De tweede verdrijving

(Door: Helmut Frank – Vertaling: E.J. Bron)

Veel Oriëntaalse christenen hebben in hun vaderland oneindig leed meegemaakt. De vlucht is voor hen de enige mogelijkheid om te ontsnappen aan de terreur van radicaalislamitische milities. Het ongehoorde: in Duitse vluchtelingencentra moeten ze opnieuw pesterijen en vijandigheden dulden.

Christelijke vluchtelingen uit het Nabije en Midden-Oosten zijn in Duitse asielzoekerscentra vaak het slachtoffer van islamitisch geweld. Dat berichtte het ARD-programma “Report München”. Een christelijk gezin uit Irak, dat was ondergebracht in een opnamekamp in Beieren, sprak van klappen en bedreigingen door een Syrische radicale islamiet. “Mijn vrouw was zwanger en kon de situatie niet meer aan”, zei de vader.

Korte tijd na de aanvallen in het asielzoekerscentrum keerde het gezin naar Mosul in Irak terug. Maar in het ondertussen islamitische Mosul kunnen christenen niet meer leven. Het gezin is opnieuw op de vlucht voor de terreurbeweging “Islamitische Staat” (IS). Het is een tweede verdrijving.

De voorzitter van de Centrale Raad van de Oriëntaalse christenen, Simon Jacob (München), zei in de bijdrage: “Ik had nooit gedacht dat men in een vrij land zoals Duitsland als christen bang moet zijn. Men had het gezin moeten beschermen.”

In het bericht komen verder twee Syrische christenen aan het woord. Hun kinderen werden in een Duits asielzoekerscentrum door moslims gepest: “Ze zeiden tegen hen dat ze ongelovig waren, varkensvlees aten en ze speelden niet met hen.” Uit vrees voor nog meer pesterijen wilden de mannen anoniem blijven.

Volgens “Report München” doen christenen die in vluchtelingencentra worden aangevallen vaak geen aangifte, omdat ze bang zijn. In de bijdrage spoort de vicepresident van het Duitse parlement, Johannes Singhammer (CSU), daarom aan tot een gescheiden onderbrenging van christelijke en islamitische vluchtelingen. Tot een gescheiden onderbrenging roept ook de integratiegevolmachtigde van de Beierse deelstaatregering, Martin Neumeyer, op. Zulke toestanden in de asielonderkomens zijn “absoluut onacceptabel”, zei hij. Neumeyer sprak zich uit voor een naar religieus lidmaatschap gescheiden onderbrenging.

Een gescheiden onderbrenging van christelijke vluchtelingen is echter geen oplossing. Dat zou een onverdraaglijke capitulatie voor de radicale islamieten betekenen – midden in een staatsinstelling. De enige oplossing bij zulk gedrag is het stopzetten van de asielprocedure voor de daders en hun uitzetting.

Dat zou een duidelijk signaal aan beide partijen zijn: aan de christelijke vluchtelingen dat ze welkom zijn en aan de radicale islamieten dat ze niet welkom zijn.

Bron:
www.sonntagsblatt-bayern.de
Auteur: Helmut Frank

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

h/t “Jan”