Open brief aan Ahmed Aboutaleb, islamitisch burgemeester van Rotterdam

De Marokkaans-Nederlandse burgemeester van Rotterdam Ahmed Aboutaleb (PvdA)

(Door: Theresa Geissler)

Heer Aboutaleb,

Summier en afgemeten, zo zal deze aanhef op U overkomen. Te meer, daar men zich kan voorstellen dat U om te beginnen al gewoon bent een persoonlijk aan U gericht schrijven minstens met “Geachte” begonnen te zien. Mínstens, aangezien uw huidig ambt normaal gesproken een aanhef als “Geachte Heer Burgemeester” passend maakt, om over de uitgebreidere, zij het thans verouderde, aanspreekvormen maar te zwijgen. Meer dan deze twee woorden komen echter, gezien mijn huidige gemoedstoestand, niet in aanmerking en daarvoor heb ik mijn redenen, die ik hierbij zo vrij ben, U – mèt of zónder wederzijds goedvinden – uit de doeken te doen:

Voor de goede orde: U heeft hier, strikt genomen, niet te maken met een ingezetene van de stad Rotterdam. Toch liggen daar mijn “roots” van vaderszijde, al is het dan zuiver in emotionele zin. De tastbare geschiedenis hiervan begon bij mijn grootvader, geboren in1887, die, ondanks een tamelijk ongelukkige start als ‘Burgerwees’, een gedegen vakopleiding mocht genieten – dàt was hier in Nederland althans vroeg goed geregeld – en de betrekking wist te verkrijgen van kleermaker bij het Rotterdamse politiekorps. Een betrekking met een ambtelijk aureool, die vastigheid betekende en hem en zijn gezin verzekerde van een bescheiden welstand. Het grootste deel van de familie bleef ook in Rotterdam en omstreken wonen. En hoewel dat bij mijn vader – die in ’42 een baan aanvaardde in de Kop van Noord-Holland teneinde de Arbeitseinsatz te ontlopen en betrokken raakte bij het Verzet, mijn moeder ontmoette en in ’46 met haar trouwde, waarna hij in ‘de Kop’ bleef wonen – anders liep, zou de stad Rotterdam ook voor óns een wezenlijk deel van onze familiegeschiedenis blijven, die zich tot op heden niet laat verloochenen.

Aldus was het deze weken ook voor mij, zij het dan vanaf een afstand gadegeslagen, een pijnlijke zaak om er getuige van te moeten zijn dat de wijk Beverwaard in Rotterdam-IJsselmonde, een recentelijk gebouwde, maar tot dusverre geslaagde woonwijk, thans tégen de zin van de bewoners een asielzoekerscentrum, dat geacht wordt 600 (!) ‘vluchtelingen’ te huisvesten, opgedrongen kreeg……..Door Ú.

Ja, ja, ik heb al een vermoeden wat U hierop gaat zeggen, niet in de laatste plaats doordat U dat de protesterende aanwezigen op de informatie-avond óók al zo fijnzinnig onder de neus wist te wrijven: U bent toch nog altijd de burgemeester van Rotterdam! Om daar dan misschien aan toe te voegen dat U in deze toch zeker niet anders handelt dan wie dan ook van uw collega’s, waar dan ook in Nederland! Om op die eerste opmerking te reageren: dat bent U; burgemeesters worden in Nederland nu eenmaal benoemd in plaats van gekozen. En wat betreft de tweede: ook dat klopt. Zij het dat daar in uw geval een gevoelig liggende extra dimensie aan verbonden is. Staat U mij toe deze hierbij nader te verklaren – voor zover U het zelf nog niet mocht zien, of niet mocht willen zien:

Kijkt U eens, heer Aboutaleb -laten we elkaar geen mietje noemen- Uw voorgeschiedenis is in grote lijnen bekend: Op vijftienjarige leeftijd vanuit Marokko naar Nederland gekomen, in een recordtijd Nederlands geleerd, voorspoedige schoolcarrière……Prachtig hoor, dat alles, valt niets van te zeggen! U was duidelijk intelligent, ijverig en ambitieus; zulke mensen kan Nederland uiteráárd goed gebruiken, met name in het bedrijfsleven. Maar daar hàd men het nou net: U kóós uiteindelijk niet voor het bedrijfsleven, maar voor de journalistiek en aansluitend voor de politiek. En dàt was , in uw geval, nu eens een minder welgekozen stap…..Oh, U wilt graag weten, waaróm?

