Een tegenaanval op bedrieglijke islamitische informatie

Robert Spencer

(Door: Robert Spencer)

Volgens de haatgroeperingen die uitgaan van de suprematie van de islam, zoals de met  Hamas verbonden ‘Council on American-Islamic Relations’ (Raad voor de Amerikaans-islamitische Relaties) (CAIR), zou niemand een probleem met de islam hebben, ware het niet dat onverdraagzame niet-moslims op een onverantwoorde manier ‘de islam met het terrorisme verbinden’ – en deze verbinding, beweren zij, geeft aanleiding tot gewelddadigheden tegen de moslims. De met  Hamas verbonden CAIR en de daaraan gerelateerde groeperingen hebben inmiddels al jaren opzettelijk verkeerde informatie naar buiten gebracht, die is bedoeld om‘misvattingen’ over de islam ‘op te ruimen’ en een aantal zaken recht te zetten. Op zijn website zegt de met Hamas verbonden CAIR dat die is opgericht om “een positief beeld van de islam en de moslims in Amerika aan te kweken” en daarbij verklaart men: “Wij geloven dat verkeerde voorstellingen van de islam meestal het gevolg zijn van onwetendheid van de kant van de niet-moslims en terughoudendheid van de kant van de moslims om hun zaak uit te dragen”.

Hoe dan ook, het middel dat door Amerikaanse moslimgroeperingen wordt aangeboden kon wel eens erger zijn dan de kwaal. Maar al te vaak construeren deze groeperingen een ‘positief beeld van de islam’ door middel van leugen en bedrog. In plaats dat zij openhartig en constructief omgaan met de zorgen en de vragen die niet-moslims hebben over de relatie van de islam tot het jihadistische terrorisme, zijn islamitische racistische groeperingen in de VS meer geïnteresseerd in het strooien van zand in onze ogen.

Een typisch voorbeeld hiervan is een uitgave van het ‘International Institute of Islamic Thought’ (IIIT), een groepering van de Moslimbroederschap: “Vragen en antwoorden over de islam en de Arabische Amerikanen”, die oorspronkelijk was gepubliceerd in ‘USA Today’ en op grote schaal in omloop is. Het is een handige samenvatting van veel van de belangrijkste beweringen die de islamitische racisten doen om de niet-moslims in hun staat van zelfingenomenheid in slaap te wiegen en om hen in de war te brengen met betrekking tot de aard van de bedreiging die er van de jihad uitgaat.

1.Islam betekent vrede. De folder merkt op dat “het Arabische woord voor ‘islam’ ‘onderwerping’ betekent en dat het is afgeleid van een woord voor  ‘vrede’ . Inderdaad, in het Arabisch hebben de woorden islam en salaam (‘vrede’) dezelfde taalkundige oorsprong, maar op zichzelf heeft dit eigenlijk geen betekenis. Allerlei woorden kunnen dezelfde oorsprong hebben en kunnen ondertussen sterk uiteenlopende betekenissen hebben gekregen  – zoals het Engelse woord love  (liefde) en het daarmee verband houdende woord in het Sanskriet lubh (lust).  Als we nota nemen van de afleiding van het woord islam in deze korte informatiefolder, dan kan dit alleen maar een poging zijn om geloofwaardigheid te verlenen aan een vaak herhaalde bewering dat de islam een ​​religie van vrede is. Maar dat idee gaat voorbij aan de leerstellingen van de islam over oorlog en onderwerping, waar het IIIT niet naar verwijst en doet alsof die niet bestaan.

2. “Jihad betekent niet ‘heilige oorlog’,” zegt het IIIT. “Letterlijk betekent jihad in het Arabischstreven naar, worstelen en inspanning uitoefenen. Het is een centraal en breed islamitisch begrip dat ‘strijd tegen kwade neigingen in zichzelf’ inhoudt, ‘worstelen’ om de kwaliteit van het leven in de maatschappij te verbeteren, ‘strijd op het slagveld’ uit zelfverdediging of om te vechten tegen tirannie of onderdrukking”.

