Reactie op “De laatste Nederlanders”

(Door: “de bezorgde burger”)

In reactie op de laatste bijdrage van “Driek” hoop ik een positieve inbreng te kunnen leveren. Allereerst wil ik “Driek” hartelijk danken voor de spitsvondige en prachtige artikelen die hij aan deze website bijdraagt! Het feit dat de linkse partijen er momenteel onderling niet uitkomen, betekent ook dat de socialistische bubbels uiteenspatten. De meeste partijen in het cordon solitaire zijn vervreemd van de samenleving en hebben een ideologie ontwikkeld die ervoor zorgt dat ze ook onderling steeds verder van elkaar af komen te staan. Deze partijen vervreemden van hun basis en van de  werkelijkheid en scheppen alleen nog ruimte voor egocentrische personen die zich omringen met jaknikkers. Ze worden continu geprezen en bevestigd door mensen in hun eigen partij en diegenen die kritisch zijn, worden buitengesloten. We zien hetzelfde effect in bijvoorbeeld Duitsland, waar Merkel zich omringt met jaknikkers en waar kritische politici zelfs na jarenlange dienst de partij verlaten.

Aangezien de “politieke leiders” zichzelf via de eigen partij, media, de verkiezingsuitslag en gesteund door Brussel continu bevestigd zien, krijgen ze het gevoel van unanimiteit, ze zijn superieur in hun opvattingen en hebben altijd gelijk. Ondertussen zijn ze zo vervreemd geraakt van de werkelijkheid dat coalities maken niet meer mogelijk is. Een andere eigenschap van dit type leiders is dat ze de realiteit gaan ontkennen. De realiteit dat de PVV en Forum voor Democratie inmiddels bijna een kwart van de bevolking vertegenwoordigen en hun aanhang continu groeiende is, de Britten uit de EU stappen en de islamitische terreur in gelijke mate toeneemt met de groei van de islamitische bevolking, kan alleen nog maar worden ontkend. Hierin worden ze gesteund door de media, die selectief verslag doen en belangrijke tegenargumenten en successen van bijvoorbeeld Wilders, Farage of Trump in hun berichtgeving negeren.

Aangezien de meeste Nederlandse universitaire onderzoeken links georiënteerd zijn, is de meeste informatie over dit onderwerp op Engelstalige websites te lezen. Denialism is de eigenschap van mensen om een psychologische barrière te vormen waarbij de ongemakkelijke waarheid wordt weg gefilterd. In plaats van toe te geven dat de multiculturele samenleving is geflopt en dat vrijwel alle geweld en aanslagen door moslims worden gepleegd, wordt er weggekeken en geprobeerd om nieuwsfeiten zo snel mogelijk te vergeten. Overigens is dit een herhaling van de geschiedenis. Duitsland heeft jaren geprobeerd om de Holocaust te vergeten, Turkije ontkent nog steeds de Armeense genocide, de (kerkelijke) leiders hebben in de middeleeuwen tevergeefs geprobeerd de evolutietheorie en moderne inzichten in geografie, chemie en kunst te ontkennen.

Vrijwel alle politieke leiders die zich omringen met jaknikkers raakten vervreemd van de realiteit. Honecker heeft schijnbaar tot het laatste moment niet doorgehad dat zijn socialistische heilsrepubliek uit elkaar viel, Hitler heeft tot de aanval van de Russen op Berlijn altijd gedacht dat hij de oorlog zou winnen en Stalin en Mao waren ervan overtuigd dat er vrede zou komen als iedereen die niet tot de arbeidersklasse behoorde was uitgeroeid.

Nederland heeft ook een rijke en schandelijke traditie van denial. Denial van de Jodenvervolging en dreiging vanuit Duitsland in de jaren-30, denial van de rol van socialistische politici, ambtenaren en politie in de Tweede Wereldoorlog (ooit iets over gehoord tijdens de geschiedenislessen?), denial van culturele en genetische verschillen tussen bevolkingsgroepen, denial van de negatieve gevolgen van EU-politiek, etc. Toch is er een lichtpunt. Denial is een vecht- of vluchtreactie uit ons onderbewustzijn. Het is de laatste verdediging die we uit de evolutie hebben geërfd. Uit bovenstaande voorbeelden blijkt dat het vrijwel altijd de laatste stuiptrekkingen zijn voor het onontkoombaar verlies.

Stelt u zich eens voor hoe Rutte zich voelt? Bevestigd door jaknikkers bij zijn eigen partij en carrièrepolitici van andere partijen, de media en de uitslag van de verkiezingen waant hij zich wederom groot in Den Haag en durft zelfs openlijk de tweede partij uit te sluiten. Nu blijkt dat hij geen enkele coalitie kan vormen, ondanks dat hij bij voorbaat bereid is om al zijn (partij)waarden en beloftes overboord te gooien. De grootste angst is natuurlijk een tweede stembusgang om daarmee het gelijk van Wilders te moeten toegeven! Hoeveel maanden nep-coalities vormen moeten Rutte en het cordon sanitaire nog initiëren om tijd te verschaffen om zich voor te bereiden op de ongemakkelijke werkelijkheid van nieuwe verkiezingen? En wat voor leugens moeten ze ondertussen bedenken om niet te hoeven toegeven dat het cordon sanitaire geflopt is en geen antwoord heeft op de problemen die het in het verleden heeft veroorzaakt?

Laten we hopen dat dit de ogen van velen opent en dat vele kiezers eindelijk het vertrouwen in deze schijnwereld opgeven en de werkelijkheid onder ogen gaan zien. Problemen kunnen alleen worden alleen opgelost als we ze durven te confronteren en wegkijkers hebben alleen maar diepe wonden in de samenleving veroorzaakt!

Door:
“de bezorgde burger”
(voor www.ejbron.wordpress.com)