De liefste vluchtelingen van de wereld

Palestijns meisje op een UNRWA-school

Anders dan andere vluchtelingen hebben de Palestijnen hun eigen regels, hun eigen financiële middelen en zelfs hun eigen internationale organisatie, de UNRWA. Voor miljoenen vluchtelingen is de World Refugee Day een dag als alle andere. Van Mali tot Zuit-Soedan en van Myanmar tot Haïti zullen talloze mannen, vrouwen en kinderen vandaag opnieuw wakker worden met een onzekere toekomst.

Ze zullen op hun gevaarlijke weg ondersteund worden door de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties (UNHCR), die met de regeringen samenwerkt om op te komen voor asiel voor alle vluchtelingen en te zorgen voor desbetreffende bronnen. Dat wil zeggen, voor alle vluchtelingengroepen op eentje na.

Afgescheiden van de rest door de kortzichtige belangen van de Arabische landen, zijn alleen Palestijnse vluchtelingen de enige met een kaart uitgeruste professionele vluchtelingengroep ter wereld.

Anders dan andere vluchtelingen hebben de Palestijnen hun eigen regels, hun eigen financiële middelen en zelfs hun eigen internationale organisatie, de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA). Vrij naar George Orwell: alle vluchtelingen zijn gelijk, maar veel vluchtelingen zijn gelijker dan anderen.

In het jaar 2012 gaven de VN zesmaal zoveel uit voor iedere Palestijnse vluchteling als voor alle anderen. Als een bevoorrecht kind staan de Palestijnen al meer dan 60 jaar lang op de loonlijst van de VN en maken ze aanspraak op alle service, van gezondheidszorg tot onderkomen en van levensmiddelenrantsoenen tot onderwijs. De verantwoordelijkheid voor de vluchtelingen uit Syrië of Somalië ligt echter bij het desbetreffende land van opvang.

Terwijl de handelingswijze van de UNHCR gericht is op onafhankelijkheid, bereidt die van de UNRWA de Palestijnen op een levenslang bestaan in afhankelijkheid voor. Onder het raamwerk van de UNRWA kunnen de Palestijnen aanspraak blijven maken op de vluchtelingenstatus, lang nadat zij een staatsburgerschap gekregen en een permanent onderkomen gevonden hebben.

De humanitaire missie van de UNRWA is zonder twijfel belangrijk. Zijn geloofwaardigheid wordt echter beschadigd door zijn onuitgesproken politieke motto “Eenmaal een vluchteling altijd een vluchteling”. Doordat de het vluchtelingenstatus wordt toegestaan over te erven op Palestijnse kinderen en kleinkinderen, is het aantal Palestijnse vluchtelingen van enkele honderdduizenden in 1948 naar nu meer dan 5 miljoen de hoogte in geschoten. Als dat niet verandert, zullen er ieder jaar honderdduizenden Palestijnen bijkomen op de loonlijst van de VN.

In plaats van hun hand in vriendschap uit te strekken, passen de Arabische landen de NIMBY-strategie toe – “Not In My Back Yard” (“Niet in mijn achtertuin”). In het geloof dat de oprichting van de UNRWA hen van iedere vorm van verantwoordelijkheid voor hun Palestijnse broeders zou hebben ontslagen, hebben de Arabische landen discriminerende wetten aangenomen. In Libanon bijvoorbeeld mogen Palestijnse vluchtelingen niet werken als arts, tandarts, advocaat, ingenieur of boekhouder.

Door het accentueren van de Palestijnen als voorbeeldkinderen van de internationale slachtofferrol denken de Arabische landen een duurzame troefkaart te bezitten om Israël te belasteren en onder druk te zetten. Terwijl de Arabische landen verzadigd zijn door oliedollars, drogen de middelen heel mysterieus onmiddellijk op als het erom gaat de Palestijnen te helpen en de UNRWA te subsidiëren.

Als je de lijst van de grootste ondersteuners van de UNRWA doorloopt, zul je vaststellen dat deze uitsluitend uit Noord-Amerika en West-Europese landen bestaat.

Deze egoïstische houding van de Arabieren gaat ten koste van vluchtelingen in Afrika, Noord- en Zuid-Amerika, Azië en het Midden-Oosten. Ieder bericht en iedere schenking ten gunste van de UNRWA en zijn “lievelingsvluchtelingen” betekent het wegnemen van bewustzijn en financiële middelen van andere vluchtelingen, die dringend bescherming en hulp nodig hebben.

Op World Refugee Day is het onze plicht om te garanderen dat alle door conflicten uit hun vaderland verdreven mensen een kans krijgen een beter leven op te bouwen. Het wordt tijd om de status quo te controleren en de zinloze kringloop van de UNRWA te doorbreken, waarin het geld stroomt, de aantallen toenemen, en er desondanks niets beweegt.