Deze interpretatie was een opstap naar de bedrieglijke en misleidende “# MyJihad”-campagne van de aan de Hamas gelieerde CAIR, die probeert om niet-moslims ervan te overtuigen dat de jihad gaat over het maken van vrienden en het krijgen van lichaamsbeweging. Tot zijn voordeel moet worden gezegd dat het IIIT verder gaat dan de aan de met Hamas verbonden CAIR door het slagveld te noemen, en hierin is het nauwkeuriger dan de belachelijk onschuldig ogende mengelmoes die CAIR ons voorhoudt. In de islamitische theologie wordt onderscheid gemaakt tussen de ‘grote jihad’, die de ‘strijd tegen kwade neigingen in zichzelf’ met zich meebrengt  en de ‘kleine jihad’, die hier wordt aangeduid als de ‘strijd op het slagveld uit zelfverdediging of vechten tegen tirannie of onderdrukking’. Toch blijft het feit onvermeld dat, door de geschiedenis heen, de moslims het niet hebben gelaten bij zelfverdediging of bij het vechten tegen tirannie. Een handleiding van de islamitische wet – waarvan erkend wordt dat die voldoet aan ‘de praktijk en het geloof van de orthodoxe soennitische gemeenschap’ door de Al-Azhar Universiteit van Cairo, de meest prestigieuze en invloedrijke islamitische instelling van de soennitische moslims wereldwijd – noemt de jihad ‘een gemeenschappelijke verplichting’ tot ‘oorlog voeren tegen niet-moslims’. Het is een verplichting om strijd te voeren tegen ‘Joden, christenen en aanhangers van het zoroastrisme’ totdat ze ‘moslim worden of anders de hoofdelijke belasting voor niet-moslims betalen” en om te strijden tegen “alle andere volkeren totdat ze moslim worden”.

3.De Islam veroordeelt het terrorisme. De folder ‘vragen en antwoorden’ beweert dat “de islam onder geen enkele omstandigheid het terrorisme ondersteunt. Het terrorisme gaat in tegen elk principe van de islam. Als een moslim zich bezighoudt met het terrorisme, dan is hij geen navolger van de islam. Hij kan ten onrechte, voor politiek of financieel gewin, gebruik maken van de naam van de islam”.

Het is maar hoe je de zaken definieert. Islamitische woordvoerders verwijzen stelselmatig naar de acties van Israël en de VS als ‘terrorisme’, maar naar die van Hamas en Hezbollah als gerechtvaardigde daden van ‘verzet’ tegen ‘onderdrukking’. De voormalig sjeik van de Al-Azhar, Mohammed Sayyed Tantawi, bijvoorbeeld, was een vijand van het terrorisme en was zo bekend dat president George W. Bush hem aanhaalde bij de Verenigde Naties in het najaar van 2001, waar hij zei dat “het terrorisme een ziekte is en dat de islam het doden van onschuldige burgers verbiedt.” Maar Tantawi noemde ook zelfmoordaanslagen “de hoogste vorm van Jihad operaties” en hij voegde eraan toe dat “elke onderneming als martelaar tegen een Israëliër, met inbegrip van kinderen, vrouwen en tieners, volgens de [islamitische] religieuze wet een legitieme daad is en een islamitisch gebod”. Zijn begrip van wat ‘terrorisme’ inhield, was heel anders dan wat de meeste Amerikanen daaronder verstaan.

4. “De islam is een religie van vrede, barmhartigheid en vergeving“. Deze bewering wordt vermeld maar wordt niet bevestigd in het IIIT stuk; ergens anders wordt die vaak ondersteund met citaten uit de koran. Eén vers wordt vooral aangehaald om de bewering te staven dat de islam vrede en barmhartigheid leert: “Dat was de reden waarom Wij de Israëlieten voorhielden dat degene die een mens doodde, behalve als een straf voor moord of andere misdaden in het land, zal worden beschouwd alsof hij het gehele mensdom heeft gedood, en dat degene die een mensenleven redde, wordt beschouwd alsof hij de hele mensheid heeft gered “(5:32).

