Slagveld West-Europa

(Door: M. Sattler – Vertaling: E.J. Bron)

Frankrijk bevindt zich al lang in vooroorlogse toestand. In plaats van messen behoren daar machinegeweren tot de standaarduitrusting van islamitische kolonisten. In België is het bijna net zo erg, Duitsland zal spoedig volgen. Het diverse West-Europa zal in vlammen opgaan. Turkije en Rusland zullen deze oorlog worden ingezogen. Turkije weet dit en is er op voorbereid. Rusland wil deze oorlog nog niet toegeven.

Over de diverse burgeroorlog, die heel West-Europa te wachten staat, wordt op internet vaak genoeg gediscussieerd. Hier hoeven niet alle scenario´s herhaald te worden. Onder radicale moslims geld deze oorlog zoals bekend als onvermijdelijk, omdat de verovering van Europa uiteindelijk gewoon toch militair beslist zal worden. De ervaring leert ons dat de radicalen onder de moslims, slimme politieke strategen, tot nu toe altijd gelijk hebben gekregen. Vanuit de zienswijze van islamiseringkritische kringen onder de Europese autochtonen zal deze oorlog komen, waarbij niet weinig er van uitgaan dat de kansen om deze oorlog te winnen des te groter zijn, hoe eerder hij plaatsvindt. Dat weten de politieke boven, die ons regeren, uiteraard ook. Zuiver tactisch gezien lijkt daarom de wijdverbreide aanname niet helemaal onterecht dat de actuele massale overstroming van Europa met islamitische mannen in de beste strijdbare leeftijd (zogenaamde “vluchtelingen”) niet in de laatste plaats tot doel hebben om de potentiële militaire krachtsverhouding zó sterk ten gunste van de islamitische kolonisten te verschuiven, dat precies deze hoop, dat een mogelijk vroege beslissing ten gunste van de autochtone Europeanen zou kunnen zijn, teniet wordt gedaan.

Laten we dus eens aannemen dat de radicalen aan beide kanten zoals gewoonlijk gelijk hebben. De oorlog zal komen, en de staat weet dit stiekem eveneens, probeert echter zoals gebruikelijk te liegen en te misleiden. Dan zou de grote lijn helder zijn: de radicalen aan beide kanten zullen zichzelf opkloppen, van het een komt het ander, de etnische kloof in het land wordt steeds groter, en in misschien twee of drie jaar begint het echt goed in de breedte. Tot dat moment zullen de politici werkeloos toekijken bij de wapensmokkel met machinegeweren en bij de om genoemde redenen niet geheel ongewenste islamitische bewapening en tegelijkertijd de autochtonen blijven ontwapenen. Als de oorlog dan toch onvermijdelijk is, aldus de koele berekening aan de top van de staat, mag hij in geen geval eindigen met een overwinning van de autochtone Europeanen. Zulke ideeën over de nabije toekomst van West-Europa zijn wijdverbreid op internet, wij vertellen hier dus niets nieuws of provocatiefs.

De schrijver wil echter graag enkele extra ideeën in de gebruikelijke scenario´s inbrengen. Zoals altijd bij structureel explosieve conflictsituaties zal het uiteindelijk weinig uitmaken wie het eerste schot lost. De radicale islamitische kant (en met haar de Duitse politici) zal echter zeer zeker haar best doen om de oorlog als verdedigingsscenario voor te stellen. De Europeanen hebben een traditioneel recht op hun land, dat ze niet hoeven uit te leggen, de islamitische kolonisten echter moeten als veroveraars hun inbezitneming van het land eerst nog historisch legitimeren. Dit zal alleen maar lukken door de inbezitneming van het land als defensieve maatregel voor te stellen. De radicale raddraaiers zullen daarbij geduldig op een aanleiding wachten die als voorwendsel voor een “verdediging” en tegelijkertijd als militaire escalatie gebruikt kan worden. Omdat het huidige etnische kruitvat in West-Europa slechts een kleine vonk nodig heeft om te exploderen en omdat er zowel aan de ene als aan de andere kant genoeg heethoofden zijn, is het slechts een kwestie van tijd totdat het tot de een of andere fatale gebeurtenis zal komen die als voorwendsel gebruikt kan worden.

Als men dan een aanleiding heeft, kan men zich er moeiteloos mee verontschuldigen dat de o zo begrijpelijke “verdediging” helaas uit de hand loopt en onafhankelijke “individuele daders” hun “gevoelens van woede niet meer onder controle hebben”, ofwel: zullen beginnen te slachten. Dit “slachten” zal weliswaar naar alle waarschijnlijkheid in Frankrijk en België beginnen, waar de toestanden al veel meer divers en paradijselijk zijn dan bij ons. Duitsland zal echter snel zo´n etnische oorlog in Frankrijk worden ingetrokken. Dezelfde conflictstructuren als in Frankrijk ontwikkelen zich op dit moment ook bij ons. Binnen enkele dagen zullen daarom niet alleen Parijs en Marseille, maar ook grote Duitse steden in brand staan. Iedereen kan zelf bedenken wat dit voor de burgerbevolking van de brandende grote steden concreet zal betekenen.

