Crisistop in Brussel: Vele verliezers zoeken een schuldige

Mannen, die het vertrouwen van Europa genieten: De Bulgaarse minister-president Plamen Oresharski met de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Barroso

(Vertaling: E.J. Bron)

In Brussel zoeken de staats- en regeringschefs naar het juiste antwoord op de Europese verkiezingen. De nervositeit is groter dan gebruikelijk: De meeste regeringschefs zijn nerveus, omdat ze bang moeten zijn hun baantje kwijt te raken. De zoektocht naar de schuldige drijft een wig tussen Brussel en de nationale staten. De EU voelt de mantel van de historie.

José Manuel Barroso heeft er al van tevoren geen twijfel over laten bestaan wie volgens hem schuldig is aan de opkomst van de eurosceptici. Tijdens een vergadering van de onafhankelijke centrale banken in Portugal zei Barroso dat de verliezers onder de regeringschefs zich als “handlangers” van de opstand hadden gedragen, omdat zij permanent slecht over Brussel spreken: “Als je er de hele week mee bezig bent om Europa voor alles verantwoordelijk te maken, dan kun je niet verwachten dat die mensen zondag voor Europa stemmen.”

François Hollande heeft daar een heel andere mening over: Hij zei dat Europa hervormd moet worden en dat Frankrijk aan het hoofd van de hervorming zal gaan staan (hoe het werkelijk in Frankrijk aan toe gaat – hier).

David Cameron probeert zelfs een eurosceptische as te smeden aan de top: EUObserver bericht dat Cameron maandag al gebeld heeft met Berlijn, Dublin, Stockholm, Bratislava en Riga om veilig te stellen “dat de verkiezingsuitslag het in Europa verhindert om terug te keren naar business as usual”. Cameron staat onder druk de macht aan Labour kwijt te raken, omdat Nigel Farage hem en vooral de bijna vernietigde liberaal-democraten enorme schade heeft toegebracht.

Ook de Deense regeringscheffin Helle Thorning-Schmidt is zwaar aangeslagen: De EU-tegenstanders van de Deense Volkspartij hebben een enorme overwinning behaald en eisen dat de EU zich “in een andere richting moet ontwikkelen”, zoals de chef van de partij, Morten Messerschmidt, zei.

Niet meer handelingsbekwaam is de Belg Elio di Rupio: hij kwam überhaupt nog slechts als interim minister-president naar de vergadering van EU-leiders. Zijn partij had een dramatische nederlaag geleden, het land valt bijna niet meer te regeren.

De Griek Antonis Samaras vecht een heftige verdedigingsstrijd tegen de Syriza, die nieuwe verkiezingen eist. Samaras heeft nog maar een flinterdunne meerderheid. Wanneer twee afgevaardigden bij het zwaar aangeslagen PASOK het bijltje erbij neer gooien, moet Griekenland naar de stembus.

Ook de Spanjaard Mariano Rajoy is onrustig: Een nieuwe EU-kritische linkse partij heeft bij de verkiezingen 8% van de stemmen gehaald en dreigt de klassieke Spaanse machtsconstructie aan het wankelen te brengen.

Matteo Renzi ziet zichzelf in Italië met zijn verkiezingssucces bevestigd: De bezuinigingskoers in Europa moet weg, hij bedreigt de macht der regerenden.

Angela Merkel hoeft alleen het geklaag en gescheld maar aan te horen. Zij zal afwachten welke kant het uitgaat en zichzelf dan aan het hoofd van de zigzagbeweging plaatsen.

Bron:
http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)