De volgende crisiskandidaat in euroland… Nederland

Toen de Griekse schuldencrisis rondom de jaarwisseling 2009/2010 uitbrak, werd ons door o zo sluwe Duitse politici zoals bondskanselier Angela Merkel en minister van Financiën Wolfgang Schäuble verzekerd dat de crisis in Griekenland zelf door drastische bezuinigingen ingedamd zou kunnen worden. In  euroland zou alles weer goed komen.

Toen de crisis in de daaropvolgende maanden oversloeg naar Portugal, later naar Ierland en toen ook nog naar Italië en Spanje, klonk er een nieuw mantra uit Berlijn waarmee de belastingbetalers, die immers ook kiezers zijn, gerustgesteld moesten worden. Nu werd er gezegd dat het alleen maar zou gaan om landen aan de rand of de “periferie”, die het niet gelukt zou zijn de eigen financiën in orde te brengen.

Wolfgang Schäuble en Angela Merkel

Enkelen spraken al van de tweesporige eurozone zonder de verspillende zondaren van de zogenaamde PIIGS-landen (Portugal, Ierland, Italië, Griekenland, Spanje) met hun problematische staatsschulden, stijgende werkloosheid en instortende prijzen van onroerend goed. Daarna, zo vertelde men ons, zouden we de “gedisciplineerde” harde kern van de euro hebben – uiteraard onder leiding van de Bondsrepubliek Duitsland met haar begrotingsdiscipline. Daartoe zouden ook de “Noord-Europese” economieën van Oostenrijk, Finland, Nederland, Luxemburg en Frankrijk behoren.

De Nederlandse ziekte

Welnu, mevrouw Merkel, zoals het er naar uitziet is de hele constructie van de eurozone kwetsbaar. De volgende dominosteen die volgens vele insiders en bronnen in de Nederlandse Bank en in onroerend goed kringen zou kunnen vallen, is het spaarzame buurland Nederland. De economie van Nederland zakt in elkaar, huizen staan leeg, de mensen kunnen zich geen nieuwe auto´s meer permitteren, vele steden en gemeenten staan aan de rand van de financiële afgrond. Paradoxaal genoeg zijn de Nederlandse banken door dezelfde onroerend goed zeepbel getroffen als de VS en Spanje meer dan tien jaar geleden. Er werden kredieten verstrekt die hoger waren dan de waarde van de huizen, huizen werden aan klanten verkocht die het zich niet konden permitteren en die niet over welke garantie dan ook beschikten.

Het Nederlandse onroerend goed casino functioneerde geweldig totdat het bankroet van de investeringsbank Lehman Brothers er in september 2008 deze vorm van kredietverlening wereldwijd tot instorten bracht. Sinds 2008 zijn de huizenprijzen in Nederland gemiddeld met 18% gedaald, veel woningbezitters hebben meer schulden bij de bank dan hun woning op dit moment waard is. De banken noemen deze toestand “onder water zitten”.

Tot 2012 deden de banken net alsof de hypotheken voor onroerend goed gebruikt zouden worden, de klanten betaalden de laagste rentes, het drogbeeld van een gezond bankensysteem werd overeind gehouden. Toen trad de nieuwe regering onder de conservatief-liberale minister-president Mark Rutte aan, die onmiddellijk begon om tot dan toe bestaande mogelijkheden om de belasting te ontduiken te blokkeren. Sinds januari zijn deze maatregelen nu voelbaar. Banken en huiseigenaren moeten zich houden aan de realiteit – en die is niet echt fraai. Nederlandse banken hebben in totaal ongeveer 650 miljard euro aan hypotheekkredieten in de boeken staan. De schuld van de private huishoudens ligt bij 250% van het beschikbare inkomen. Ter vergelijking: in Spanje bedraagt deze slechts 125%. Het langzame instorten van de onroerend goed zeepbel in Nederland dreigt nu de hele economie en de banken mee in het verderf te sleuren.

De werkloosheid stijgt, de consumptie daalt, de groei is tot stilstand gekomen. Ondanks harde bezuinigingsmaatregelen zal de regering dit jaar het EU-criterium overtreden, volgens welke een nieuwe schuld van meer dan 3% van het BNP verboden is. De economie van Nederland loopt verder terug, de werkloosheid is met officieel 8,1% nog nooit zo groot geweest als sinds de jaren-80.

Het is een paradox dat de Nederlandse minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem niet alleen tegelijkertijd de nieuwe chef van de Eurogroep is, maar nu ook van het EU-“toezicht”, dat enkele weken geleden 60% van de onverzekerde banktegoeden bij Cypriotische banken in beslag nam en vermoedelijk aan nog meer dwaze eurolanden strikte bezuinigingsmaatregelen zal opleggen. Zijn eigen tekort op de begroting raakt buiten controle, de schuldenlimiet van Maastricht van 3% wordt overschreden.

Om deze pijnlijkheid te voorkomen, heeft hij al methodes toegepast om op de begroting te bezuinigen die de crisis, net zoals in Griekenland, alleen nog maar erger zal maken. Nu al heeft hij 46 miljard euro op de begroting doorgestreept, maar omdat dit niet voldoende is debatteert het parlement al voor 2014 over nog meer bezuinigingen van 4,3 miljard bij de openbare diensten en de gezondheidszorg. Twee jaren van strikte bezuinigingspolitiek hebben de economische crisis alleen maar verscherpt. In februari ging het grootste aantal ondernemingen sinds 1981 failliet. Dijsselbloem zal vermoedelijk al snel toezicht moeten houden op zijn eigen land als volgende crisiskandidaat voor een euroland bailout… uit Berlijn.

En dan is het de vraag of het team Schäuble-Merkel in staat zal zijn de volgende catastrofekandidaat van de eurozone, namelijk Frankrijk, tot na de verkiezingen in september on der de armen te grijpen. Zonder twijfel: de euro is de verkeerde weg tot economische gezondheid van de EU en haar lidstaten.

Jeroen Dijsselbloem

Bron:

http://tinyurl.com/cyt266n

Auteur: F. William Engdahl

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)