Elke hoop dat het inzetten van het leger in de brandende steden weer voor veiligheid en orde zal zorgen, is belachelijk: alle West-Europese legers zijn nu al etnisch gespleten. De inzet van het leger zal de burgeroorlog eerder nog extra aanwakkeren, omdat de door de propaganda graag toegedekte etnische spanningen binnen het leger dan des te meer aan het licht zullen komen. Islamitische soldaten zullen niet op geloofsbroeders schieten. Integendeel, niet weinigen onder hen zullen inclusief hun wapens overlopen. Uiterlijk dan hebben we een echte oorlog midden in West-Europa: behalve irreguliere bendes zullen er ook troepencontingenten van reguliere legers tegenover elkaar staan. Wie dat niet wil geloven, zou zich er aan moeten herinneren dat dit ook in een naar verhouding geordend en modern land als Syrië enkele jaren geleden niemand geloofd zou hebben.

Als de fronten eenmaal duidelijk zijn, zullen beide kanten zichzelf zoveel mogelijk wapens bezorgen. En net zoals in iedere oorlog zullen er, als er een gebrek komt aan wapens in het binnenland, altijd genoeg politieke krachten in het buitenland zijn die voor bevoorrading zorgen.

Om het even wanneer de oorlog komt en wie het eerste schot lost: de VS zullen aan geen van beide partijen wapens leveren. Politiek correct zullen ze niet willen dat hun wapens in de strijd “tegen moslims” in Europa gebruikt worden. Ze zullen echter ook hun handen niet vuilmaken door wapens te leveren aan islamitische radicalen. De islamitische landen in het Midden-Oosten zullen in een West-Europese burgeroorlog echter des te ijveriger meedoen. De Golfstaten en Saoedi-Arabië hebben genoeg geld en kunnen alles overal inkopen. Vooral echter heeft Turkije meermaals van officiële zijde tot uitdrukking gebracht dat zij zichzelf als – impliciet ook militaire – beschermende macht van de in Europa levende moslims beschouwt. Het land bezit bovendien de meeste technische knowhow m.b.t. eigen wapenproductie en beschikt over de noodzakelijke logistiek. Zonder de welwillende ondersteuning door Turkije zou nu al geen enkele Pakistaanse Kalasjnikov West-Europa bereiken. De bewapening van de moslims zal daarom ook in de toekomst met grote waarschijnlijkheid via Turkije lopen. Wellicht zal Turkije met haar gevaarlijke ideologiemix van nationalistisch fascisme en “islamisme” met in toenemende mate verwarde omstandigheden zich ook de welkome kans niet laten ontgaan om “door de moslims in Europa te hulp geroepen te worden”, opnieuw de Balkan in te lijven en opnieuw tot aan Wenen te marcheren. Zulke debatten worden wel degelijk in Turkije gevoerd. De Balkan is al lang weerloos en zal dit op grond van de vertrekkende jonge bevolking de komende jaren nog meer zijn. Turkije met haar op vier na sterkste leger ter wereld en een miljoen soldaten zou Wenen vermoedelijk nu al, als het wilde, binnen een week zonder serieuze tegenstand kunnen bereiken. Voor Turkije is zo´n militaire optie geen kwestie van kunnen, alleen maar van willen.

Terug naar de diverse burgeroorlog. Waar zal de tegenpartij zijn wapens vandaan halen? Er zijn nog maar twee landen in de wereld die er een aanzienlijk eigenbelang bij hebben een islamitische overwinning in West-Europa te verhinderen: Israël en Rusland. Israël zal, zelfs als het wilde, logistiek niet in staat zijn om via de middellandse Zee in noemenswaardige hoeveelheden wapens te leveren. Als enige leverancier van de tegenpartij komt daarom Rusland in beeld.

Rusland bekijkt de voortschrijdende islamisering van West-Europa nu al met argusogen, maar grijpt tot nu toe niet in. Nog schijnt ook in het Kremlin het wensdenken te overwegen dat het niet zo erg zal worden in West-Europa. Een atomair bewapende islamitische staat in Frankrijk wil men zich daarom liever niet voorstellen. Anderzijds ligt het in de aard van het hele islamitische veroveringsproces dat een islamitisch, atomair bewapend West-Europa ongetwijfeld als volgende stap tegen Moskou, het “derde Rome”, zal optreden. De Russen zullen zich, of ze willen of niet, vroeger of later moeten bezighouden met deze omstandigheid, ook al willen ze nu nog buiten de diverse etnische onrust in Europa blijven. Oorlogen worden zoals bekend afgedwongen, al in 1941 heeft men zich in Rusland vergist.

Rusland zal daarom op zekere dag voor de beslissing staan of het werkeloos wil blijven toekijken bij een overwinning van de islam aan zijn westelijke flank, inclusief een atomaire bewapening van islamitische extremisten met Franse atoombommen, of in eigen belang op tijd in de oorlog in West-Europa zal ingrijpen. De diverse burgeroorlog in West-Europa zal daarom geenszins een lokale Europese oorlog blijven, maar buitenlandse machten, vooral Turkije en Rusland als onvermijdelijke conflictvijanden, deze oorlog mee intrekken.

Bron:
www.pi-news.net
Auteur: M. Sattler

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)