Wel, heer Aboutaleb, vanwege uw hardnekkig vastklampen aan twéé dingen: Uw oorspronkelijke nationaliteit en uw geloof; of moet ik zeggen: ideologie? Goed, goed, ik ben de beroerdste niet: we houden het maar éven op gelóóf. Om trouwens te beginnen met dat éérste aspect: U heeft dus nooit willen naturaliseren tot Nederlander; U bent een man met twéé paspoorten. Men moet, onder ons gezegd, het lef maar hèbben om met zo’n ambivalente houding ten opzichte van Nederland de Nederlandse politiek in te willen, maar tja, U klopte dan ook niet geheel toevallig bij de PvdA aan, naar ik vermoed: dé partij die een dergelijke gotspe met gráágte door de vingers ziet, zolang hij maar afkomstig is van een allochtoon, het liefst een islamitische allochtoon. Enfin, eenmaal met open armen binnengehaald door de PvdA maakte U daar uw politieke carrière: wethouder van Amsterdam, staatssecretaris zelfs…Voor de PvdA was het een ware triomf om iemand als U naar voren te kunnen schuiven: het levende bewijs dat moslims heus vanzelf integreren als ze maar lang genoeg in Nederland vertoeven; dat hun ‘geloof’ daarvoor geen beletsel vormt. Zo’n wandelende reclame voor het-gelijk-van-links mócht eenvoudig niet in de vergetelheid raken. Vandaar dat U, na de beëindiging van uw periode als staatssecretaris, door hen zo welwillend op de volgende in het oog springende post gemanoeuvreerd werd: die van burgemeester van de stad Rotterdam.

Een praktiserende moslim als burgemeester voor de PvdA… Het valt nauwelijks voor te stellen dat die partij daar in dezelfde mate voor geijverd zou hebben als het een praktiserende katholiek of een praktiserende Doopsgezinde, whatever, had betroffen, maar uiteraard liet men zich híer de kans niet ontgaan om de ‘werkelijkheid’ van de geïntegreerde moslim hoog te houden. Leefbaar Rotterdam, toch nog steeds de tweede Rotterdamse partij qua kiezersaantal, was trouwens overwegend tégen uw komst, maar tjá, naar zo’n halve erfenis van Pim Fortuyn gaat de rest immers niet lúisteren: bevooroordeelden! Racisten! In het verdómhoekje ermee, net als op landelijk niveau de PVV van Wilders! ‘s,Werelds grootste havenstad zou, als eerste in Europa, haar islamitische burgemeester-voor-links krijgen en een ieder zou er getuige van zijn hoe goed en lóuterend dat zou uitpakken!

En U…..Nou ja, als intelligent man wist U wat U te doen stond: Men kán, als moslim, in het openbaar hevig tekeergaan tegen radicalisering en groeperingen als IS verketteren. Men kán openlijk beweren dat Jihadisten de gelegenheid moeten krijgen naar de oorlog in Syrië te vertrekken, mits hen wordt geweigerd ooit nog terug te keren. Dat kán men allemaal zeggen….zolang men voor de uitvoering ervan maar niet, althans niet direct, verantwoordelijk is. Van het eerste-leugentje-om-bestwil (Taqiyya) is de islam tenslotte niet gebarsten; dit wordt zelfs door de Koran voorgeschreven. Dezelfde Koran, die ook groepen als IS en Al-Qaida hanteren ter ondersteuning van hun wandaden. Want, heer Aboutaleb, hoe men het ook wendt of keert, de slam is niet zoals alle andere religies.  De islam gaat ideologisch een stap verder en erkent aldus de scheiding van Kerk en Staat niet. Daarnaast kent hij nog een ander element: de veroverings- en onderwerpingsmissie. Behalve de aanbidding van Allah heeft de moslim nóg een levenstaak: de verspreiding van de islam over de hele wereld en onderwerping van alle niet-moslims aan de wil van Allah, goed- dan wel kwaadschiks.

U koos voor de pragmatische mogelijkheid en probeert het aldus góedschiks. Een verstandig besluit, want tot nu toe blijkt het dé manier om talloze Nederlanders, die dènken de islam als een religie-als-alle-andere te kunnen zien, om uw vinger te winden. U heeft echter buiten de waard, oftewel buiten één groep gerekend: de Realisten. De Realisten, waartoe in Nederland Geert Wilders en de PVV behoren, evenals, in zekere zin, Leefbaar Rotterdam. Kortom allen die de moeite hebben genomen het karakter van de islam nader te bestuderen, teneinde hem afdoende te doorgronden. Iets, waarvoor men ècht niet de Koran van binnen en van buiten hoeft te kennen.

De Realisten draait U in dit opzicht aldus geen rad voor ogen: zij zijn zich ervan bewust dat er uiteindelijk maar één islam bestaat. En dat daardoor automatisch de radicaal-orthodoxe evenals de zogeheten ‘geïntegreerde’ moslim dezelfde Koran lezen en dezelfde Allah en diens profeet aanbidden. Anders gezegd: wie zich moslim noemt, staat achter het uiteindelijke doel van de islam: de onderwerping van de gehele niet-islamitische wereld.

