een korte samenvatting geven van datgene wat u hebt ontdekt?

Sennels: Er bestaan veel verschillen tussen mensen die als moslims opgroeien en diegenen, die in een westerse familie opgroeien. Ik heb vier belangrijke verschillen vastgesteld, die belangrijk zijn om het gedrag van de moslims te begrijpen. Het gaat daarbij om woede, zelfbewustzijn, de zogenaamde “aansturingcontrole” en om identiteit.

De mensen in het Westen worden zo opgevoed, dat ze denken dat woede een teken van zwakte zou zijn, een ontbreken van macht en ontbrekende zelfbeheersing. “Grote honden hoeven niet bijten”, zeggen we in Denemarken. In de islamitische cultuur wordt woede als teken van sterkte beschouwd. Voor moslims is de agressiviteit op zich een argument en een manier om respect te krijgen. Maar we zouden ons niet moeten laten imponeren door beelden, die bebaarde mannen laten zien die op en neer springen, schreeuwen als beesten en in de lucht schieten. We zouden het zo moeten zien zoals het is: Een gekkenhuis, dat overgaat.

In de westerse cultuur is het zelfbewustzijn gekoppeld aan het vermogen om kritiek rustig op te nemen en deze rationeel te beantwoorden. Wij werden opgevoed om mensen, die gemakkelijk kwaad worden als ze bekritiseerd worden, als onzeker en onrijp te beschouwen. In de islamitische cultuur is het precies andersom: Het is een eer om agressief te antwoorden en een lichamelijk gevecht te beginnen om critici af te schrikken of ze ertoe te brengen zich terug te trekken, zelfs dan wanneer men als eindresultaat tot gevangenisstraf of ter dood veroordeeld wordt. Zij beschouwen niet-agressief gedrag op zulke bedreigingen en geweld als een teken van zwakte, waarvan men gebruik moet maken. Ze interpreteren een vreedzaam antwoord niet als een uitnodiging tot een dialoog, als diplomatie, als intellectueel debat, als compromis of een vreedzame co-existentie.

“Aansturingcontrole” is een begrip in de psychologie dat betrekking heeft op de manier waarop mensen voelen hoe hun leven gecontroleerd wordt. In de westerse cultuur worden we zo opgevoed, dat we een “innerlijk aansturingcontrole” bezitten, dat wil zeggen, dat wij onze innerlijke emoties, reacties, beslissingen en opvattingen als de beslissende factoren in ons leven beschouwen. Er kunnen externe omstandigheden zijn, die onze situatie beïnvloeden, maar uiteindelijk is het onze eigen waarneming van de situatie en de manier hoe we ermee omgaan, die onze toekomst beslist en onze mentaliteit. De “innerlijke aansturingcontrole” leidt tot een gestegen zelfverantwoordelijkheid en motiveert de mens tot het vermogen om zijn eigen problemen op te kunnen lossen. De moslims worden ertoe opgevoed een “uiterlijke aansturingcontrole” te bezitten. Voortdurend maken zij gebruik van het begrip inshallah (“Allah wil het”) als ze het over de toekomst hebben, net zoals het feit, dat de meeste aspecten van hun leven door uiterlijke tradities en autoriteiten bepaald worden en slechts weinig ruimte voor individuele vrijheden toestaan. Onafhankelijke initiatieven worden vaak zwaar bestraft.

Dit vormt hun manier van denken en het betekent, dat wanneer dingen verkeerd gaan het altijd de schuld van de anderen of van de situatie is. Ongelukkig genoeg gooien veel mensen in het Westen hun eigen verantwoordelijkheid ook over boord en beginnen verantwoordelijkheid voor het gedrag van anderen over te nemen. Deze mengeling van westerse mensen, die zo overmatig vergevend zijn, hun flexibele instelling, evenals moslims, die zichzelf zielig vinden en beklagen, zijn de psychologische stemvork, die het Westen voor de islamisering heeft geopend. Ons over verzorgende sociale systeem beschermt migranten ervoor de consequenties van hun eigen gedrag waar te nemen en daardoor van hun fouten te leren en de motivatie te ontwikkelen zich verder te ontwikkelen.

