De wet op het niet dulden van tegenspraak

(Door: Onno Drees)

Regelmatig worden de vele moslims die ‘het goed doen’ aangehaald om kritiek op de islam te verzwakken. Hiermee worden moslims niet als zelfstandig denkend individu gerespecteerd, maar als exponent van de islam. Niet alleen worden moslims daarmee op een grote hoop gegooid, ook de islam zelf wordt als één geheel beschouwd. Wie het stokpaardje hanteert dat er niet één islam is en kritiek erop daarom niet graag hoort, werkt het tegenovergestelde in de hand: wil je diversiteit in opvattingen dan is er een stevige inhoudelijke discussie nodig, moeten taboes worden doorbroken en moet veiligheid van vloeken en van twijfel gegarandeerd zijn. Daarvoor is de gewoonte van het geven van kritiek op de islam een voorwaarde. Het ontzien van moslims is niet nodig en bovendien respectloos, zij zijn essentieel voor het debat.

Als verlichte westerse samenleving hebben we hierin een belangrijke verantwoordelijkheid al decennialang schaamteloos vermeden: geef individuen de vrijheid waar ze recht op hebben. De wet van de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging biedt nu handvatten aan allerlei representanten van het islamitisch systeem om het keurslijf van individuen te verstevigen.

Op dit moment wordt de wet op de vrijheid van godsdienst, in combinatie met het verbod op discriminatie, voornamelijk ingezet om lange tenen uit de islamitische gemeenschap zeggenschap te geven. In plaats van een zwakke minderheid of een onderdrukt individu mogelijkheden te bieden, geeft de wet nu vooral een wettig excuus aan islamitische vertegenwoordigers van allerlei organisaties om geen tegenspraak te dulden. Niet zelden wordt hierbij beweerd dat ze dit doen om de achterban te beschermen tegen belediging. Alsof deze achterban niet uit individuen bestaat die voor zichzelf kunnen denken en spreken. Die gelegenheid wordt op deze manier wel van beide kanten gefrustreerd en de autoriteit van islamitische leiders versterkt.

Vrijheid van godsdienst betekent ook vrijheid in het geven van kritiek; het is de vrijheid om zelfstandig te denken. De enige manier om iedere burger het recht te bieden zich als zelfstandig denkend individu te manifesteren, is door te laten zien dat niet ‘de islam’ individuen aanstuurt, maar dat individuen deze kunnen bekritiseren, afzweren en (her)vormen.

Artikel 6 is verworden tot het wapen van een steeds sterker wordend collectief in plaats van de bescherming van een zwakke minderheid, waardoor zich een parallel systeem binnen de democratische rechtstaat kan ontwikkelen. Schaf de wet op de vrijheid van godsdienst af en garandeer iedere burger vrijheid van meningsuiting en recht op vereniging met de bestaande wetten. Laat in het discours zien dat wij onverschrokken mogen vloeken en tieren als we het ergens niet mee eens zijn, dat geen profeet heilig of onschendbaar is. Spreek individuen niet aan als exponent van een geloofssysteem, maar op hun verantwoordelijkheid zelf te oordelen en keuzes te maken.

Door:
Onno Drees
(voor www.ejbron.wordpress.com)