Nu ja, de aanpak kan dan verschillen: de militante radicalen richten het bloedbad aan en de zogeheten gematigden ruimen het vergoten bloed weer op, ook opdat nog te onderwerpen groepen ongelovigen argeloos blijven ten opzichte van hernieuwde radicale aanvallen. Zich in geval van hernieuwde radicale aanvallen aan de zijde van de ongelovigen scharen, dus samen met hen strijden, zullen de ‘gematigden’ nooit doen. Hooguit zullen ze de ogen neerslaan en bekennen dat ze als moslim niet tussenbeide mogen komen. En na afloop ruimen ze dan weer het bloed weg. Ach, dat wou U ontkennen, heer Aboutaleb?

Inderdaad speelt U het de meeste tijd subliem, het moet gezegd. Doch zelfs de grootste geesten laten van tijd tot tijd – zeer menselijk – wel eens een steekje vallen en daarop vormt U geen uitzondering. Zo ontviel U ooit al eens de uitspraak, dat U uw dochters liever niet zag thuiskomen met een niet-moslim. Goed, dat praatte U weer recht, waarschijnlijk omdat het U het volgende ogenblik te binnen schoot dat de gemiddelde Nederlandse gelovige wat dat betreft inmiddels de teugels aanzienlijk heeft laten vieren. Binnen de islam ligt dat weliswaar weer iets anders, maar daarvan moeten de Nederlanders zich maar liever niet al te bewust worden, nietwaar? Dat dus terzijde, “want U gunt uw dochters uiteraard alle geluk.” Oké. In een ander interview echter, in de Franse l’Express, liet U zich opnieuw een beetje ‘gaan’ en lichtte U een tip van de sluier op betreffende uw idealen: dat de islam maar vooràl goed mocht integreren in de Nederlandse samenleving, zodat tenslotte…..ooit….. U besefte ergens wel dat het niet al te realistisch overkwam om, met zo’n 50 jaar, te hopen op een islamitische premier voor Nederland, máár…men wist nooit…!

Welnu, wij, Nederlandse Realisten, weten daarmee genoeg: een islamitische premier voor Nederland; dat is het grote ideaal waar U naar streeft! U schrijft daarmee geschiedenis, heer  Aboutaleb: voorheen was het altijd zo dat, als de PvdA een praktiserende gelovige in haar gelederen opnam èn op een toppositie hielp, die gelovige het bedrijven van de sociaaldemocratie als ambitie had en níet het promoten van zijn geloof, waarvan verlangd werd dat hij het zorgvuldig voor zichzelf hield. Er openlijk voor uitkomen dat hij, ook al was het op termijn, streefde naar een confessionele premier voor het land zou gelijkgestaan hebben aan hóógverraad en bij de PvdA had hij onmiddellijk kunnen vertrekken! Zo niet U. Ik merkte het hierboven al op: een MOSLIM mag àlles van hen wat een ander niet mag. En wat Ú betreft: het laat geen twijfel over de vraag waarom U zich juist binnen de PvdA-gelederen heeft geïnstalleerd.

Als wethouder, staatssecretaris en nu als burgemeester gíng en gáát U opvallend tekeer tegen de IS en Jihadisten – die U niet zelf hoeft in te rekenen – om ónopvallend de islam in de Nederlandse samenleving wortel te laten schieten:

– Door naar buiten toe vast te houden aan het volstrekt onrealistische denkbeeld dat er zoiets als een ‘Euro-Islam’ mogelijk zou zijn en te blijven hameren op “integratie;”
– Door aan te dringen op toenadering en samenwerking tussen moslims en niet-moslims;
– En nu weer door de tot nog toe rustige wijk Beverwaard op te zadelen met een opvanglocatie voor 600 “vluchtelingen”, lees moslims. En U daarbij te verschuilen achter het argument dat U niet anders doet dan uw collega’s overal in Nederland.

Nee, inderdaad. Maar het grote verschil: dat zijn Nederlanders. Verdoolde, misleide, wellicht goedmenschelijke Nederlanders. En wat bent U? Een migrant, die, getuige zijn twee paspoorten, nooit volledig Nederlander heeft willen zijn. En in díe hoedanigheid durfde U het aan om op de bewuste informatieavond de bezorgde wijkbewoners om ‘respect’ te verzoeken “omdat U nog altijd de burgemeester van Rotterdam was?” Ik heb geen woorden voor een dergelijk misplaatst machtsvertoon!

Heer Aboutaleb, mijn hart huilt. Het huilt vanwege het feit dat de huidige inwoners van de stad, waarin mijn grootvader, de Burgerwees, uiteindelijk toch nog een veilig thuis vond, waarin zijn kinderen voorspoedig opgegroeid zijn, de stad, die zelfs het bombardement van mei ’40 te boven gekomen is, dat de huidige inwoners van díe stad zich thans moeten laten koeioneren en achteruitzetten door iemand als U: een moslim-intrigant met een verborgen agenda! Weet, dat Realistisch Nederland U in het vizier heeft; zodra het ons als door een wonder mocht lukken het dreigende gevaar van de islamisering van ons af te wentelen, zult U nader van ons vernemen!

Dit, aldus, bezweert U een getergde Nederlandse Realist!

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)