Racisten en samenzweerders

(Vertaling: E.J. Bron)

Waar de huidskleur altijd nog belangrijk is, waarom vredesdemonstraties verdacht zijn en welke geschenken we nooit zullen krijgen.

Het is een mijlpaal in de geschiedenis van de gelijkberechtiging en de strijd tegen racistische benadeling. De Amerikaanse staat Michigan heeft voor het hoogste Amerikaanse gerechtshof een wetswijziging doorgedrukt, die eindelijk een einde maakt aan de benadeling van mensen vanwege hun ras. De burgers van  Michigan hadden in 2006 bij een referendum al besloten voor de opheffing van de benadeling. Maar duistere machten kwamen hiertegen in verzet. Nu heeft de uitspraak van de rechter een einde gemaakt aan het geworstel. In ieder geval voor Michigan is de tijd van discriminatie voorbij. Dat werd ook tijd, want zelfs in de VS is de slavernij al 150 jaar verboden, de rassenscheiding werd 100 jaar later overboord gezet. Burgerrechtenactivisten zouden blij moeten zijn.

Vreemd genoeg zijn ze dat echter niet: In plaats van de te verwachtende jubelstemming reageren Amerikaanse burgerrechtengroepen zelfs “verontwaardigd” op het vonnis. Zij eisen dat er wel degelijk rekening gehouden moet worden met etnische herkomst, bijvoorbeeld bij de gunning van studieplaatsen. Wie een bepaalde huidskleur heeft, moet de voorkeur genieten boven een even goede sollicitant met een andere huidkleur. Dat dit in Michigan nu niet meer het geval is  en binnenkort wellicht in veel andere deelstaten, vinden zij schandalig.

Wat zegt u? Wat is er met hen aan de hand? Draagt de Ku Klux Klan sinds kort het etiket van “burgerrechtengroepering” of waar komen deze vreemde aanvallen vandaan? Nee, die komen in werkelijkheid van de kwalijke burgerrechtenorganisaties. De privilegering van ras bevoordeelde namelijk geen blanken, maar zwarten en Latino´s. Blanken werden (en worden in de overige Amerikaanse deelstaten) systematisch benadeeld, behalve dan sinds kort in Michigan.

Uiteraard spreekt niemand van “racistische benadeling”, maar van “speciale stimulering” door “positieve discriminatie”. Aha, zo zit dat: Wanneer een blanke vanwege zijn huidskleur de voorkeur krijgt boven een zwarte, dan is dat racisme. Wanneer echter een zwarte vanwege zijn huidskleur de voorkeur krijgt boven een blanke, dan is dat “speciale stimulering”.

Probeer dat nog maar eens te begrijpen. Doe echter ook maar beter geen moeite om dit te begrijpen. En je moet er al helemaal niet hardop vragen over stellen. Daarmee maak je je verdacht.

Dat met dat jezelf verdacht maken, gaat steeds sneller. Dat heeft u vast en zeker meegekregen. De Duitse zanger Heino werd door de zanger Jan Delay als “nazi” ontmaskerd. Heino zingt namelijk liedjes zoals “Zwartbruin is de hazelnoot”! Dat was daadwerkelijk een van de motiveringen van Delay voor zijn “nazi”-beschuldiging tegen de oude ster! Bovendien heeft Heino (net zoals ettelijke andere sterren die niet als “nazi”uitgescholden worden) in Zuid-Afrika opgetreden, toen blanken daar nog “speciaal gestimuleerd” werden tegenover zwarten. Allemaal behoorlijke onzin, ik weet het. Helpt echter allemaal niets. We zullen afstand moeten nemen van Heino, anders nemen ze ons ook in het vizier. Om geen “nazi” te blijven, wordt namelijk ook steeds moeilijker. Vroeger volstond het wanneer je regelmatig naar een vredesdemonstratie ging om je plek in de kringen van de goedmenschen te houden. Dat is ook voorbij.

