Zondebok Angela Merkel

(Door: M. Sattler – Vertaling: E.J. Bron)

De “euro-redding” wordt meer en meer het project van Angela Merkel. Net zoals ooit de Führer in zijn bunker fantaseerde over niet meer aanwezige legers, probeert Angela Merkel met niet meer aanwezige miljarden een land voor de insolventie te redden dat niet te redden is. Nog volgen de Duitsers haar, maar ze zullen in deze blinde trouw teleurgesteld worden. Als ze hun ogen openen, zullen ze zich afvragen welke puinhopen deze vrouw nog meer heeft nagelaten. En de volledige politieke klasse zal dankbaar zijn in haar een zondebok te hebben om af te leiden van de eigen medeverantwoordelijkheid.

De ambtstijd van Angela Merkel kan worden samengevat met drie trefwoorden: euro-redding, energie-ommekeer, asielzoekersstroom. Net zoals de projecten van de Führer gaan al deze projecten gepaard met enorme kosten, ze verlangen grote offers, zijn echter uiteindelijk nutteloos. Alle projecten van Angela Merkel zijn tot mislukken gedoemd.

Griekenland is een insolvent land, waarin men niet eindeloos geld kan pompen zonder dat het een keer opvalt dat het weg sijpelt. Uiteindelijk zal men inzien dat al het vele geld niets heeft opgeleverd. Dit moment van het bittere besef komt onophoudelijk dichterbij. De CDU is Angela Merkel vijf jaar lang gevolgd, maar ze zal haar niet nog eens vijf jaar volgen. Ze zal zich in plaats daarvan met de vraag bezighouden hoe zij in een periode na Merkel politiek kan overleven als zij door Angela Merkel het stempel van een mislukte “euroredding” opgedrukt krijgt. Deze vraag zal ze heel eenvoudig beantwoorden: ze zal zich op tijd distantiëren van Angela Merkel en haar financieel-politieke escapades. Men zal de schuld van de verpatste miljarden alleen haar in de schoenen schuiven: was zij het niet die afgevaardigden in de Duitse Bondsdag voor iedere stemming met haar bliksemacties heeft overrompeld? Had zij niet meerdere malen aan de Bondsdag beloofd bij onderhandelingen de rode grens te bewaken? Dan is er snel iets te vinden wat men uit de kist met smerige spullen kan trekken om zichzelf voor de kiezers met een wit vest te presenteren. En deze kiezers zullen gewillig volgen: de kiezers zullen heel snel vergeten dat zij driemaal op Angela Merkel hebben gestemd. Achteraf zal het weer niemand geweest zijn.

Angela Merkel´s energie-ommekeer is eveneens tot mislukken gedoemd. De uitbreiding van de windenergie stuit nu al aan haar grenzen. De mensen zullen op zeker moment beginnen om uit te rekenen dat het aandeel van de windenergie aan de energieopwekking nog steeds te verwaarlozen gering zal zijn, zelfs wanneer men heel Duitsland met windmolens heeft volgestouwd. Men zal dan nog steeds atoomstroom uit Tsjechië en Frankrijk moeten inkopen, maar heeft het hele land mismaakt. Net zoals de euroredding is ook de energieommekeer een hectisch, ondoordacht, duur, nutteloos project, een echt Angela Merkel-project: we kunnen ons nog heel goed herinneren hoe ze helemaal alleen de totale ommekeer uitriep  en de hele CDU haar  – Führer beveel, we volgen je – tandenknarsend op deze verkeerde weg volgde. Deze pijnlijke zelfvernedering zijn juist in de CDU velen niet vergeten, en wraak is zoet.

De asielzoekerstroom – in 2016 worden 1,1 miljoen “vluchtelingen” verwacht, dat zijn tweemaal zoveel als dit jaar en 20 maal zoveel als onder Helmut Kohl – is eveneens een Angela Merkel-project. Weliswaar heeft ze zich nooit direct over dit thema uitgesproken – op de vluchtelingen-kerkdag in Stuttgart bazelde ze demonstratief aan het thema voorbij over computerdata – maar het is exact dit veelzeggende zwijgen dat men zal gebruiken als het er om gaat haar de verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven. Angela Merkel´s zwijgen over de asielzoekerstroom gedurende haar ambtstijd, haar heel bewuste passiviteit gezien deze unieke ontwikkeling, is een uitdrukking van haar stilzwijgende instemming met de manier waarop de asielzoekerstroom over ons heen klotst: duur, chaotisch en grotendeels rechtsvrij, maar ideologisch politiek correct. Uiteindelijk zal ook het project “Vluchtelingen” mislukken, net zoals alle andere grote Merkel-projecten, omdat het noch financieel nog bouwtechnisch mogelijk is om ieder jaar een miljoen of nog meer Afrikanen in Duitsland op te nemen. Tenzij men ermee begint deze “vluchtelingen” eerst vrijwillig en daarna gedwongen in privéwoningen in te kwartieren. Dat zal de politiek ook doen, omdat er niets anders voor haar op zit, maar op een bepaald moment zullen de Duitsers begrijpen dat Afrika nog steeds bitter arm zal zijn, zelfs wanneer in iedere Duitse woning een Afrikaan werd ingekwartierd. Op een bepaald moment zullen daarom ook de meest goede van de goedmenschen de buik vol hebben van dit project en een schuldige voor de misère zoeken. Dan zullen ze Angela Merkel vinden, die destijds, toen de chaos begon, niets beters te doen had dan over computerdata te bazelen.

De Duitsers zullen in het verloop van de tijd inzien dat de regeringstijd van Angela Merkel een tijd van zeer idealistische, maar dure en uiteindelijk nutteloze onzin was. Geen enkel project van Merkel heeft uitzicht op duurzaam succes. Daarom zal ook geen enkele politicus aan de zijde van Merkel duurzaam succesvol kunnen zijn. Je kunt de klok erop gelijk zetten wanneer de eerste ratten het zinkende schip zullen verlaten. Velen hebben nog een appeltje te schillen met Angela Merkel. De eersten die de staf over haar zullen breken, zullen diegenen zijn die op dit moment het hardst voor haar klappen.

Bron:
www.pi-news.net
Auteur: M. Sattler

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)