Tenslotte speelt de identiteit een grote rol als het om de verschillen tussen moslims en westers gesocialiseerde mensen gaat. De mensen in het Westen wordt bijgebracht open en tolerant tegenover andere culturen, rassen, religies enz. te zijn. Dit leidt ertoe, dat we minder kritisch worden, het vermindert ons vermogen tot discrimineren en opent onze samenlevingen voor invloeden van andere culturele stromingen, die niet altijd constructief kunnen zijn. Moslims aan de andere kant wordt steeds opnieuw bijgebracht, dat zij superieur en dat alle anderen zo slecht zijn, dat Allah ze in de hel zal gooien als ze sterven. Terwijl veel mensen in het Westen nationale en culturele trots pijnlijk vinden, bestaat de cultuur van de moslims uit zelfverheerlijking, massale inteelt, de regel, dat alleen moslims onder elkaar kunnen trouwen, en een alles overheersende sociale controlefunctie als zelfbeschermingmechanisme op het gebied van cultuur en identiteit.

Samengevat kan men zeggen, dat de westerse mensen ertoe opgevoed worden om vriendelijk, zelfbewust, zelfverantwoordelijk en tolerant te zijn, terwijl de moslims bijgebracht wordt agressief, onzeker, onverantwoordelijk en intolerant te zijn.

Spencer: Dat doet me herinneren aan mijn interacties met mensen zoals Reza Aslan, Salam al-Marayati, Moustafa Zayed, Ahmed Rehab, Mohamed Elibiary, Ahmed Afzaal, Omid Safi, Ibrahim Hooper, Caner K. Dagli, Haroon S. Moghul, Nadir Ahmed en vele anderen. Kunt u mij een psychologische verklaring geven op de vraag waarom er maar zo weinig moslims in onze samenlevingen integreren?

Sennels: Integratie is afhankelijk van motivatie, vrijheid en intelligentie. Met andere woorden, migranten moeten willen integreren, het moet hen door hun families en vrienden worden toegestaan en ze moeten er geestelijk toe in staat zijn dit te doen.

Mensen komen uit culturen, die hoofdzakelijk op het lichamelijke overleven gericht zijn en waarin de religieuze praktijk en het vasthouden aan religieuze tradities een hogere sociale status betekent dan een goede opleiding en het vermogen om zichzelf te kunnen onderhouden, normaalgesproken zijn ze niet echt productief als ze kunnen leven van ondersteuning van de staat. Als daar dan nog bijkomt dat ze in afgesloten gemeenschappen kunnen leven, o.a. die dezelfde cultuur en taal hebben, dan bestaan er maar zeer weinig redenen waarom ze zich met onze samenleving zouden moeten inlaten. De enige oplossing is om de ontbrekende integratie dusdanig onpraktisch en economisch nadelig vorm te geven, dat het enige aantrekkelijke alternatief is om aanbod van een door de staat gesubsidieerde repatriëring aan te nemen.

De historie en de islamitische samenlevingen hebben ons steeds opnieuw getoond, dat er nog veel meer bloedige voorbeelden zullen volgen, totdat de meerderheid datgene doet wat van haar verwacht wordt. Islamitische samenlevingen hoeven alleen maar te doden, te verkrachten, op te sluiten, te ontvoeren en sommigen te slaan, totdat ook de rest “vrijwillig” de voorkeur aan de sharia geeft boven integratie.

Ten derde, het overmeesteren van intellectueel veeleisend werk in onze technisch hoogontwikkelde samenlevingen is voor mensen, die ertoe werden opgevoed om te geloven dat de koran en de Hadith en niet de school en de wetenschap voor de antwoorden zorgen, niet eenvoudig. Wanneer men in een islamitische familie opgroeit, is het ook moeilijk om westerse, sociale handelwijzen op werkplekken over te nemen, inclusief contact tussen de sekses en emotionele controle. Het feit, dat bijna de helft van alle moslims afkomstig is uit inteelt, vaak onafgebroken vele generaties lang, verhoogt ook niet echt de cognitieve vaardigheden. In de meeste gevallen wordt op de werkplek verlangt, dat de werknemers ertoe in staat zijn om het initiatief te nemen en creatief en zelfverantwoordelijk te handelen. Dit zijn menselijke vaardigheden, die onder mensen, die in de eerste plaats verwachten dat men zich blindelings onderwerpt en die in een omgeving leven, waarin onafhankelijk denken en gedrag bestraft wordt, vaak zelfs met de dood, niet welkom.

Spencer: Hoe luidt uw verklaring als psycholoog m.b.t. de vraag waarom moslims vrouwen onderdrukken?

Sennels: Ik zie twee psychologische verklaringen voor de onderdrukking van de vrouwen in de islam.

John Adams, de 2^e president van de Verenigde Staten zei ooit, dat hij oorlogsvoering gestudeerd zou hebben, zodat zijn kinderen landbouw zouden kunnen studeren en hun kinderen kunst. Abraham Maslow beschreef eenzelfde soort idee, de “hiërarchie van de behoeften”. Het laat zien, hoe we naar een status toewerken, waarin we volledig ontwikkeld zullen zijn, met volledige innerlijke en uiterlijke vrijheid, spontane creativiteit en liefde voor iedereen.