Want zelfs vrede is inmiddels ook verdacht. U weet immers, wegens Poetin en zo. Sinds die met Hitler werd vergeleken, is hij het kwaad. Wie vrede wil, wil ook vrede met Rusland en speelt vermoedelijk met Poetin, dus met Hitler,  onder een hoedje. Dienovereenkomstig wantrouwend volgen de media een golf van “maandagdemonstraties voor de vrede”, die zich sinds enkele weken over Duitsland verspreidt en inmiddels meer dan twintig Duitse steden heeft bereikt. Op de Potsdamer Platz in Berlijn kwamen onlangs al meer dan 1500 mensen bijeen. De “Zeit” heeft daar een warrig bont volkje gespot, van “bejaardenstelletjes met hond” tot punks en “mannen in pilotenjacks”. Een mengeling die de journaliste van de “Zeit” al verdacht vindt. En kijk eens aan: de vijandbeelden zijn vooral de media, de Amerikaanse buitenlandse politiek en het “rentesysteem”, dat getuigt van “typisch rechtse samenzweringstheorieën”, zoals het blad de “rechtspopulisme-expert” Alexander Häusler citeert. Op de demonstraties domineren volgens hem rechtse schaduwmannen, die volgens de “Zeit” op de achtergrond al lang een nationale samenzwering hebben opgebouwd. Bewijs: Als spreker in Berlijn trad Jürgen Elsässer op, de chef-redacteur van het magazine “Compact”. In “Compact” heeft ook een zekere Andreas Popp iets geschreven. Popp op zijn beurt bekritiseert het rentesysteem. 80 jaar geleden heeft ook een nazi genaamd Gottfried Feder rentekritiek gehad, ontmaskert Häusler. Op de demonstratie spreekt dus iemand, in wiens blad iemand geschreven heeft die iets bekritiseert wat een al lang vergeten nazi 80 jaar geleden toevallig ook niet wilde – en onmiddellijk is de directe relatie van de Berlijnse vredesdemonstranten met het hoofdkwartier van de Führer onweerlegbaar bewezen. En wie het nu nog niet gelooft: ergens op de Potsdamer Platz heeft zelfs een NPD-man flyers uitgedeeld. Weliswaar heeft Elsässer deze vast en zeker niet opgemerkt, omdat hij op dat moment een toespraak hield, maar dat helpt hem nu ook niet meer, in ieder geval niet in de ogen van de “Zeit”.

Eigenlijk wel ontroerend wanneer een krant, die zulke adembenemende dingen bij elkaar fantaseert, anderen uitgerekend een “hang naar samenzweringstheorieën” verwijt. Dat, beste redactie van de “Zeit”, kunnen jullie allemaal beter, wat deze bijdrage ongetwijfeld bewijst. In ieder geval zijn de Groenen geschokt door de wilde samenzweringen, die de “Zeit” in haar kristallen bol heeft ontdekt, en vinden de vredesdemonstraties met onmiddellijke ingang “uitermate zorgwekkend”.

Temeer omdat het conflict met Rusland op zijn manier uitermate behulpzaam is. Per slot van rekening vinden over enkele weken de verkiezingen voor het Europees Parlement plaats. Helaas heeft Brussel het hoogtepunt van zijn populariteit jaren geleden achter zich gelaten. Daarom scoort men bij de kiezer liever met afleidingsonderwerpen in plaats van zijn tijd te verspillen aan nare EU-discussies . Afleiden alleen helpt echter niet, de politici moeten zo kort voor de verkiezingen de kiezer ook enkele geschenken voorhouden, zodat zij verkozen worden.

De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble kwispelstaart met het probleem van “koude progressie”, waartegen hij vast en zeker iets wil doen. Dus, dat men bij iedere salarisverhoging automatisch in een hogere belastingschaal terechtkomt, zelfs wanneer de verhoging minder is dan het inflatiecijfer. Dat had o.a. tot gevolg dat de reële lonen sinds het jaar 2000 zelfs in de “euro-crisislanden” duidelijk sterker gestegen zijn dan in Duitsland, waar ze in het gunstigste geval sindsdien stagneren.

En dat wordt nu eindelijk afgeschaft? Ja, zo is het. Of niet? Ja, zo is het, zegt Schäuble, “zodra er in de begroting speelruimte ontstaat en er sprake is van een gemeenschappelijke wil van de coalitiepartners.” Aha. Oké, dat met die coalitiepartner kan kloppen. Zelfs uit de SPD komt namelijk de eis om op te ruimen met het schandaal van de “koude progressie”. Ja, zelfs de Duitse vakbond, DGB, is het hiermee eens. Blijft alleen nog over de horde met de “speelruimte in de begroting”. Dat is de truc, want Schäuble, de SPD en zeker ook de vakbonden zullen ervoor zorgen dat deze “speelruimte” er nooit komt. En mocht deze er toch komen, dan wordt er snel aan de pensioenen geprutst of er worden andere, “dringende uitgaven” naar voren gebracht die helaas, tot verdriet van de coalitie, “eerst prioriteit genieten”.

De afschaffing van de “koude progressie” is zoals de spullen in de etalages in bepaalde DDR-winkels. Die kon je weliswaar van buiten in de etalage bewonderen, maar in de winkel maar zelden krijgen. Als de tijd van de Leipziger Messe kwam, lagen er heel veel spullen in de etalages. De Leipziger Messe van onze politiek zijn de verkiezingscampagnes.

Bron:
www.preussische-allgemeine.de
Auteur: Hans Heckel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)