“Dag van de Eenheid”, Gysi en de “Dag van de Open Moskee” – een provocatie

(Door: conservo – Vertaling: E.J. Bron)

25 jaar Duitse eenheid! De Duitsers vieren – eindelijk – zichzelf! Het was dus – in de beste zin van het woord – een feest van de Duitsers. Dat zou het in ieder geval hebben kunnen zijn. Maar het kwam anders. Wie in Allahs naam heeft de moslims ertoe aangezet om op dezelfde dag een “Dag van de Open moskee” te organiseren! Dat was een openlijke provocatie! De “Dag van de Duitse Eenheid” is helemaal geen multiculti-dag, want:

* Werd op deze dag vanaf de minaretten het lied van de Duitsers – Duitse volkslied – gespeeld?
* Werd op deze dag in de moskeeën de Duitse grondwet gepredikt?
* Werden op deze dag onze waarden verkondigd?
* Werd er geworven voor “eensgezindheid en recht en vrijheid”?

Nee, niets van dat alles! Want dan zou men immers ook over de gruweldaden van ISIS, de vervolging van de christenen en de verdrijving van de Yezidi enz. hebben moeten berichten.

Het kan zijn dat de moslims hun geloof met de beste bedoelingen wilden voorstellen. Ach nee, het vastleggen van de “Dag van de Open Moskee” op de Duitse nationale feestdag kon slerchts de poging zijn om onze aandacht af te leiden van een Duits bewustzijn, van onze christelijke cultuur van het Avondland en van de eenheid van de natie. Daarmee hebben ze zichzelf schade toegebracht en ieder idee van een goede verstandhouding in de kiem gesmoord.

Dag van de afkeer van de oude linkse en rechtse kameraden

De “Dag van de Duitse Eenheid” werd echter ook vertroebeld door de communisten van de oude SED, die tot op de dag van vandaag hun “DDR” mooipraten. Of het nu “oude kameraden” van de SED, de vertegenwoordigers van de opvolgerorganisatie PDS/Die Linke of oude nazi´s zijn: ze gebruiken verkeerde argumenten. Net zo verkeerd als de oude kameraden uit de nazitijd, die (net zoals de SED-kameraden) hun gelukzalig makende versie verkondigen: “Niet alles was toch verkeerd in het nationaal- respectievelijk DDR-socialisme. Bij Hitler respectievelijk de SED was toch niet alles verkeerd. Iedereen had werk! En dan nog de scholen, de kleuterscholen, de medische zorg enz. . .

Van rechtsbuiten tot links buiten – zelfbedrog

Of het nu in de nazistaat of in de DDR-staat was – het was het paradijs op aarde, hoor je de oude kameraden zeggen. Dat deze maatregelen om het volk gelukkig te maken slechts met massale onderdrukking van de bevolking en de beperking van haar vrijheden gekocht werden – dat is geen onderwerp meer! Hier worden rechts-radicalen en linksen verbonden door een innige band van zelfbedrog.

De absolute act op het hoge koord voor zo´n interpretatie direct voor de “Dag van de Duitse Eenheid” leverde enkele uren daarvoor de voorzitter van de SED-vertegenwoordigers in het Duitse parlement, Die Linke, uitgerekend haar oude en nieuwe voorzitter Gregor Gysi. Voor hem was de DDR geen onrechtstaat, zodat hij ongegeneerd beweert: “Het klopt gewoon niet dat, wanneer men geen rechtstaat is, men dan automatisch een onrechtstaat is.”

Deze uitspraak is aan driestheid nauwelijks te overtreffen. Gysi ontmaskert zichzelf als ignorant. Hij vervalst de geschiedenis, bagatelliseert de misdaden van de DDR en bespot de slachtoffers van het regime!

Natuurlijk dat ook in de deelstaat Thüringen, waar de opvolgers van de SED proberen de volgende regering te vormen, Die Linke als advocaat van de ten onder gegane Oostzone-staat uit alle macht probeert te verhinderen de oude onrechtstaat achteraf te laten delegitimeren. Maar de verhindering van vrije verkiezingen, het ontbreken van een echte machtenscheiding, het in stand houden van een absoluut systeem van verklikkers of het schietbevel langs de grens naar het Westen – dat was de werkelijkheid in de “Duitse On-Democratische Republiek”.

Geen multiculti-dag

. . . maar de dag van de afkeer van de onrechtstaat – wiens overblijfselen in de vorm van Die Linke nog steeds hun best doen om een andere duiding. Gysi agiteert zichzelf buitenspel – net zoals aan het einde van de DDR. De Duitsers hebben gestemd – op 3 oktober 1989. Met de handen stemmen – zoals bij een vrije verkiezing – mochten ze niet. Daarom deden ze het met hun voeten: ze overrompelden de Muur. In enkele koppen leeft deze nog voort.

De niet beleerbare oud-communisten dienen zich te herinneren aan Ernst Thälmann, de voorzitter van de Communistische Partij in de Republiek van Weimar. Misschien weten ze het nu niet meer – of willen ze het niet weten:

“Mijn volk, waartoe ik behoor en waarvan ik houd, is het Duitse volk. En mijn natie, die ik met veel trots vereer, is de Duitse natie – een ridderlijke, trotse en harde natie.”

Bron:
http://conservo.wordpress.com
Auteur: converso

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)