Dit vers is een bewerking van de Talmoed en zelfs in de koran is het vastgelegd als een instructie voor de Joden, niet voor alle mensen. En het schrijft ook uitzonderingen voor: “Behalve als een straf voor moord of voor andere misdaden in het land” – en deze (uitzonderingen) zijn bijzonder verontrustend in het licht van andere lessen van de koran:

“Mohammed is de voorvechter van Allah. Degenen die hem volgen zijn meedogenloos voor de ongelovigen, maar genadig voor elkander “(48:29).

“O profeet, strijd tegen de ongelovigen en de huichelaars en wees streng jegens hen.  De hel zal hun huis zijn: een boosaardig lot”  (9:73)

“De ware gelovigen strijden voor de zaak van Allah, maar de ongelovigen strijden voor de duivel. Strijd dan tegen de vrienden van Satan “(4:76).

“Als jullie de ongelovigen op het slagveld ontmoeten, sla hun hoofd eraf en, als jullie hen neergelegd hebben, bind uw gevangenen dan stevig vast” (47:4).

“Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, dood dan de afgodendienaren waar jullie ze vinden. Arresteer hen, beleger hen, en ga overal voor hen in een hinderlaag liggen. Als zij berouw hebben en gaan bidden en de verplichte aalmoezen [zakat] betalen, sta hen dan toe dat zij weggaan.  Allah is vergevingsgezind en barmhartig” (9:5).

“Bestrijd diegenen onder de mensen aan wie de Schrift werden gegeven [d.w.z., de Joden en de christenen] die niet  in Allah noch in de Laatste Dag geloven, die niet verbieden wat Allah en Zijn boodschapper hebben verboden, en die niet de ware godsdienst belijden, totdat ze onvoorwaardelijk hulde brengen en zij volledig onderdanig zijn “(9:29).

“Toestemming om te strijden (tegen ongelovigen) wordt gegeven aan diegenen (de gelovigen) waartegen is gevochten, omdat hun onrecht is aangedaan en Allah is zeker in staat om hen (de gelovigen) de overwinning te geven” (22:39).

En zo gaat het verder. Moslimapologeten veroordelen nu vrijwel elke aanhaling van zulke verzen, omdat die (volgens hen) ‘uit hun context’ geciteerd worden. Maar ze leggen nooit uit wat de juiste context van dergelijke aansporingen tot haat en geweld zou zijn, of waarom, als zij alleen van toepassing zijn op de tijd van Mohammed, zoals vaak wordt beweerd, ze dan worden opgenomen in het boek dat van toepassing heet te zijn voor mensen van alle tijden. Ook leggen zij niet uit waarom  zoveel moslims over de hele wereld vandaag de dag deze teksten verkeerd begrijpen – door ze letterlijk te nemen.

5. De islam is tolerant ten opzichte van andere overtuigingen. Islamitische apologeten citeren graag koran 2:256: “Er is geen dwang in de godsdienst”, ter ondersteuning van de gedachte dat de islam in het algemeen een tolerant geloof is. Het is vandaag de dag uitgegroeid tot een gemeenplaats in de discussies over de islam, dat de grote islamitische rijken van oudsher tolerant waren ten opzichte van Joden en christenen en wel in een mate die aan niet-christenen nooit werd toegestaan in het middeleeuwse christendom. “Het is een plicht van de islamitische wet”, zegt het IIIT artikel, “ter bescherming van de bevoorrechte status van de minderheden. De islamitische wetgeving maakt het ook mogelijk voor niet-moslims om hun eigen rechtbanken op te zetten, die uitvoering geven aan familiewetten die door minderheden zelf zijn opgesteld”.

