Moet Duitsland het geweld van andere volkeren opnemen?

(Door: Petra Raab – Vertaling: Theresa Geissler)

De Duitsers zijn grotendeels een vredelievend volk, dat zowel vrouwenrechten als mensenrechten in acht neemt. Noch een vrouwen-onderdrukker, noch een kinder-ontmaagder volgen de Duitsers als profeet. De mannen onder het volk hebben vèrstrekkend geaccepteerd dat vrouwen een eigen wil hebben en ook overigens is Duitsland inzake “zelfbeschikking van de vrouwen” wereldwijd leidend. Door deze bijna geweldloosheid van de bewoners in Duitsland onder elkaar en een communicatiebasis die geweld zoveel mogelijk buitensluit, kon zich in Duitsland een welstand ontwikkelen, niet in de laatste plaats doordat ook en in het bijzonder de geboorteregeling aan de vrouwen werd overgelaten en niet, zoals in vele landen over de hele wereld de gewoonte is, aan de mannen.

Vanwege deze gecontroleerde geboorten-aanwas, die slechts voortgang kan vinden als binnen het volk de vrouwen wat dat betreft een zelfbeschikkingsrecht wordt verleend, kon in Duitsland een zekere levensvriendelijke standaard opgebouwd worden. Ook het feit dat men vrouwen in Duitsland een zelfstandig leven mogelijk maakte, droeg daartoe bij. Al deze vrouwenrechten erkennende methodes leidden ertoe dat Duitsland zich tot een bloeiende oase kon ontpoppen. De vrouwen konden door hun gelijkberechtiging bijdragen aan het welzijn van het volk, zonder dat hun innerlijke morele denkbeelden en geweldloze verlangens door middel van geweld onderdrukt werden ten behoeve van de mannen.

Op deze basis, waarin de vrouwelijke en mannelijke energieën in een volk bijna gelijkwaardig te werk kunnen gaan, afgezien van de controle door de mannelijke energie aan de top der samenleving, die onbewust heeft bijgedragen aan de vernedering en onderdrukking van de Duitse vrouw, kon zich nochtans, tenminste in beginsel, een beschaving ontwikkelen, aangezien de meerderheid van de mannen in het volk tot de vredelievendste mannen op deze planeet behoren. Slechts op grond van dit feit was er in Duitsland een vèrstrekkend vreedzaam samenzijn mogelijk. Dat was de grondslag die vooral tot het aansterken van Duitsland geleid heeft. Voornamelijk geweldloze mannen, die de vrouwen hun zelfbeschikking gunden.

Moet een volk nu deze eigen ontwikkeling weer terugdraaien, doordat het van de kant der van geweld bezeten mannen aan de top van de samenleving gedwongen wordt om miljoenen van geweld bezeten mannen het land binnen te laten en ze ook nog volledig te verzorgen? Moeten er werkelijk miljoenen mannen naar Duitsland komen, die niet eens in principe de morele ontwikkeling van de Duitse man bereikt hebben? Mannen, die nog steeds een onderdrukker van vrouwen, ontmaagder van kinderen en afslachter van mensen als profeet volgen? Willen de Duitsers dat ècht?

Hun hoge standaard opgeven ten gunste van zulke uiterst vrouwen- en mens-verachtende mannen in Duitsland, om daarmee terug te vallen in een tijd die Duitsland nog nooit in zijn meer dan duizendjarige geschiedenis in zo’n mate had. Willen de Duitsers werkelijk hun welstand, hun vrede en hun vrijheid opgeven? Willen de Duitsers dat werkelijk?

Bron:
http://petraraab.blogspot.nl
Door: Petra Raab

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)