Ze zijn boos op ons

“Terrorismedeskundige” Peter Knoope

(Door: Wim van Schaik)

Onlangs zag ik een foto van de Coolsingel in Rotterdam, volgepakt met meer dan 200.000 mensen. De Coolsingel was in dat jaar 1970 even ‘Goalsingel’. Een maand later was het weer raak: 150.000 mensen in het Rotterdamse Kralingse Bos voor het Holland Pop Festival. Zulke aantallen zou je in Den Haag willen zien. Mensen die het zat zijn om overlopen te worden door horden moslims die niets hebben met onze waarden en normen en dat ook laten merken, maar die wel hier onderhouden willen worden. Helaas heerst nog de lamlendige rust van de onverschilligheid. Hoe komt dat toch?

Het is de ‘tirannie van de schuld’. Decennia lang is het besef erin geheid dat de westerse mens de meest monsterachtige en dus schuldige mens in de geschiedenis van de mensheid is. Dit besef wordt voortdurend door de media gevoed. Bijvoorbeeld door Peter Knoope te interviewen en deze ooit ‘radicale jongere’ en ANC activist – nu terrorisme (ervarings)deskundige – een podium te geven. Zo mocht Peter in het Reformatorisch Dagblad uitleggen waar ‘de botsing tussen het westen en de islam’ vandaan komt: de ellendige situatie waarin veel mensen in het Midden-Oosten zitten, is simpelweg de schuld van het Westen. De ronselaars van terroristische bewegingen hebben een makkie, want ze hoeven alleen maar het gevoel van uitsluiting en vernedering te exploiteren. Dat levert duizenden strijders op en honderden miljoenen sympathisanten.

Het is het bekende liedje dat in allerlei varianten gezongen wordt. Peter Knoope haalt maar weer eens de  kolonisatie erbij en natuurlijk doet ‘uitsluiting’ het ook altijd goed. En al wordt men zelf niet uitgesloten, men voelt toch de pijn van de vorige generatie. Dat is hier ook zo: ’In Nederland draagt de nieuwe generatie de uitsluiting waarmee de vorige generatie is geconfronteerd, met zich mee.’ Ook de Nigeriaan die zich aansluit bij een terroristische beweging handelt vanuit woede, gevoel van uitsluiting en vernedering. Maar waarom richt zich die woede op het Westen en niet op de eigen corrupte leiders? Waarom voelt die Nigeriaan zich niet vernederd door zijn eigen mensen, de kliek die bijna zeven miljard, zevenduizend miljoen dollar, achteroverdrukte terwijl 62% van de bevolking daar onder de armoedegrens leeft? Kijk, dat legt Knoope niet uit. Nee, ze zijn gewoon boos op ons… Simpel toch?

Knoope legt ook niet uit waarom die boosheid leidt tot het dragen van bomgordels, het inzetten van vrouwen en zelfs kinderen voor zelfmoordacties, het neer maaien van onschuldige burgers, het neersteken van zwangere vrouwen, het onthoofden, verbranden of – net als de nazi’s – executeren van mensen. Laat staan dat hij uitlegt waarom die boosheid steeds maar aangewakkerd moet worden via de media en aan kinderen op scholen overgedragen moet worden. Nee, Koope maakt liever een onterechte, maar o zo vileine vergelijking tussen de perverse wandaden van moslims en een enkele wanhoopsdaad van (daar komt-ie) overwegend protestantse Molukkers hier in de jaren zeventig. Schandaliger kan niet.

Wat Knoope ook niet uitlegt, is waarom al die boze mensen dan zo graag in het door hen verfoeide Westen willen zijn? O ja, toch wel. Dat heeft te maken met de beschikbaarheid van voedsel en onderdak. Weinig overtuigend. Alsof er bijvoorbeeld in Turkije geen voedsel en onderdak zou zijn?

Alles, maar dan ook alles doet deze man er aan om de werkelijke inspiratiebron, de islam, niet te noemen. Hij gaat zelfs zover dat hij de reactie van christenen op het geweld van Boko Haram vertaalt met ‘ook de christelijke kant komt nu in beweging’. Alsof christenen van hetzelfde laken een pak zijn, alsof ze niet (eindelijk) zichzelf wel moeten verdedigen tegen de aanvallers. Knoope is een echte lijder aan het schuldsyndroom. Daarom komt hij tot de conclusie dat het de christenen zijn, met hun  intolerante versies van het christelijk geloof, die zorgen voor een religieus conflict. Kritiek op en giftige bespotting van het christendom is in het culturele klimaat van Knoope normaal. Niemand heeft het daar over christofobie, want christenen bashen is gewoon bon ton. Maar de islam, die is verheven boven elke kritiek.

“Niets is meer westers dan haat jegens het Westen”, schreef de Franse romanschrijver en essayist Pascal Bruckner al. In een briljant polemische pleidooi (‘La tyrannie de la pénitence’, 2006) prijst hij Europa om het vermogen tot zelfreflectie. Maar het moet wel een keer over zijn. Voortdurend boete doen voor zonden als imperialisme, fascisme en racisme houdt ons continent in een verlammende greep, waardoor zelfvertrouwen, creativiteit en optimisme ten onder gaan in het zwelgen in een onterecht schuldgevoel.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)