Zweden: een Failed State?

(Door: Judith Bergman – Vertaling: E.J. Bron)

De veiligheidssituatie in Zweden is op zit moment zó kritiek, dat de nationale politiechef Dan Eliasson het publiek om hulp heeft verzocht. De politie is niet in staat de problemen alleen op te lossen. In juni publiceerde de Zweedse politie een nieuw rapport, “Utsatta områden 2017”(“Sensibele gebieden 2017”), waarin staat dat de 55 “No-Go-Areas” van een jaar geleden zijn toegenomen tot 61.

In september 2016 weigerden minister-president Stefan Löfven en minister van Binnenlandse Zaken Anders Ygeman de waarschuwingen te erkennen: in het jaar 2015 werd slechts 14% van alle delicten in Zweden opgelost. En in het jaar 2016 heeft 80% van de politiemensen overwogen om te stoppen. Beide ministers weigerden het een crisis te noemen. Volgens Anders Ygeman:

“. . .we zitten in een heel moeilijke situatie, maar een crisis is iets heel anders. . . we verkeren in een uiterst gespannen positie en dat ligt eraan dat we de grootste reorganisatie sinds de jaren-60 hebben doorgevoerd, terwijl we deze zeer moeilijke problemen van externe factoren hebben met de grootste vluchtelingenstroom sinds de Tweede Wereldoorlog. We hebben voor het eerst sinds 20 jaar grenscontroles en een verhoogde terroristische bedreiging.”

Een jaar later noemt de Zweedse politiechef de situatie “acuut”.

Zweden begint steeds meer te lijken op een Failed State: in de 61 “No-Go-Areas” bevinden zich 200 criminele netwerken met naar schatting 5000 criminelen als leden. Drieëntwintig van die “No-Go-Areas” zijn bijzonder kritiek: kinderen, die jonger zijn dan 10 jaar, zijn betrokken bij zware delicten, waaronder wapens en drugs, en worden er letterlijk in getraind om harde criminelen te worden.

De moeilijkheden gaan echter veel verder dan de georganiseerde misdaad. In juni werd de Zweedse politie in de stad Trollhättan tijdens onlusten in de voorstad Kronogården door ongeveer honderd gemaskerde jonge migranten, vooral Somaliërs, aangevallen. De onlusten duurden twee nachten.

Hevige onlusten zijn echter slechts een deel van de veiligheidsproblemen in Zweden. In het jaar 2010 waren er, volgens de regering, “maar” 200 radicale islamieten in Zweden. In juni zei de chef van de Zweedse veiligheidspolitie (“Säpo”), anders Thornberg, tegenover de Zweedse media dat het land voor een “historische” uitdaging zou staan om met duizenden “radicale islamieten in Zweden” om te gaan. De Jihadisten en Jihadisten-ondersteuners zijn vooral geconcentreerd in Stockholm, Göteborg, Malmö en Örebro. “Dat is de nieuwe normaliteit. . . Het is een historische uitdaging dat extremistische kringen toenemen”, zei Thornberg.

Daarvan kan het Zweedse establishment alleen maar zichzelf de schuld geven.

Thornberg zei dat de “Säpo” op dit moment ongeveer 6000 informaties per maand van geheime diensten over terrorisme en extremisme binnenkrijgt, in vergelijking met gemiddeld 2000 per maand in het jaar 2012.

Een van de redenen voor de toename is, volgens de terreurdeskundige Magnus Ranstorp van de Zweedse Defensie-universiteit SDU, terug te voeren op de segregatie in de Zweedse “No-Go-Areas”:

“. . . het was voor extremisten gemakkelijk om ongehinderd in deze gebieden te rekruteren . . . de preventiemaatregelen waren tamelijk slap. . . Als je Denemarken met Zweden vergelijkt, dan zit Denemarken op universiteitsniveau en Zweden op kleuterschoolniveau.”

