Drie dingen die u (niet) over Nelson Mandela wilde weten

(Door: Lee Jenkins)

De held van de antiapartheidsstrijd was niet de heilige die we van hem maken. Het beeld van Nelson Mandela als een onzelfzuchtige, nederige, vrijheidsstrijdende, vriendelijke oude man is in het Westen bijna gemeengoed. Als er een internationale leider was die we universeel met zoveel lof kunnen overladen is hij het zeker. Maar voorbij de stralenkrans die we hem zonder zijn toestemming hebben gegeven, had Nelson Mandela meer dan een paar gebreken die de aandacht verdienen.

Hij praatte de dood van onschuldige mensen goed, veel mensen, heel veel mensen

Nelson Mandela was hoofd van Umkhonto we Sizwe, (MK), de terroristische vleugel van het ANC en de Zuid- Afrikaanse Communistische Partij. Op zijn proces pleitte hij schuldig aan 156 daden van openlijke geweldpleging, waaronder het mobiliseren van terroristische bomaanslagcampagnes, waarbij bommen op openbare plaatsen werden geplant, waaronder in het station in Johannesburg. Veel onschuldige mensen, waaronder vrouwen en kinderen, werden gedood door Nelson Mandela’s MK- terroristen. Hier zijn enkele hoogtepunten:

– Church Street West, Pretoria, op 20 mei 1983

– Amanzimtoti winkelcentrum KZN , 23 december 1985

– Krugersdorp Gerechtsgebouw, 17 maart 1988

– Durban Pick ‘ n Pay winkelcentrum, 1 september 1986

– Pretoria Sterland filmcomplex 16 april 1988 – kleefmijn doodde ANC-terroristist MO Maponya.

-Johannesburg Gerechtsgebouw , 20 mei 1987

– Roodepoort Standard Bank, 3 juni 1988

Veelzeggend is niet alleen dat Mandela weigerde het geweld af te zweren. Amnesty weigerde zijn zaak aan te nemen onder vermelding van “[de] beweging zoals over bericht kan niet onder de naam van ´Prisoner of Conscience´ worden opgenomen, omdat die betiteling niet kan worden gegeven aan iedereen geassocieerd met geweld, net zoals in ´conventionele oorlogsvoering´ een zekere mate van terughoudendheid wordt betracht”.

Als president kocht hij veel militair materieel

Met de erfenis van een land met misdadig grote sociaaleconomische problemen zou men verwachten dat alle middelen zouden worden ingezet in het ongedaan maken van de onevenwichtigheden van de Apartheid. Eenmaal in functie gleed zelfs Mandela’s regering af in de gewoonte van het zetten van nationaal corporatisme, macht en prestige boven mensen. Viceminister van Defensie Ronnie Kasrils zei in 1995 dat de geplande bezuinigingen van de overheid op de defensie-uitgaven ook zou kunnen resulteren in het verlies van maar liefst 90.000 banen in de defensie-industrie.

Mandela’s regering kondigde in november 1998 aan dat zij voornemens was 28 BAE/ SAAB JAS 39 Gripen gevechtsvliegtuigen te kopen van Zweden tegen een kostprijs van R10.875 miljard, d.w.z. 388 miljoen Rand (ongeveer US $ 65 miljoen) per vliegtuig. Het is duidelijk, de almachtige luchtarmada van Botswana woog zwaar op de schouders van de Zuid- Afrikaanse leiders …

Niet tevreden met de jets werd in 1999 een aankoop van wapens ter waarde van US $ 4.8 miljard (R30 miljard in 1999 Rands) afgerond, waarbij sprake was van beschuldiging van corruptie. Het Zuid-Afrikaanse ministerie van Defensie, het departement “Strategic Defence Acquisition”, kocht een hoop glimmende nieuwe wapens, waaronder fregatten, onderzeeërs, korvetten, lichte bedrijfsvoertuigen, helikopters, trainingstraaljagers en geavanceerde lichte gevechtsvliegtuigen.

Hieronder zijn enkele van de aankopen, vermoedelijk om de expansionistische bedoelingen van Madagascar op afstand te houden …

Beschrijving, origineel aantal, totale kosten:

Korvetten, 4 stuks, R. 4 miljard

Maritieme helikopter voor korvetten, 5 stuks, R. 1 miljard

Nieuwe onderzeeërs om Daphne te vervangen, 4 stuks, R. 500 miljoen

Alouette helikopter vervanging, 60 stuks, R. 2 miljard

Geavanceerd licht gevechtsvliegtuig, 48 stuks, R. 6-9 miljard

Tank ter vervanging van de Olifant, 154 stuks, R. 6 miljard

Totale kosten in 1998 Rand, R. 25-38 miljard

Mandela was bevriend met dictators

Ondanks het feit dat hij synoniem was met vrijheid en democratie was Mandela nooit bang om de hand te schudden van de misdadigers en tirannen in de internationale arena.

Toen generaal Sani Abacha in november 1993 in een militaire staatsgreep in Nigeria de macht greep, heeft vanaf het begin van zijn presidentschap, mei 1994, Nelson Mandela er van afgezien acties van Abacha publiekelijk te veroordelen. Tot de Commonwealth-meeting in november 1995 verzette de ANC-regering zich heftig tegen het opleggen van sancties aan Nigeria. Kort voor de vergadering zei Mandela’s woordvoerder, Parken Mankahlana ,dat “stille overtuigingskracht” betere resultaten dan dwang zou opleveren. Zelfs nadat de Nigeriaanse regering de doodvonnissen tegen Saro-Wiwa en acht andere Ogoni activisten openbaar maakte, weigerde Mandela tijdens de top het Abacha-regime te veroordelen of het opleggen van sancties te dulden.

In de jaren-80 waren twee van de grootste donoren van het ANC kolonel Muammar Gaddafi van Libië en president Soeharto van Indonesië. Niet alleen heeft Mandela zich onthouden van kritiek op hun erbarmelijke mensenrechtensituatie, maar hij bemiddelde ook diplomatiek namens hen en kende hen van Zuid-Afrika’s hoogste eer toe. Soeharto werd beloond met een staatsbezoek, 21 saluutschoten en de Orde van de Goede Hoop (in goud).

In april 1999 vertelde Mandela aan een publiek in Johannesburg dat Soeharto het ANC in totaal 60 miljoen dollar had gegeven. Een eerste donatie van 50 miljoen dollar was gevolgd door nog eens 10 miljoen. The Telegraph (Londen) meldde dat van Gaddafi bekend werd dat hij het ANC ruim tien miljoen dollar had geschonken.

Het apartheidsregime was een misdaad tegen de menselijkheid; behalve onlogisch was het ook wreed. Het is derhalve verleidelijk om het onderwerp te vereenvoudigen door te verklaren dat iedereen in het verzet onwankelbaar goed is geweest. Het is belangrijk om te onthouden, maar dat Mandela de eerste was die zijn tekortkomingen en fouten heeft toegegeven. In boeken en toespraken gaat hij heel ver in het erkennen van zijn fouten. De echte tragedie is dat te veel mensen in het Westen zich er zelf niet toe kunnen brengen om te zien wat de grote man zelf al die tijd heeft gezegd, dat hij net zo gebrekkig is als de rest van ons en niet op een voetstuk mag worden geplaatst.

Bron:
http://thebackbencher.co.uk
Auteur: Lee Jenkins

Vertaald uit het Engels door:
Vederso
(voor www.ejbron.wordpress.com)