Zelfverdediging is mensenrecht en burgerplicht

(Door: Lucky9)

Nu onze rechten en vrijheden elke dag meer en meer bedreigd worden door islamitische chantage en politiek correcte intimidatie valt het op hoe moeilijk wij het hebben om onze mening over die rechten en vrijheden te formuleren. De islam is een wreedaardige, imperialistische ideologie die om zichzelf staande te houden de systematische schending van de mensenrechten propageert als zijnde een religieus gebod. Dat is geen belediging, maar een geschiedkundig en dagdagelijks vast te stellen feit. Iedereen die een minimum aan moeite heeft gedaan om zich te informeren over de koran en het gedrag van moslims weet dat. De minachting voor de vrijheid van meningsuiting die door Amerikaanse en Europese leiders wordt uitgestald naar aanleiding van enkele minuten uit een slechte film met de cynische titel “De Onschuld van de Moslims” doet de vrije wereld huiveren. Men zou zelfs gaan twijfelen of de Verlichting ooit wel heeft plaatsgevonden, want zelfs George Orwell had zulk leugenachtige dhimmitude en misbruik van de vrije meningsuiting op wereldschaal, gepleegd door politieke leiders, nooit kunnen bedenken.

Descartes, Diderot, Erasmus, Franklin, Hobbes, Hume, Jefferson, Kant, Lavoisier, Leibnitz, Locke, Montesquieu, Newton, Penn, Spinoza, Struensee en Voltaire lijken wel uit de schoolboeken geschrapt te zijn alsof ze nooit geleefd zouden hebben en de Franse revolutie nooit zou hebben plaatsgevonden.

Tegelijkertijd wordt ons immers door de politiek correcte media en gemuilkorfde pers systematisch nu al vier decennia de waarheid verborgen gehouden over de realiteit en de vernielende neveneffecten van de islamitische invasie die Europa en het rijke Westen overspoelt. Ook dit is een onderdrukking van de vrije meningsuiting, omdat het melden en objectief weergeven van de realiteit in al zijn aspecten de eerste plicht is voor elke journalist en het vervalsen of verbergen ervan de primaire bestaansreden van die media en pers negeert.

Deze twee symptomen van collectivistische censuur plegen amper twee decennia na de val van de communistische dictatuur in Oost-Europa dagelijks een aanslag op onze vrijheid van meningsuiting. De vrije meningsuiting is iets anders dan het recht op vrije meningsuiting. De vrije meningsuiting bestaat immers altijd en is een feit. Alleen is het niet erg intelligent deze bijvoorbeeld te gebruiken door als eenling een betoging te houden voor het paleis van een dictator of voor een moskee.

Maar de vrijheid van meningsuiting is ook iets anders dan het recht op vrije meningsuiting. De vrijheid van meningsuiting is een onderdeel van onze individuele vrijheid, want het recht op vrije meningsuiting is het fundament van onze vrijheid. Het is een essentieel onderdeel van onze vrijheid en de formulering herinnert ons eraan dat het een middel is om al onze andere rechten te verdedigen en onze vrijheid te bewaren zonder te moeten vluchten of geweld te gebruiken.

Op de vraag of de vrijheid van meningsuiting absoluut is, moet categorisch “ja” worden geantwoord.

Elk dictatoriaal regime in de lange geschiedenis van de mensheid ondermijnde en saboteerde eerst de vrijheid van meningsuiting om deze vervolgens helemaal af te schaffen alvorens het behoud van de macht te bestendigen met wrede onderdrukking, doodslag, moord en oorlog. Daarom is elke aanval op of ondermijning van de vrijheid van het recht op vrije meningsuiting  een aanval op de mensenrechten, de burgerrechten en de democratische samenleving. François Marie Arouet, alias Voltaire, stelde reeds: “Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen.“ Zonder de vrijheid van meningsuiting zijn al onze andere rechten en vrijheden waardeloos.

