(Door: Katrien Spruyt)
De laatste jaren heeft academisch onderzoek revolutionaire stappen voorwaarts gedaan inzake de ontstaansgeschiedenis van de koran en de vroege islam. Zo diep is men doorgedrongen tot de basisbronnen van de islam dat men een panoramische blik achter de sluier van de geschiedenis krijgt. Vooral voor de traditionele soennitische orthodoxie zijn deze ontdekkingen ontmaskerend. Dit eerste stuk gaat over de ontstaansgeschiedenis van de koran. Het tweede stuk – dat morgen verschijnt – over de moord op de profeet.
Aramees substraat
De koran is volgens de islamitische dogma’s het ‘woord van God’, ‘eeuwig en ongeschapen’ en ‘miraculeus onnavolgbaar’ (i’jâz) qua inhoud en vorm als tekst. Het is de enige juiste versie van het oemm al-kitâb (oerboek, lett. ‘moeder van het boek’) dat ook vorige profeten (Mozes, Jezus) hadden gekregen van God maar door hun volgelingen (joden, christenen) werd vervalst. De koran zelf, i.c. God dus volgens de islamitische doctrine, gaat nog verder door te stellen dat het boek geschreven is in een ‘zuivere Arabische taal’ (lisân ‘arabiy moebîn).
Vandaag echter staat vast dat stukken van de koran voortkomen uit vroegere Aramese teksten. Alphonse Mingana (1927), een Aramese oriëntalist in Engeland, berekende dat 70% van de leenwoorden en alle Bijbelse namen in de koran van Syrische afkomst zijn (en dus komen uit depeshitta of Aramese Bijbelvertaling). Christophe Luxenberg (2000) zette dit onderzoek verder en bewees dat sommige onbegrijpelijke passages uit de koran ineens begrijpelijk worden als ze vanuit het Aramees vertaald worden.
Lees verder>>>
(h/t Guus Velraeds)
E.J. Bron 
Koran moet verboden worden, want wat erin staat is het omgekeerde van wat in de bijbel staat. De koran verheerlijkt dood en verderf in naam van een god als je het niet wilt geloven. De islam is wat kanker is voor een menselijk lichaam.
LikeLike
Onnozel. Aramees behoort tot de Semitische talen, dus is het niet moeilijk dat die taal Arabisch beïnvloed heeft. Dus is er linguistisch kruisbestuiving mogelijk tussen alle Semitische talen, inclusief Hebreeuws en alle andere talen uit de regio die al lang uitgestorven zijn, zoals Akkadisch of Assyrisch-Babylonisch. Historische logica die “spraakverwarring” oplevert, daar moet ik gewoon eens hard om geeuwen, eerlijk gesproken.
De realisering dat de meeste talen op een proto-variant gebaseerd zijn die de kenmerken van een bepaalde talengroep gevormd heeft (en waarvan de afzonderlijke talen in grammatica of woordenschat {inclusief semantisch verschil in betekenis van gelijkende woorden} divergeren) is al lang in de 19e eeuw ontstaan e.d. Dat het Arabisch dus termen incorporeert van een andere verwante taal is een cliché vaststelling. De Koran heeft die woorden echter een verschil in betekenis meegegeven die in die talen niet bestaat (heb ik ergens anders gelezen, nl in Did Muhammed Exist? van Robert Spencer) en die veelal het product is van de specifieke doctrinaire inhoud van de Koran ahw om een nieuw gevormd woord “in te passen” in het geschrift met de bedoeling een doctrinair concept in één enkel woord te vatten. En daardoor verschilt de betekenis van de oorspronkelijke Aramese vorm, die vaak een gemeenschappelijke semantische betekenis had in alle andere Semitische talen. (met uitzondering dus van het Arabisch)
Maw het Arabisch heeft dus neologismen gevormd uit een taal die verwant was met de bedoeling om die woorden een betekenis te geven om de doctrinaire boodschap makkelijker over te dragen. Arabisch is dus GEEN vorm van Aramees en ook niet bedoeld als een variant ervan, je kan het als een logische verbastering beschouwen van een stel idioten die nieuwe concepten in een eerder nog niet bestaande doctrine wilden invoeren. De grond van de zaak is dus dat beide talen los van mekaar zijn geëvolueerd, ook al wordt de woordenschat op gelijkaardige “grondvormen” van een verwante taal gebaseerd, het Aramees.
Plus, wat velen niet schijnen te begrijpen is dat overgenomen passages enkel en alleen bedoeld zijn om een allegaartje aan justificaties te vinden die moeten bewijzen dat
1) de Islam een monotheïsitsche godsdienst is met een zuiverder karakter dan het Judaisme of het Christendom
2) dat beide groepen + de heidenen van het Arabisch schiereiland konden worden beschouwd als de verdraaiers van de boodschap van de enige echte God, nl. Allah volgens Islamieten.
De Aramese “grondslag” van het Arabisch toont alleen aan dat de Islam ZELF een doctrinaire rethoriek gevormd heeft door constructies uit het Aramees doelbewust een nieuwe betekenis te geven door termen te construeren uit Aramese woordenschat en die te “plooien” naar het Arabisch.
LikeLike
Dus alle passages die “domweg” lijken overgenomen zijn per definitie opzettelijk onaangeroerd gebleven om te bewijzen dat Islam moreel superieur zou zijn. Dat is dus handig gespeeld van de Islam op 2 niveau’s:
1) nieuwe woorden met een nieuwe betekenis uitvinden die Christenen, Joden en heidenen niet meteen begrepen in die tijd
om
2) aan te tonen dat die groepen moreel-ethisch minderwaardig waren, want “ze begrijpen de boodschap van Allah en zijn profeet niet. Dus zijn ze onze vijanden”
Dat is de logica die er achter zit !
LikeLike
Nog niet zolang geleden werd er in de
“Rub al Khali” in Saoudi Arabia, een (varkens)-perkament-rol gevonden met een “Hadith” van de profeet.
Hij was toen blijkbaar diep ontgoocheld en gekwetst.
Er stond in::::::::
Iemand vertelde Mohammed, ملعون اسمه (vertaling: sy naam is vervloek )), dat een van zijn vele vrouwen van hem af-wilde, dus haastte hij zich naar huis en trof haar voor heur tent aan op ,t tapijt met all haar spulletjes; hij ging naast haar zitten en zei: ” ik hoorde zojuist dat je van plan bent om bij me weg te gaan.”?
Ze antwoordde:” JA, ik hoorde van een van je andere vrouwen dat je een PEDOPHILE bent!”.
Mohammed denkt een minuut of wat na en ZEGT:”
da,s wel een heel groot woord voor een 6-JARIGE.
LikeLike
Ik moet hier ernstig om lachen.
LikeLike
http://www.dagelijksestandaard.nl/2014/01/de-islam-en-recent-onderzoek-deel-2
LikeLike
Pingback: De islam en recent onderzoek (deel 2) | E.J. Bron
Pingback: De islam en recent onderzoek (deel 2) | E.J. Bron