Op de vraag wat de toename van het aantal mensen dat extremistische ideologieën ondersteunt over het werk van Zweden ter bestrijding van radicalisme zou zeggen, zei minister van Binnenlandse Zaken Anders Ygeman tegen het Zweedse tijdschrift “TT”:

“Ik denk dat het niet zoveel zegt. Het is een ontwikkeling, die wie in een serie landen in Europa hebben gezien. Anderzijds toont het aan dat het juist was om deze maatregelen te nemen. Een effectief centrum tegen het gewelddadige extremisme, waarvan wij het budget verhoogd hebben om tegen gewelddadig extremisme op te treden, en de verhoging van het budget van de veiligheidspolitie voor een periode van drie jaar.”

Misschien zijn er nog meer Jihadisten dan de “Såpo” denkt. In het jaar 2015, op het hoogtepunt van de “migranten”crisis, toen Zweden meer dan 160.000 “migranten” opnam, verdwenen er 14.000 van hen, aan wie werd verteld dat ze teruggestuurd zouden worden, spoorloos binnen zweden. Nog in april 2017 was Zweden op zoek naar 10.000 van hen. Zweden heeft echter maar 200 grensagenten ter beschikking om ze te zoeken. Zo´n “verdwenen migrant” was Rakhmat Akilov uit Oezbekistan. Hij reed een vrachtwagen een warenhuis in Stockholm binnen, doodde vier mensen en verwondde vele anderen. Hij zei later dit voor de “Islamitische Staat” (ISIS) gedaan te hebben.

Intussen komen er meer ISIS-strijders uit Syrië naar Zweden terug, een vriendelijkheid die de veiligheidssituatie nauwelijks verbetert. Zweden heeft tot nu toe 150 terugkerende ISIS-strijders gekregen. Er zin er nog 112 die zich in het buitenland bevinden – die als de hardste van allemaal gelden – en Zweden verwacht dat velen van hen ook zullen terugkeren. Verbazingwekkend genoeg heeft de Zweedse regering meerdere ISIS-strijders die terugkeerden nieuwe identiteiten gegeven om te voorkomen dat autochtone Zweden erachter komen waar zij zich bevinden. Twee “Zweedse” ISIS-strijders, Osama Krayem en Mohamed Belkaid, die naar Europa teruggekeerd zijn, hielpen er aan mee om de terreuraanvallen op de luchthaven van Brussel en het metrostation Maalbeek in het centrum van Brussel op 22 maart 2016 te plegen. Daarbij werden 31 mensen gedood en raakten 300 gewond.

Zweedse nieuwszenders hebben bericht dat de Zweedse steden, die de terugkeerders opnamen, niet eens weten dat het om teruggekeerde ISIS-strijders gaat. Een coördinatrice van het werk tegen het gewelddadige radicaalislamitische extremisme in Stockholm, Christina Kiernan, zegt dat “….er op dit moment geen controle is over diegenen die terugkeren uit door ISIS gecontroleerde gebieden in het Midden-Oosten”.

Kiernan verklaart dat er regels bestaan die het doorgeven van informatie over de terugkeer van Jihadisten door de “Säpo” aan plaatselijke gemeenten verhinderen, zodat personen die in de gemeentelijke autoriteiten verantwoordelijk zijn, inclusief de politie, er geen informatie over hebben wie en hoeveel teruggekeerde ISIS-strijders zich in hun regio bevinden. Daarom is het onmogelijk om ze te controleren – en dat in een tijd waarin de “Säpo” het aantal gewelddadige radicaalislamitische extremisten in Zweden op duizenden schat.

Zelfs na dit alles strijdt de Zweedse staat op de beste Orwelliaanse wijze tegen die Zweedse burgers die wijzen op de overduidelijke problemen die “migranten” veroorzaken. Toen de politieman Peter Springare in februari zei dat “migranten” in de voorsteden een buitenproportioneel groot aantal delicten zouden plegen, werd er een proces wegens “aanzetten tot rassenhaat” tegen hem aangespannen.

Op dit moment wordt een 70-jarige Zweedse bejaarde wegens “hatespeech” vervolgd, omdat hij op Facebook schreef dat “migranten” “auto´s in brand steken en op straat pissen en schijten”.

Terwijl er duizenden Jihadisten in Zweden zijn, wat zou er belangrijker kunnen zijn dan de vervolging van een Zweedse bejaarde wegens iets dat hij op Facebook schrijft?

Bron:
https://de.europenews.dk
Vertaling: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Auteur: Judith Bergman

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)