Het recht op vrije meningsuiting moest worden afgedwongen. Velen gaven er hun leven voor en het vergde de ononderbroken en voortdurende inspanning van talloze generaties van onze voorouders.

Het Magna Charta van 1225, het Charter van Kortenberg van 1312, het groot privilege in 1477, de Roemrijke omwenteling van 1688, de Britse Bill of Rights van 1689, de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring in 1776, de Verklaring van de rechten van de mens en de burger in 1789, De Amerikaanse Bill of Rights van 1791, de afschaffing van de slavenhandel en de bestraffing van de Barbarijse slavenhandelaars, de Geneefse Conventies van 1864 tot 1929, de Universele verklaring van de rechten van de mens in 1948 waren vele mijlpalen. Gaan wij toelaten dat deze realisaties uitgevlakt worden ingevolge de eis van een ideologische fanatisme uit het eerste millennium?

John Locke formuleerde het zo: De mens bezit het recht op leven, vrijheid en veiligheid, het recht op bezitsbescherming en vrije meningsuiting: elk individu heeft universele rechten. Deze onvervreemdbare rechten zijn heilig. Ze mogen alleen ingeperkt worden als de nationale orde in gevaar is. De primaire functie van de overheid is deze mensenrechten te beschermen. Politieke instituties als een parlement moeten dit controleren.

Wat wij bedoelen met de vrijheid van meningsuiting is dat wij het recht hebben om onze mening te uiten. Het gaat hem dus om een verworven recht dat een invulling is van ons recht op vrijheid, meer bepaald onze individuele vrijheid. Wij zijn geen slaven of slavinnen van islamitische of communistische meesters.

Daarom is elke poging tot beknotting in de uitoefening van ons recht op vrije meningsuiting in strijd met het principe van individuele vrijheid en verantwoordelijkheid die onze beschaving kenmerkt. Elke poging tot beknotting lijkt op het eerste zicht een stap verder naar de dictatuur.

Maar zoals gebruikelijk in een complexe samenleving is dit niet steeds het geval. Tegenover het individuele recht op vrije meningsuiting staat ook een plicht. Met name de plicht om ons recht niet te misbruiken. In zijn  meest essentiële vorm is deze plicht geformuleerd in de gulden regel: “Doe een ander niet aan wat jij niet wil dat een ander jou aandoet!”

Opvallend zijn derhalve de pogingen om de vrijheid van meningsuiting te ondermijnen door met structureel juridisch geweld te dreigen bij wijze van chantage en intimidatie en daar ook zelf verzonnen voorwaarden aan te koppelen teneinde een gebrek aan wederkerigheid te camoufleren.

Want het gelijkheidsbeginsel veronderstelt dat iedereen gelijk is voor de wet. Waarom wordt het wettelijk verbod op aanzetten tot geweld, haat en discriminatie niet toegepast op islamitische geestelijken? Want aanzetten tot geweld, haat en discriminatie is het enige wat zonder uitzondering op elke pagina van de koran gebeurt. Deze ideologie verspreiden is dus wettelijk verboden, maar toch gebeurt het en bovendien worden de wetsovertreders niet vervolgd noch gestraft.

Ja, zal men zeggen, de islam is geen ideologie maar een godsdienst, een religie. Welnu een religie die het vermoorden van allen die deze religie niet aanhangen predikt (koran 9,5) is geen godsdienst, maar een moorddadige ideologie en dus een misdadige religie. De islam respecteert dus de vrijheid van godsdienst niet en erkent deze vrijheid niet eens.