Het is waar dat de islamitische wet, de sharia, “de mensen van het Boek ‘(voornamelijk Joden en christenen) toestaat om hun religieuze overtuigingen uit te oefenen in een islamitische staat, maar de ‘tolerantie’ die gegund wordt aan Joden en christenen wordt ernstig beperkt. De islamitische wet schrijft voor dat de ‘bescherming’ (dhimma) die is overeengekomen tussen de islamitische heersers en de joodse en christelijke onderdanen “alleen geldig is wanneer de onderworpen volken de regels van de islam volgen … (die betrekking hebben op het gedrag in het openbaar en op de kleding, maar in handelingen die met de godsdienstplichten te maken hebben en in hun privéleven hebben de onderworpen gemeenschappen hun eigen wetten, rechters en rechtbanken, waarbij ze de regels van hun eigen religie onder elkaar kunnen handhaven) en ze moeten de hoofdelijke belasting voor niet-moslims (jizya) betalen” (Reliance of the Traveller, o11.3a , b).

De jizya is een speciale (belasting) heffing voor niet-moslims, van wie de hogere belastingtarieven veel bijdroegen aan de prachtige islamitische rijken uit de oudheid. Het is niet de enige beperking van de sharia voor niet-moslims: volgens de klassieke islamitische wet worden niet-moslims in een islamitische staat “onderscheiden van moslims door kleding, ze moeten een brede riem dragen van witte stof (zunnar); en ze worden niet begroet met ‘as-Salamu ‘alaykum’ [de standaard islamitische begroeting: ” Vrede zij met u “]; ze moeten  aan de kant van de straat blijven, hun gebouwen mogen niet hoger zijn dan, of even hoog als, de gebouwen van de moslims, hoewel, als ze zich al een groot huis aanschaffen  dan zal het niet met de grond gelijk gemaakt worden; het is voor hen verboden om openlijk wijn of varkensvlees te tonen,. . . hardop de Torah of het Evangelie te reciteren of een openlijk vertoon te maken van hun begrafenissen en feestdagen, en het is hun verboden om nieuwe kerken  te bouwen”(Reliance of the Traveller, o11.5).

Er is inderdaad nergens ‘dwang’: Joden en christenen worden niet gedwongen moslim te worden. Maar er is ook geen waardigheid of respect.

6. De Islam respecteert het christendom. De IIIT flyer informeert de lezers correct als daarin wordt  beweerd dat “de islam leert dat christenen en moslims beiden ‘mensen van het boek’ zijn. Daarmee wordt bedoeld dat de twee godsdiensten dezelfde fundamentele overtuigingen delen door middel van de Bijbel en de koran. Het belangrijkste verschil tussen christenen en moslims is dat moslims niet geloven dat Jezus de Zoon van God is”.

Maar hoewel de koran beweert  dat “degenen die het dichtst bij hen staan in hun liefde voor de gelovigen, zullen gevonden worden bij hen die zeggen : ‘Wij zijn christenen’”(5:82), maar de koran stelt ook dat de christenen zich onder vloek van Allah bevinden: “De Joden noemen ‘Uzair [Ezra] een zoon van Allah, en de christenen noemen Christus de zoon van Allah. Dat gezegde komt uit hun mond; hiermee imiteren zij slechts wat de ongelovigen uit de oudheid gewoon waren om te zeggen. Allah’s vloek zij over hen, omdat ze worden afgewend van de Waarheid “(9:30).

7. De Islam respecteert het Jodendom. In de behandeling van het Jodendom herhaalt de IIIT folder de taal die gebruikt werd in verband met het christendom: “De islam leert dat de Joden en de moslims beiden ‘mensen van het boek’ zijn. Daarbij wordt bedoeld dat de twee godsdiensten dezelfde fundamentele overtuigingen delen, die tot uitdrukking zijn gebracht door de Thora en de Koran. Het belangrijkste verschil tussen de Joden en de moslims is dat de Joden niet in de profeten geloven die na de Joodse profeten zijn gekomen, met inbegrip van Mohammed en zijn leer”.

Toch hebben we net gezien dat de koran de Joden plaatst onder de vloek van Allah. Dit idee komt terug in de koran, die ook zegt dat Allah de Joden veranderde in verachtelijke beesten: “Zeg: ‘O, mensen van het Boek! Keurt gij ons om geen andere reden af dan omdat wij geloven in Allah, en de openbaring die tot ons gekomen is en die voor (ons) kwam, en (misschien) omdat de meesten van jullie opstandig en ongehoorzaam zijn? ‘Zeg:’ Zal ik jullie [mensen van het boek] iets mededelen dat slechter is dan dat, als een vergelding van Allah?  Wie door Allah vervloekt is en op wie Allah woedend is, en van wie Hij sommigen tot apen en varkens gemaakt heeft, en die de duivel dienen: zij zijn degenen die de slechtste plaats hebben en die het verst afdwalen van de rechte Weg!” (Soera! 5:60). De koran zegt ook dat de Joden de ergste vijanden van de moslims zijn (5:82).

