Het Midden-Oosten: Brave New World of een enge, nieuwe heerser

Als u een idee wilt krijgen over waar het met het Midden-Oosten heengaat, overweeg dan eens dit standpunt van een onverdachte bron. Suat Kiniklioglu is niet alleen een lid van het Turkse parlement voor de regerende (islamistische) AKP, hij is ook lid van het Uitvoerende Comité van de partij en vicevoorzitter buitenlandse zaken van de partijcommissie. Met andere woorden, hij is een heel belangrijk persoon in het Turkse, regerende establishment en vooral aangaande het buitenlands beleid.

Maar in plaats van een optimistische kijk te hebben op de opmars van de islamitische politiek in de regio, is hij erg bezorgd en verontrust genoeg om een column te schrijven met de titel “Terug naar het Barbaarse Tijdperk” in de editie van 16 mei van de islamitische krant “Today’s Zaman”.

Wat is dit voor barbarij? Het bestaat uit een opkomende groepshaat en neerkijken op anderen als cultureel inferieur en onbeschaafd. Men zou kunnen denken dat hij op het punt staat om nog een nieuwe aanval op het Westen te lanceren als het kwaad; imperialistisch en anti-moslim. Helemaal niet.

Zijn klacht is:

“Wij zijn nu terug bij de oorspronkelijke identiteiten die ooit ons politieke gedrag domineerden en die bepaalden tot welke groep we behoorden of tot welke we meenden te behoren. We zijn niet langer socialisten, conservatieven en liberalen. Tegenwoordig worden we eerst beoordeeld op tot welke stam we behoren en meer nog, welk geloof we aanhangen.” “Ja”, zo vervolgt hij, “ik word er in Europa en de V.S. constant aan herinnerd dat ik een moslim ben.” Het is interessant om hier op te merken dat hij in Duitsland werd geboren en dat heeft duidelijk een rol gespeeld dat hij zichzelf identificeert als moslim (en niet alleen als Turk) en dat hij bij de AKP terechtkwam.

Maar zijn klachten gaan over het Midden-Oosten:

“Als ik door het Midden-Oosten reis, word ik er aan herinnerd dat ik een soenniet ben. Het Midden-Oosten wordt geteisterd door barbaren die de wereld willen verdelen in soennitisch en sjiietisch. We kunnen geen enkele politieke beoordeling meer maken zonder deze etnische, religieuze en sektarische identiteiten mee te wegen. Al onze opgebouwde kennis, verfijning en politieke cultuur schijnt verloren te zijn. We zijn echt terug in de Middeleeuwen. Het Midden-Oosten is doordrongen en in toenemende mate besmet met de sektarische rivaliteit tussen de sjiietische Perzen en de Wahhabi Saoedi’s, die nu hun proxy-oorlog uitvechten in de gehele regio. Alsof we allemaal instemmen met de extreem hardvochtige interpretatie van het Wahhabisme, vinden wij soennieten onszelf terug in dat kamp.”

Let op wat hij hier zegt. Aan de ene kant is er een sjiietisch blok onder leiding van Iran, aan de andere is er het ‘hardline’ soennitische islamisme dat hij Saoedi-Arabië verwijt, maar hij had net zo goed naar de Moslimbroederschap kunnen verwijzen. Deze twee kampen voeren nu oorlog in Syrië vanwege hun “oorspronkelijke en primitieve agenda.” Deze “barbaren” (islamisten) hebben schaamteloos de stap naar een normale democratische orde gekaapt, in plaats daarvan plegen ze terroristische daden die moeten worden veroordeeld.

En hij concludeert: “Met al zijn zonden en tekortkomingen, de seculiere orde die wij (Turken) de afgelopen acht decennia hebben gevestigd, is overeind gebleven en is een belofte van ondersteuning voor onze sociaaleconomische orde.”

Waarom zou een vooraanstaande figuur in een islamistische partij het tijdperk van toenemend islamisme kenmerken als een “grote schande …(waarin het Midden-Oosten ten prooi viel aan de dorst van barbaars bloedvergieten)?”

En het antwoord is bij uitstek Turks:

– Kiniklioglu is een van die gematigden die in de AKP verzeild is geraakt, in zijn geval als deskundige op het gebied van communicatie en buitenlands beleid en die zich misschien niet prettig voelt bij het programma van de partij.

– Daarbij schat hij correct in, dat tot nu toe de Turkse islam meer gematigd is geweest dan de versies van Iran en de Arabisch sprekende wereld. Dit wordt algemeen zo gezien, echter heb ik vaak Egyptenaren gehoord die alle schuld op de Saoedi’s en de Iraniërs schuiven. Ironisch genoeg (subversief misschien?) is hij bezig de seculiere, Turkse republiek aan te prijzen, die zijn eigen partij bezig is af te breken.

– Hij beschrijft waarvan het Turkse buitenlands beleid de grootste hoofdpijn heeft sinds de strijd tussen de soennietische (Arabische) moslims en de shia (Iran geleide) moslims ervoor heeft gezorgd dat Turkije verliest aan echte invloed in de regio.

Maar ik merk hier ook nog iets anders: Echte, oprechte angst voor wat islamitische en islamistische politiek hebben ontketend. Niet de utopische broederschap van de internationale, islamitische gemeenschap (oemma), die conflicten van rivaliserende nationalisten beslecht, maar veel meer de angst voor de kwade geest van haat, Jihad tussen “broeders”, oorlog, moord, intolerantie.

Het heeft ook betrekking op de vervolging van christenen en ze tot vluchteling maken en ook met de dreiging van een nieuwe oorlog met Israël. En het legt ook de lont bij het uitbreken van bloedige conflicten in Irak (zoals we al gezien hebben), Libanon, Syrië, Bahrein. Net zoals het Arabisch nationalisme pleitte voor eenheid en tientallen jaren van strijd tussen de Arabische regimes bracht, zo is de politieke islam het wapen en het motief voor nieuwe conflicten.

We hebben al z’n verwoestende rol in Afghanistan gezien, in Iran, de Gazastrook, Irak, Libanon en Soedan. Velen in het Westen zijn in een staat van ontkenning (zelfs het gebruik van het woord “barbaar” in deze context zou een aanklacht van een tweedegraads haatmisdrijf tegen een niet-moslim kunnen betekenen). Maar ik denk dat Kiniklioglu en een heleboel andere moslims de enge, nieuwe wereld beginnen te zien die hij en zijn collega’s in gang hebben gezet.

Bron:

http://pjmedia.com/barryrubin/2012/05/20/the-middle-east-brave-new-world-or-scary-new-master/

Auteur: Barry Rubin

Vertaald uit het Engels door:

vederso (voor  https://ejbron.wordpress.com/)