——————————————————————————————-Hierop verscheen het volgende commentaar op Fresno Zionism:

Waarom de wereld van de Palestijnen houdt

Laten we eens simpele rekenkunde gebruiken. Wanneer er in 1948 ongeveer 650.000 Arabieren uit Palestina gevlucht zijn (gemakshalve negeren we het kleinere aantal vluchtelingen van 1967) en dit er vandaag 5 miljoen zijn, dan vormt dat een werkelijk opmerkelijk groeicijfer van 3,2% per jaar ( de bevolking van India neemt daarentegen met ongeveer 1,7% per jaar toe en die van de VS inclusief immigratie met ongeveer 1,1%). Als de huidige trend zich voortzet, dan zullen er over 10 jaar 6,8 miljoen zijn. De grens van 10 miljoen zal in 2035 bereikt zijn, wanneer een nu geboren Palestijns kind 22 jaar oud zal zijn. En over 100 jaar zullen er 116 miljoen Palestijnse vluchtelingen zijn!

Het is duidelijk dat dit onhoudbaar is, toch is de enige oplossing, die door de Arabieren geaccepteerd wordt, door BDS-ondersteuners, door een meerderheid van de VN-leden en zelfs door onze plaatselijke “Peace Fresno”-organisatie, dat al deze Arabieren “naar hun thuisland terugkeren”, naar het land dat nu Israël is. Intussen legitimeren de Palestijnen hun “onderdrukking” om gewelddaden te plegen.

“Als je de lijst van de grootste ondersteuners van de UNRWA doorloopt, zul je vaststellen dat deze uitsluitend uit Noord-Amerika en West-Europese landen bestaat.”

Om het eens duidelijker uit te drukken: de VS en de Europeanen dragen er meer dan 650 miljoen Amerikaanse dollars per jaar (cijfer uit het jaar 2011) toe bij om de Arabieren te helpen een wapen tegen de joodse staat te bouwen. En de Arabieren betalen bijna niets! Wat een handel.

En het is meer dan alleen een demografisch wapen. De UNRWA ondersteunt Hamas in Gaza op meerdere belangrijke manieren, vooral echter door zijn opvoedingssysteem. Leraren – die overal in Gaza Palestijnen zijn – gebruiken boeken en materiaal die door het Hamas-regime ter beschikking worden gesteld. Veel leiders van Hamas, inclusief Islail Haniyeh, zijn oud-leerlingen van UNRWA-scholen, en leraren hebben ook vaak nog een bijbaan als terrorist.

De vluchtelingenkwestie is slechts één terrein waarop de VN (en zijn budget) op groteske wijze in de richting van de Palestijnen vervormd is. Iedereen is op de hoogte van de onevenwichtigheid in de resoluties van de Algemene Vergadering en de partijdige mensenrechtencommissie. Maar niet te vergeten ook van het Comité voor het Uitoefenen van de Onvervreemdbare Rechten van het Palestijnse Volk en Andere Arabieren van de Bezette Gebieden (CEIRPP) en het Speciale Comité tot Onderzoek van Israëlische Praktijken Betreffende de Mensenrechten van het Palestijnse Volk en Andere Arabieren van de Bezette Gebieden (SCIHRP), om maar te zwijgen van de Divisie voor Palestijnse Rechten (DPR), die ieder jaar op 29 november verantwoordelijk is voor de Internationale Dag van de Solidariteit met het Palestijnse Volk.

Dit is merkwaardig, temeer de Arabieren destijds tegen de resolutie waren die een Arabische staat gecreëerd zou hebben. Uiteraard ging het daarin ook om een joodse staat daarom is het misschien eerder zo dat zij een verlies betreuren in plaats van een aanbod te vieren.

Deze unieke vloed aan sympathie en geld voor de Palestijnen kan niet veroorzaakt worden door het feit dat de Arabische naties zich voor hen interesseren. Als ze dat zouden doen, zouden ze hen niet zo miserabel behandelen, altijd wanneer ze daadwerkelijk met Palestijnse Arabieren in contact komen. En de oorzaak kan ook zeker niet zijn dat ze zulke voorbeeldige wereldburgers zijn: Palestijnse Arabieren maakten bijvoorbeeld het kapen van vliegtuigen en zelfmoordaanslagen populair (de belangrijkste ingrediënten van de ergste terreuraanvallen aller tijden) en waren verantwoordelijk voor meerdere oorlogen in Libanon, Jordanië, Gaza enz., om maar te zwijgen van de terreur tegen Israël. Hoeveel mensen zijn er gestorven, die nog zouden leven zonder de Palestijnen en hun strijd?

Ik denk dat de verklaring heel eenvoudig is: De wereld houdt van de Palestijnen op grond van de keuze van hun vijanden!

Bron:

http://www.pi-news.net/2013/06/die-liebsten-fluchtlinge-der-welt/

Vertaling: Klaus F.

Bron oorspronkelijk artikel:

http://www.jpost.com/Opinion/Op-Ed-Contributors/The-worlds-preferred-refugees-317119

Auteur: Ron Prosor (ambassadeur van Israël bij de Verenigde Naties)

Bron commentaarartikel:

http://fresnozionism.org/2013/06/why-the-world-loves-palestinians/

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)