8. Mohammed was een man van vrede. “Dit is zijn boodschap,” zegt de Amerikaanse bekeerling tot Islam Hamza Yusuf in de documentaire van PBS: ‘Muhammad: Legacy of a Prophet’ “verspreid vrede, geef mensen te eten en kom wat godsdienstige verplichtingen na en je zult het paradijs zonder problemen binnen gaan”.

Vrede verspreiden? Maar Mohammed was een man van oorlog, hij nam deel aan 78 gevechten, op één na waren die allemaal aanvallend. Hij zelf zei: “Ik heb opdracht gekregen om tegen mensen te strijden, zolang ze niet verklaren dat er geen god is dan Allah, en wie dat beleed kreeg gegarandeerd de bescherming van zijn eigendom en zijn leven namens mij, behalve voor de rechterlijke zaken die bij Allah rusten. “(Sahih Muslim 30)

Omdat het Amerikaanse volk meer en meer over de islam te weten komt, wordt het imagoprobleem van de islam erger, niet beter. Een belangrijke reden hiervoor is mogelijk de dissonantie tussen de luide en herhaalde beweringen van de islamitische woordvoerders in de Verenigde Staten en de feiten die Amerikanen te weten komen over de islam. Als de IIIT, de met de Hamas verbonden CAIR, en andere islamitische groeperingen echt het Amerikaanse volk over de islam willen onderwijzen, dan zouden zij de vragen die er in de hoofden van de mensen leven, moeten erkennen en die ondubbelzinnig aanpakken: voorziet de islam in een rechtvaardiging voor terrorisme? Hebben de tientallen groepen die geweld prediken en ook geweld plegen uit naam van de islam over de hele wereld echt de religie ‘gekaapt’? Als ze de koran gebruiken om hun handelingen te rechtvaardigen, wat  doen de gematigde moslims dan om dit soort interpretaties van het heilige boek van de islam te voorkomen?

Door zulke vragen te negeren hebben islamitische belangengroepen in de Verenigde Staten de zaken alleen maar erger gemaakt en hebben ze niet-moslims een goede reden gegeven om aan hun bedoelingen en eerlijkheid te twijfelen. Als Amerikaanse moslimwoordvoerders de eerstvolgende keer het imagoprobleem van de islam eens openlijk zouden erkennen, dan zouden zij in alle eerlijkheid niet met hun vinger naar de ‘islamofoben’ moeten wijzen, maar naar zichzelf.

Robert Spencer is directeur van ‘Jihad Watch’ en auteur van de New York Times bestsellers ‘The Politically Incorrect Guide to Islam (and the Crusades)’ [De politiek incorrect Gids voor de Islam (en de kruistochten)] en ‘The Truth About Mohammed’. Zijn nieuwe boek, ‘Geen vrede, maar het zwaard: De grote kloof tussen het christendom en de islam’ zal in maart uitkomen.

Zeg: “Zal ik u vertellen over degenen wier straf bij God erger is dan dit? Dezen zijn het, die God heeft vervloekt en over wie Hij Zijn toorn heeft uitgestort en van wie Hij apen, zwijnen en duivelsdienaren heeft gemaakt. Dezen zijn inderdaad in een slechte toestand en ver van het rechte pad afgedwaald.” (soera De Tafel 60)

Bron:

http://atlasshrugs2000.typepad.com/atlas_shrugs/2013/02/atlas-exclusive-robert-spencer-countering-muslim-disinformation.html

Auteur: Robert Spencer

Vertaald uit het Engels door:

Wachteres & Henk V.

(voor www.ejbron.wordpress.com)