Adams´ en Maslow´s zienswijze komt overeen met de doelen en de opvattingen van onze westerse samenlevingen in hun volle schoonheid door de volledige ontwikkeling van alle menselijke mogelijkheden, dit is echter niet van toepassing op de islam of de islamitische traditie. Het doel van de islam en de moslims is dominantie, niet zelfverwezenlijking. De islam en de islamitische cultuur zijn een agressieve beweging en wanneer men aan vrouwelijke eigenschappen zoals fijngevoeligheid en empathie dienovereenkomstige ruimte zou geven, zou dit een hindernis vormen, want er zouden minder agressieve menselijke tendensen tevoorschijn komen. Diplomatie, compromis, tolerantie, democratie, medeleven, fijngevoeligheid en empathie. Medeleven, fijngevoeligheid en empathie moeten weggestopt worden, zowel op intern als op extern gebied. Naar buiten toe beperkt de onderdrukking van de vrouwen haar invloed en haar aversie tegen de vrouwelijkheid, wat de moslims erbij helpt haar ook in de interne omstandigheid op een psychologisch niveau te onderdrukken. De onderdrukking van de vrouw is daarom een psychologische methode om een cultuur naar buiten toe sterker te maken en de mensen van binnenuit.

Een andere reden waarom moslims vrouwen en vrouwelijke seksualiteit onderdrukken is het feit, dat vrouwen gewoon sterker zijn dan zijzelf als het om seks gaat. En dit functioneert niet voor de omnipotente jaloerse en onzekere moslim macho man, dat hij in de meest naakte en verwondbare situatie de zwakkere van de twee is. Islamitische mannen compenseren dit door vrouwen te onderdrukken, hen in hun woningen op te sluiten en hen in lelijke kleren te stoppen.

Hoe pijnlijker het voor de man is dat de vrouw sterker is in dit fundamentele aspect van het leven, des te meer moet hij haar in het dagelijkse leven domineren. Ik had ooit een gesprek met twee prostituees, die allebei zeiden, dat Arabische mannen in bed geen uithoudingsvermogen zouden hebben. In veel islamitische samenlevingen wordt het vermogen van de vrouw om van seks te genieten gewoon met een mes of een glasscherf vernietigd. De jaloerse fantasie van de man, dat het hem niet lukt zijn wellustige vrouw te bevredigen, die daarna op hem neerkijkt en misschien zelfs naar andere mannen gaat om bevredigd te worden, is een steeds opnieuw voortschrijdende bron van de kwelling voor de blufferig-almachtige islamitische man.

Ware liefde kan alleen bestaan op basis van respect en gelijkheid. Islamitische samenlevingen zitten daarom vol mannen en vrouwen, die nooit echte, bevredigende en gevende liefde hebben ervaren. De emotionele en seksuele frustratie, die voortkomt uit de ongelijkheid van de sekses en uit de dwang om met een partner te trouwen van wie men niet houdt, draagt zeer zeker tot een agressie en een emotionele onrijpheid bij, die bij moslims altijd te zien is als ze talrijk genoeg zijn om te demonstreren, dat zo´n gedrag acceptabel zou zijn. Iemand zei ooit: “Het gedwongen huwelijk is een aardbeving, gevolgd door een tsunami van huiselijk misbruik, seksueel misbruik, de bescherming van de kinderen, zelfmoord en moord”.

Spencer: Waarom denkt u dat moslims, die in het Westen wonen, statistisch crimineler en gewelddadiger zijn dan anderen?

Sennels: Daar zijn verschillende redenen voor. Ten eerste leren de islamitische geschriften hen, dat het aanvallen en beroven van niet-moslims volledig in orde is. De denigrerende kijk van de islamitische cultuur op niet-moslims functioneert op dezelfde manier als oorlogspropaganda. Doordat men steeds maar weer hoort hoe slecht, afstotend en waardeloos de vijand is, verdwijnt empathie, worden agressies versterkt en de volgende stap naar het schade toebrengen aan de wargenomen vijand wordt steeds kleiner. De koran en de Hadith zijn criminele boeken, die de mensen toestaan en ze er zelfs toe dwingen om criminele daden te begaan.

