“De onderwerping” van het Duitse parlement

(Door: Wolfgang Hübner – Vertaling: E.J. Bron)

De fundamentele betekenis van het Glaser-conflict

De Franse schrijver Michel Houellebecq heeft in zijn veelgelezen roman “De onderwerping” op even beklemmende als ironische wijze de islamitische machtsovername in Frankrijk omschreven. Iedere machtsovername, of die nu islamitisch, nationaalsocialistisch of communistisch is, heeft een voorgeschiedenis. Heel plotseling en spontaan vindt zo´n ingrijpende gebeurtenis nooit plaats. En daarom bestaan er altijd voortekens en voorbodes die op zo´n ontwikkeling wijzen.

In de constituerende zitting van het Duitse parlement op 24 oktober 2017 is iets gebeurd wat in de toekomst ooit als voorteken voor de toekomstige overwinning van de islam in Duitsland beschouwd zou kunnen worden. Want de weigering van vijf in het parlement vertegenwoordigde partijen om de AfD-kandidaat Albrecht Glaser tot een van de zes vicevoorzitters van het parlement te kiezen, is van veel grotere betekenis en heeft een veel diepere dimensie dan alleen als resultaat van een bekrompen schermutseling tussen gevestigde en nieuwe politieke krachten.

De inhoudelijke motivering voor de afwijzing van Glaser heeft namelijk geen betrekking op diens lidmaatschap van de gehate AfD of op een of ander misstap in het leven van de 75-jarige kandidaat. Veelmeer wordt hem verweten de verenigbaarheid van de islam met de liberaal-democratische fundamentele orde te ontkennen. Logischerwijs volgt daaruit dat het overweldigende merendeel van de parlementariërs van de CDU, de CSU, de SPD, de FDP, de Groenen en Die Linke de islam als verenigbaar beschouwt met de liberaal-democratische fundamentele orde onder verwijzing naar Artikel 4 van de Grondwet.

“Vrijheid van geloof”

Noch de “vrijheid van geloof” nog de “ongestoorde uitoefening van religie” zijn voor welke moslim dan ook in Duitsland in gevaar – ook niet door Albrecht Glaser – voor zover het waarnemen van deze fundamentele rechten in het kader van de in Duitsland geldende wetten en voorschriften plaatsvindt. Wat echter niet met de liberaal-democratische fundamentele orde is en kan zijn, is de totalitaire aanspraak van de islam om ook cultureel en politiek de wereldlijke orde volgens zijn ideeën te willen bepalen.

En juist daarom hoort de islam noch bij Duitsland noch bij Europa of Amerika. Overal hier en daar namelijk bestaan seculiere ordes, die de godsdienstvrijheid en de vrije uitoefening van religies garanderen, maar geenszins de oprichting van een religieus gemotiveerde alleenheerschappij toestaan, ook niet die van de islam. Dat er landen in de wereld zijn die dan anders praktiseren, is een realiteit die alleen door de bevolkingen van die landen veranderd kan worden.

Glaser en de AfD willen en kunnen moslims in Duitsland hun geloofsvrijheid en hun uitoefening van hun religie niet verbieden. Maar zowel Glaser als wie dan ook kan met heel goede redenen de totalitaire aanspraak van de islam als onverenigbaar met de liberaal-democratische fundamentele orde beschouwen. Andere politieke krachten of personen kunnen dat in het kader van de vrijheid van meningsuiting anders zien. Maar daaruit volgt absoluut niet het recht om een politicus van een zijn partij toekomende functie uit te sluiten, omdat hij een mening vertegenwoordigt die zonder twijfel verenigbaar is met de Grondwet.

Gebaar van onderwerping tegenover de totalitaire aanspraak van de islam

Als dat desondanks gebeurt, kan er voor het gedrag van de andere fracties in het parlement slechts sprake zijn van twee interpretaties: of ze hebben alleen een voorwendsel gezocht om de AfD-kandidaat te verhinderen. Dan hebben ze echter bij zichzelf lichtzinnig een ei in het nest gelegd, wat ze nog wel eens lelijk zou kunnen opbreken. Of ze hebben met de afwijzing van Glaser een gebaar van onderwerping met verstrekkende gevolgen tegenover de totalitaire aanspraak van een cultuur-vreemde, maar zich via immigratie uitbreidende religie gemaakt. Daarbij speelt het überhaupt geen rol of de hieraan deelnemende parlementariërs zich van dit gebaar van onderwerping bewust waren of dat ze alleen maar hebben gedaan wat de top van de fractie hen had opgedragen.

Het principeconflict

Beslissende is de daadwerkelijke boodschap van de afwijzing van Glaser: wie open en openlijk onder verwijzing naar de liberaal-democratische fundamentele orde de totalitaire aanspraak van de islam niet met deze orde als verenigbaar beschouwt, wordt door een grote meerderheid van de gekozen afgevaardigden van het Duitse parlement buitengesloten. Tegelijkertijd verklaart derhalve deze grote meerderheid, bewust of nietsvermoedend of politiek naïef, de totalitaire aanspraak van de islam om zich boven de seculiere orde te stellen voor verenigbaar met de liberaal-democratische fundamentele orde.

Zodoende hebben de fracties en partijen die Glaser willen verhinderen een principeconflict opgeroepen, die voor hen in zijn volledige consequentie wellicht niet helder was, maar dat nu moet worden uitgevochten. Daarom is het de AfD-fractie aan te bevelen om dit conflict niet uit de weg te gaan, dus om te blijven staan op de kandidaat Glaser, in ieder geval zolang de kandidaat zelf niet afziet van verdere sollicitaties naar het vicevoorzitterschap. Want het gaat nu om meer dan alleen maar een parlementaire oppositie: het gaat om onderwerpen of standhouden – het gaat om een intens existentieel aspect van de toekomst van Duitsland.

Bron:
http://www.pi-news.net/die-unterwerfung-des-bundestages/
Auteur: Wolfgang Hübner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)