De vrijheid van godsdienst is de individuele vrijheid om ongedwongen een religie te kiezen en ongehinderd te verlaten. De islam erkent deze vrijheid niet, maar legt de ontkenning ervan dwangmatig op door afvalligen te laten doden. De Hadith van Bukhari (84,57) en Abu Dawood (4346) zijn duidelijk: “Wie zijn religie verandert, vermoord hem.”  Ook een der vele recente fatwa’s van de hoogste islamitische organisatie in de wereld, het fatwacomité aan de Al-Ahzar universiteit in Cairo, laat niets aan de verbeelding over:  “A;s hij de islam verliet, zal hij worden uitgenodigd om zijn spijt uit te drukken. Als hij er geen spijt van heeft, zal hij gedood worden met betrekking tot de rechten en plichten van de islamitische wet.” Daarmee verliest de islam elk recht zich op de vrijheid van godsdienst te beroepen.

Een recht moet niet alleen uitgeoefend worden met respect voor de gulden regel, maar in toepassing daarvan ook evenredig zijn met de individuele belangen van de gebruiker van het recht.

Welnu, zes miljoen Vlamingen worden gediscrimineerd door  het Belgische centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding. Het centrum en zijn directeur overtreden de wet systematisch door de islam en zijn tot haat, discriminatie en geweld oproepende islamitische clerus te beschermen en niet te laten vervolgen. Het centrum saboteert onze gelijkheid van kansen met fascistische methodes zoals dreiging met politieke processen en intimidatie via de media. Het centrum en zijn directeur zijn zelf schuldig aan wat zij beweren te bestrijden: discriminatie van en racisme tegenover het blanke ras.

Ook elders in Europa is het buitengewoon discriminerend dat de islamieten en bipatriden die onze wetten en onze cultuur niet respecteren hier gratis stemrecht hebben gekregen zonder de minste verantwoording over hun intenties of verklaring van gehoorzaamheid aan de wetten van de seculiere rechtsstaat te hebben moeten afleggen. Deze discriminatie van de autochtone bevolking is een onaanvaardbare schande.

Als een ideologie vermomd als religie hier komt prediken dat wij allen, die deze ideologie niet aanhangen, minderwaardige wezens zijn, is de evenredigheid alleen daar te stellen door deze bewering met recht en reden om te draaien en te zeggen en te schrijven dat de aanhangers van deze ideologie minderwaardige wezens zijn. Als islamitische indringers territoriale claims op onze gronden, huizen en gelden komen leggen is het beslist evenredig om te zeggen en te schrijven dat zij hier niet thuis horen. Als individuele moslims mogen geloven en zeggen dat vrouwen minderwaardig zijn is het beslist ons recht om te geloven en te zeggen dat deze moslims zelf minderwaardig zijn. Als moslims komen verkondigen dat ze allen die de profeet van de islam beledigen zullen doden, is het ons recht om deze moslims te beledigen door hen als crimineel te bestempelen.

Alle wederkerigheid en evenredigheid ontbreekt bij de islamitische indringers. Zij misbruiken ons recht op vrije meningsuiting, die zij in hun theocratieën niet eens kennen, om hun territoriale claims op een islamofascistische wijze met effectief geweld kracht bij te zetten. Culpa in causa.

In deze omstandigheden is het gebruik van het recht op vrije meningsuiting een plicht die geschraagd wordt door een ander recht: het recht op wettige zelfverdediging. De loutere aanwezigheid op ons grondgebied van deze islamitische indringers is een permanente belediging voor elk van ons en een feitelijke oproep tot haat en geweldpleging. In deze omstandigheden is zelfverdediging geen recht meer, maar een plicht.

Wij zijn vrije mensen. Wij zullen nooit toestaan dat ons recht op vrijheid en veiligheid, ons recht op de bescherming van ons bezit en territorium en ons recht op vrije meningsuiting beknot zou worden door fascistoïde overheden of islamofiele verraders van hun eigen volk en cultuur.

De rede en de waarheid zijn niet compatibel met zwakheid. De mens bezit het recht op leven, derhalve hebben wij ook het voorrecht om te kunnen sterven ter  verdediging van onze rechten.

Door:

Lucky9

(voor www.ejbron.wordpress.com)