De psychologische verschillen, die ik hiervoor noemde, spelen ook een rol als het gaat om de hoge criminaliteitscijfers onder moslims. Onze diplomatieke en tolerante levenswijze wordt gewoon als zwakte waargenomen en als kwetsbaarheid, waarvan men gebruik moet maken. We mogen het dan wel niet goed vinden, maar wij mensen in het Westen moeten onze vreedzame, de dialoog zoekende en politiek correcte manier opgeven als we erop hopen een dialoog aan te kunnen gaan met de islamitische samenleving. Als dit niet gebeurt, zullen zij denken, dat we veel te bang zouden zijn om een conflict te riskeren. Ze respecteren of begrijpen gewoon onze geprefereerde manieren van communicatie niet.

Tot slot, de meeste moslims zijn niet in staat om echt respect van ons te leren. Hun onrijpe gedrag, hun onvermogen om iets bij te dragen aan de samenleving en hun ontbrekende succes laat ze er in de ogen van de geciviliseerde moderne mens als de ware verliezers uitzien. En het is niet gemakkelijk om bij Allah´s uitverkoren volk te horen, dat zogenaamd beter zou zijn dan de rest van de mensheid, terwijl het in werkelijkheid altijd als laatste aankomt. Dus, vanwege het ontbreken van een welverdiend respect en omdat ze niet in staat zijn dit te kunnen onderscheiden, proberen ze in plaats daarvan gevreesd te zijn. Het zijn de moslims en niet de mensen in het Westen die het woord islamofobie hebben uitgevonden. Ze willen dat wij bang zijn. Maar dat zijn we niet. We worden misselijk als we aan hun parasietendom denken, aan hun gewelddadige gedrag en aan hun misbruik van vrouwen. Wij hebben islamonausia.

Spencer: Bestaat er een psychologische verklaring wat betreft de redenen waarom de politieke correctheid nog steeds zo wijdverbreid is, ondanks het duidelijke bewijs dat de islam een agressieve ideologie is en de islamitische immigratie onze samenlevingen ondermijnt en onze economie vernietigt?

Sennels: Ja, die is er. Zoals ik al zei, worden wij mensen in het Westen ertoe opgevoed om te denken, dat tolerantie en openheid positieve menselijke kwaliteiten zijn. Een hele lange tijd waren we ons er niet van bewust, dat zulke kwaliteiten alleen dan krachtig zijn zolang niemand ons schade wil berokkenen. Omdat we nu tegenover de islam en de islamitische immigratie staan, is onze grootste kracht – onze wil om open te staan tegenover alles wat nieuw is, dat ons nieuwsgierig en vindingrijk gemaakt heeft en daarom ontwikkeld en rijk – onze ergste vijand geworden.

In mijn artikel „Psychological explanations of Political Correctness“ spreek ik de belangrijkste sociaalpsychologische verklaringen van een irrationeel kuddegedrag aan. De belangrijkste zijn het Bystander Effect  en de pluralistische ignorantie.

Bystander Effect betekent, wanneer een persoon een andere reactie gebruikt om een situatie te beoordelen. Als anderen niet reageren, wordt dit als signaal geïnterpreteerd dat de situatie niet serieus zou zijn en er geen reden tot handelen bestaat. Dit is de reden waarom we meer mensen nodig hebben die reageren, en wel in goede stijl.

Pluralistische ignorantie treedt dan op, wanneer mensen weten dat er een probleem is, maar het gevoel hebben dat het niet prettig zou zijn om hierop te wijzen. Linksen schreeuwen “racist”, omdat zij algemeen van opvatting zijn dat het niet hoffelijk zou zijn op te wijzen op duidelijke zwakheden bij anderen en de definitie volgens onze cultuur van een goed mens is, dat deze open en tolerant is. Dit leidt ertoe, dat veel mensen hun mond houden en zelfs hun eigen waarnemingen en gevoelens wantrouwen. Als een meerderheid van de mensen, als resultaat van onzekerheid en de behoeft een “goed mens” te zijn, niet haar mening zegt, dan is het resultaat pluralistische ignorantie. Het beroemde Deense sprookje “De keizer zonder kleren” is hiervan een uitstekend voorbeeld.

Uiteindelijk draait alles uit op lafheid en de behoefte een goed mens in de ogen van anderen te zijn. Medeleven voor 700 miljoen vrouwen te hebben, die hun seksuele partner iet zelf mogen uitkiezen, hun kleding of hun levensstijl, net zoals een openlijk verklaarde oorlog tegen onze waarden en landen, het snelle verval van onze steden tot kolonies van de sharia en de vernietiging van onze economie als resultaat van islamitische immigratie, leggen blijkbaar geen gewicht in de schaal.

