IS-strijders lachen de Zweden uit – en beloven de oorlog naar Zweden te brengen

(Door: “Miscellaneous” – Vertaling: E.J. Bron)

“Een volk zonder ruggengraat, mannen en vrouwen die geboren werden zonder trots. Allah heeft ons een veilige haven gegeven in het land van de ongelovigen, zodat we kunnen rusten en op krachten kunnen komen. Weldra zullen we ook deze plek vernietigen, als Allah het wil”, zegt de 23-jarige Abu Ibrahim. Hij wordt geïnterviewd door een Zweedse nieuwszender en hij belooft dat de grenzen van Zweden net zo zullen worden veroverd als die in Syrië, Libië en Irak.

Hij heeft twee jaar in Syrië gevochten. Het is verbazingwekkend hoe hij vertelt dat hij leeft en dat hij vecht voor zó iets heiligs en goeds als het rijk van de Islamitische Staat in de wereld. “In de strijd voelen we de aanwezigheid van Allah, hij staat aan onze kant en is in onze harten. Hij geeft ons de moed en de kracht om door te gaan.”

Hij zegt dat het niet zijn echte naam is, maar dat hij er de voorkeur aan geeft Abu Ibrahim genoemd te worden, een naam die hem gegeven werd toen hij begon te vechten voor IS.

“Hoe voelt het om alles achter te laten en te gaan vechten?”

Eerst zegt hij niets en legt alleen maar zijn ene hand over de andere.

Wij zijn op de weg van Allah en wij, die zijn heilige woord volgen, hebben niets te vrezen. Wij zijn niet bang, wij sterven met een doel – een doel dat ons het vermogen geeft om te glimlachen als het leven ons verlaat. In de oorlog is het net zo´n grote eer om naast je broeders te sterven als de eer om naast hen te leven tot het uur van Allah en zelfs in Jihad. Dat voelen we in het heetst van de strijd terwijl we de profetie zien uitkomen dat iedere seconde een mogelijkheid is om te dienen, en als dat de dood betekent, is dat alleen Allah´s wil. Het is de angst binnenin je die ervoor zorgt dat je verliest. Met angst in het hart kun je nooit winnen.

“Wat bedoel je met verliezen?”

Deze strijd is al gewonnen zonder gevecht. Jullie hebben jezelf al aan ons overgegeven zonder te vechten, omdat jullie geen kracht hebben in jullie hart. Jullie hebben geen leger, jullie kunnen jezelf niet verdedigen zonder de hulp van anderen en wie wil een volk helpen dat nooit voor zichzelf opkwam? Ondertussen lacht de wereld jullie uit als ze het in Syrië hebben over het “zich onderwerpende volk” en “een plek om te mobiliseren en te rusten”. Jullie hebben voor ons een toevluchtsoord geopend waar de broeders kunnen rusten tot ze terugkeren.

“Hoe zou je het vinden als de oorlog naar Zweden komt?”

De Zweden lijken niet te begrijpen dat wij vechten voor de islam en gerechtigheid. De oorlog is hier al en overal. Jullie politici proberen jullie iets anders te vertellen, maar wij verbergen waarom we bestaan en wat we van plan zijn te bereiken. Terwijl jullie thuis zitten en doorgaan met jullie leven alsof er niets gaat veranderen. Je kijkt men een blind oog naar de realiteit, die spoedig op jullie deur zal kloppen.

Jullie ongelovigen zijn ongedisciplineerde mensen. Julie drinken, jullie zijn oneerlijk en egoïstisch. Jullie hebben mensen die stelen en misdaden plegen zonder daarvoor goed gestraft te worden. Onder het sharia-recht kappen we de handen van dieven af of kruisigen we hen. Let op mijn woorden, als we de grenzen van Irak voorbij zijn, komen we voor jullie grenzen. We hebben de mannen, we hebben de bronnen en de benodigde vuurkracht – maar bovenal hebben we geloof.

We hebben al gebieden veroverd die groter zijn dan Zweden en we zullen doorgaan.

“Maar wat vind je van een oorlog tegen de Zweden?”

Het is niet aan mij om sympathie te koesteren met de sceptici en niet-gelovigen, onafhankelijk van hun nationaliteit of mijn eigen geschiedenis en opvoeding, omdat dit niet de wil van Allah is. De Islamitische Staat zal sharia-wetten implementeren en dit kan alleen plaatsvinden met wapens. Diegenen die onze weg niet volgen, zullen uiteindelijk een eervolle dood krijgen. Wij zijn in ieder geval zo genadig in vergelijking met de Europeanen en westerlingen. Allah is de grootste en als Allah het wil, zal hij ons naar de overwinning leiden.

Even later maakt hij een eind aan het interview. Abu Ibrahim doet de deur open en vertrekt. Hij laat me met een onbehaaglijk gevoel achter. Het is niet fijn om mensen te ontmoeten die zo gemotiveerd zijn en geloven dat hetgeen zij doen goed is, dat eigenlijk niets hen tegenhoudt om te onthoofden, in brand te steken en angst te verspreiden. Wat hen betreft is dit heel gewoon, zij dienen een doel en er is niets dat hen kan stoppen.

Behalve een kogel uiteraard.

Bron:
http://speisa.com
Auteur: Miscellaneous

Vertaald uit het Engels door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)