(Groot-Brittannië) In dienst van de Palestijnen

Soldaten van de Palestijnse Autoriteit die door Britse officieren worden opgeleid – via een firma met de naam “Saladin Security“

De deelname van Groot-Brittannië aan de opbouw van het Palestijnse leger is gezien haar duistere verleden zeer problematisch.

De Britse ambassadeur in Israël, Matthew Gould, ondersteunt met alle hem ter beschikking staande middelen het Palestijnse leger; dit zou, zo zegt hij, een centrale rol spelen bij de opbouw van een Palestijnse staat. Hij dringt er bij Israël op aan om haar gezag aan het Palestijnse leger in de gebieden B en C af te staan; bovendien liet hij weten dat het Verenigd Koninkrijk “investeert in de opleiding van de veiligheidstroepen van de Palestijnen… We hebben hoge ervaren officieren in de opleidingsinstituten van de Palestijnen geïntegreerd.”

Ondertussen herinnert ons Joden deze handelwijze aan andere “ervaren” Britse officieren; en wel aan zulke zoals Glubb Pascha en al die andere Britse commandanten die het Jordaanse leger opgebouwd en tijdens diens invasie van het land Israël in 1948 aangevoerd hebben om het VN-delingsplan te verijdelen. Het waren precies deze strijdkrachten die destijds Gush Etzion en de joodse wijk in Jeruzalem verwoest en duizenden joodse soldaten en burgers gedood hebben.

Wij Joden herinneren ons ook de woorden van de antisemitische generaal Evelyn Barker, de commandant van de Britse strijdkrachten in Israël:

“Wij zullen de Joden bestraffen, op de manier waaraan het ras een bijzondere hekel heeft, namelijk door hun in hun portemonnee te raken en hen met onze verachting te straffen.”

En voor Barker was daar een kolonel Waters Taylor, de financieel van de moefti Haj Amin el-Husseini; Taylor legde aan de moefti tijdens de pogrom van 1920 uit dat er met Pasen genoeg gewelddadige onlusten in Jeruzalem zouden moeten plaatsvinden, opdat zowel generaal Bols (hoogste bestuursambtenaar, 1919-1920) als generaal Allenby (commandant van de Egyptische strijdkrachten, 1917-1919, daarna Hoge Commissaris in Egypte) ervoor zouden kunnen zorgen dat het plan zou worden opgegeven om een staat in het joodse thuisland te stichten. Waters Taylor zei verder dat dit alleen maar door middel van geweld bereikt zou kunnen worden.

Na de opstanden zei kolonel Waters Taylor tegen Moussa Kazim, de burgemeester van Jeruzalem:

“Ik heb voor jullie een gunstige gelegenheid gecreëerd; vijf uur lang was Jeruzalem zonder militaire bescherming; ik had gehoopt dat jullie van deze gelegenheid gebruik zouden maken, maar jullie hebben gefaald.”

Op deze wijze ontstond de uitdrukking van de moordenaars “Dola Maana” (de regering is met ons). Zij is nog ouder dan de uitdrukking “Itbach al Yahud” (slacht de Joden af).

We herinneren ons ook dat Joden, die geprobeerd hebben zichzelf te verdedigen, door de Britse mandaatregering voor de rechter werden gesleept en in de gevangenis werden gestopt, wat ook Jabotinsky overkwam, die tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld en daarna voor eeuwig verbannen werd.

Dan was er nog de gedecoreerde Britse officier Roy Farran, die samen met zijn collega´s de teenager Alexander Rubowitz ontvoerde, folterde en vermoordde en zijn lijk liet verdwijnen. De Britse autoriteiten spraken Farran, ondanks het feit dat hij een schriftelijke schuldbekentenis had geschreven, vrij van de aanklacht van moord op Rubowitz, omdat er geen sprake zou zijn van een aanklacht, omdat het lijk van de jongen nooit zou zijn gevonden.

Dan was daar nog de Britse officier die de ongewapende Avraham “Yair” Stern vermoord heeft. En dat was die Britse eenheid die het gebied controleerde waarin een konvooi op weg naar het Mount Scopus ziekenhuis werd aangevallen. De Britse soldaten hebben geen vinger uitgestoken en gewacht tot de Arabieren 78 mensen hadden vermoord.

Als je dan hoort dat de Britten opnieuw bezig zijn de Arabische strijdkrachten in het land Israël op te bouwen, dan is het moeilijk om niet terug te denken aan die Britse officieren.

Groot-Brittannië heeft nooit haar verontschuldigingen aangeboden. In de huidige tijd verontschuldigen geciviliseerde landen zich: voor de slavenhandel, voor de discriminatie van de zwarten en voor de vernietiging van de oorspronkelijke Amerikaanse bevolking. De Duitsers verontschuldigen zich voor de Holocaust, de Fransen voor de misdaden van het Vichy regime. Voordat Groot-Brittannië ons adviezen geeft, zou het moeten bewijzen dat het oprecht is en het zou een vervolgde natie met traumatische herinneringen ervan moeten overtuigen dat er een nieuw Brittannië bestaat – een Brittannië dat zijn gepleegde misdaden op ons toegeeft en er spijt van heeft.

De Britten hebben zich er nooit voor verontschuldigd dat ze drie vierde deel van het gebied dat voor een joodse staat bestemd was, afgepakt hebben van het land Israël; ook hebben ze zich niet voor hun weigering verontschuldigd dit enorme stuk land te gebruiken om het “Palestijnse probleem” op te lossen, in plaats daarvan sneden ze zelfs nog meer in het Kivsat Harsch (het lam van de arme man), dat in het westelijke deel voor het land Israël was overgebleven.

De Britten hebben zich nog nooit verontschuldigd voor hun rol bij het bloedbad van Hebron in 1929, toen de Britse officier Cafferata erbij stond en toekeek hoe 67 Joden gruwelijk vermoord werden. Ze hebben zich er niet voor verontschuldigd dat ze de poorten naar het land Israël tijdens de Holocaust niet hebben geopend, wat het leven van miljoenen Joden zou hebben kunnen redden; ze hebben zich er niet voor verontschuldigd dat er 759 mensen verdronken zijn toen de MS Struma is gezonken; ook niet voor de 4.554 Holocaust-vluchtelingen aan boord van de SS Exodus, die in 1947 uitgewezen en terug naar Duitsland werden gestuurd waar ze gearresteerd werden; ook niet voor de 52.000 mensen die op Cyprus maanden en jaren in kampen werden vastgehouden.

Meneer de ambassadeur, verwacht u van ons serieus dat wij u geloven, dat uw adviezen – gezien dit verleden en zonder her geringste teken van berouw – iets anders zijn dan een voortzetting van de oude Britse politiek, die erop gericht is de Joden op alle denkbare manieren uit hun eigen land te verdrijven?

Bron:

http://aro1.com/im-dienst-der-palastinenser/#more-25970

Auteur: Elyakim Haetzni

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)