Spencer: Afgezien van uw publicaties over psychologie schrijft en vertaalt u ook artikelen over moslims, criminelen, politiek enz. Bent u gewoon een islamcriticus, die toevallig ook psycholoog is?

Sennels: Nee, ik ben een psycholoog, die door zijn werk met moslims zag, dat het een grote fout is om de moslims de immigratie en het verbreiden van de islam in onze samenlevingen toe te staan. In combinatie met de overbevolking, waarmee men zich bezig zou moeten houden, veroorzaakt door enorme massa´s verkeerd verdeelde buitenlandse hulp, die door mensen in aanspraak wordt genomen, die minder geld ter beschikking hebben, is dit de grootste bedreiging voor de wereldvrede op dit moment. Het is nu enkele tientallen jaren geleden sinds we het stadium hebben verlaten waarin men dit zonder bloed, zweet en tranen zou hebben kunnen oplossen.

Ik heb mijn leven gewijd aan de taak om de mensen te attenderen op een gevaar, dat nu al grote delen van onze steden, economie en vrijheid erodeert.

Het meest fatale wat ik me kan voorstellen, zou zijn, dat de enige plek in het universum met intelligent leven als een kalifaat ter grootte van een planeet zou eindigen, die door het heelal tuimelt. Net zoals de slechteriken in Lord of the Rings of Starwars en in andere archetypische verhalen over goed en kwaad, streeft de islam niet naar vrijheid, geluk of liefde. De islam streeft naar de onderwerping van de moslims onder Allah en van de niet-moslims onder moslims – een duistere, kille en humorloze wereld, waarin de mannen gedwongen zijn hun vrouwen te mishandelen en waarin iedereen de slaaf is van een god, wiens enige wens erin bestaat om de sharia in te voeren tot en met de laatste komma. Ze doen wat ze kunnen om de definitieve oplossing te bereiken en wij moeten doen wat we kunnen om dit te voorkomen.

Spencer: U hebt vele jaren ervaring door het schrijven en discussiëren over de islam. U hebt meegedaan aan intellectuele debatten op de Deense televisie en de Deense radio over de islam en de islamitische immigratie. Veel mensen zijn kritisch wat betreft de sharia en de immigratie, maar hebben nog niet de moed om zich ertegen uit te spreken – of ze weten niet hoe ze hun opvattingen moeten uitdrukken. Hebt u een tip voor de mensen die zo denken en voelen?

Sennels: Als we medeleven hebben, zullen de mensen dit voelen. Om de islam te bekritiseren is kinderspel, maar wij zijn geen intellectuele sadisten. Wij zorgen voor de vrijheid van onze vrouwen en de toekomst van onze kinderen en voor onze grondwetten. En wij weten, dat de eerste en in veel gevallen ook de grootste slachtoffers van de islam de moslims zelf zijn. We hoeven nog niet eens woorden als islam of moslim te gebruiken. We kunnen gewoon zeggen, dat religies, die vrouwen onderdrukken en heilige oorlogen beginnen, ons ziek maken. Wanneer men weet dat men gelijk heeft, hoeft men niet nerveus te zijn en hoeft men zich niet te schamen. Men moet weten, dat onze politici en de media zich richten op het weke midden van de samenleving om herkozen te worden en om kranten en advertenties te verkopen en daarom is het een zaak van de normale mensen om onze waarden, onze samenleving en onze grondwetten te beschermen.

Zoek informatie en verbreidt alles wat u vindt via Email, sociale media, blogs en lezersbrieven en brieven aan onze politici en journalisten. Het zou o.a. een van de belangrijkste dingen moeten zijn, dat men zijn eigen opvattingen aan niemand opdringt en dat men evenwichtig en ontspannen blijft wanneer men zijn mening zegt. Men zou zijn kennis en gevoelens alleen dan moeten delen als het normaal aanvoelt – men zou moeten wachten, totdat anderen het thema ter sprake brengen en men zou er met weinig woorden toe moeten bijdragen, tenzij men er meerdere malen toe wordt opgeroepen om te zeggen wat men denkt. Als men goed is, kan men dit ook op humoristische manier doen.

En wees niet bang om hierdoor enkele politiek correcte vrienden kwijt te raken. Uiteindelijk zullen ze u er dankbaar voor zijn.

Bron:

http://europenews.dk/de/node/53511

Vertaling: Liz

Bron oorspronkelijk artikel:

http://www.jihadwatch.org/2012/04/robert-spencer-interviews-nicolai-sennels-muslims-are-taught-to-be-aggressive-insecure-irresponsible.html

Interview: Robert Spencer

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)