Het islamitische Londen: “Wegrennen, verstoppen, alarmeren”

(Door: Daniel Pipes – Vertaling: E.J. Bron)

Om de ontwikkeling van de islam in westerse landen te begrijpen, heb ik er de gewoonte van gemaakt om overwegend islamitische gebieden zoals in Lakemba in Australië, Lodi in Californië en Lunel in Frankrijk te bezoeken. Maar Londen in Engeland is uniek wat de omvang van de islamitische invloed betreft.

Overwegend islamitische gebieden bestaan typisch genoeg uit arme, onaantrekkelijke woningbouwprojecten, die ver van het stadscentrum verwijderd liggen en lang geleden door hun oorspronkelijke autochtone bevolking van de arbeidersklasse werden verlaten. Vaak vind je daar mannen die in cafés rondhangen en thuis opgesloten vrouwen. Ze lijden onder een serie ziekelijke lichamelijke veranderingen, criminele bendes en drugshandel.

Ook Londen heeft zulke gebieden en die zijn heel groot; wat de Britse hoofdstad echter uniek maakt, is de intensieve islamitische aanwezigheid in het meest centrale en duurste deel van de stad, waar moslims geen meerderheid vormen. Deze aanwezigheid kent twee belangrijke uitingen.

Ten eerste is er het chique islamitische element. Volgens een CBRE-onderzoek investeerden mensen uit het Midden-Oosten in 2015 (het tot nu toe laatste jaar met volledige statistieken) meer dan $ 4,2 miljard in Londense onroerende goederen; dit geld heeft de tendens om in prominent onroerend goed te stromen, bijvoorbeeld Shard, het grootste gebouw van de stad; Harrods, het mooiste warenhuis; Claridges, het meest luxe hotel; en in de koop van het voormalige Amerikaanse ambassadegebouw.

Mensen uit het Midden-Oosten bezitten enkele van de beroemdste gebouwen.

Islamitische eigenaren laten vaak op duidelijke wijze hun eigenaarschap zien. Harrods bijvoorbeeld stelt in de levensmiddelenafdeling op markante wijze halal-borden ten toon; etalagepoppen dragen hijabs.

De levensmiddelenafdeling van Harrods wordt gekenmerkt door halal-levensmiddelen.

Veel etalagepoppen dragen hijabs.

Midden-Oosterse restaurants, kledingwinkels en kapsalons zijn uiteraard rijkelijk voorhanden, verrassend zijn echter de winkels met borden in het Arabisch, Perzisch en Urdu, die geen speciale verbinding met moslims hebben, zoals apotheken, een wellness-zaak, een kliniek met Chinese geneeskunde en een zaak voor luchthaventransfers. Veel van deze zaken bevinden zich in de Edgware Road of in zijn omgeving.

Zelfs de Amerikaanse keten Cinnabon draagt een Arabisch bord.

In enkele gevallen wordt de naam van de winkel alleen in het Arabisch aangegeven.

“Sawt wa-Sura” (geluid en beeld).

Ten tweede is de islamitische aanwezigheid af te lezen aan de intensieve, want overal aanwezige, deprimerende veiligheidsmaatregelen, die tegen jihadistische dreigingen met geweld werden geïnstalleerd. Deze maatregelen reiken van borden, die oproepen tot “Wegrennen, Verstoppen, Alarmeren” tot aan blokken, blokkades en poorten.

Vooral zichtbaar zijn de vele beveiligingsmaatregelen, die in maart 2017 geïnstalleerd werden, onmiddellijk nadat de gewelddadige radicale islamiet Khalid Masood op de Westminster Bridge vijf mensen vermoordde. Tijdens een bezoek aan Londen kortgeleden bracht een van deze installaties me in de war, een metaalbarrière die het Green Park volledig omringt.

De blokkering rondom het Green Park.

De barrière bestaat uit één stuk, slechts onderbroken door enkele smalle gele of grijze poorten, die de toegang tot het park voor voetgangers mogelijk maken. Bij deze poorten wordt men niet gefouilleerd, dus hij verhindert alleen maar dat er vrachtauto´s en personenauto´s het park binnen razen. Maar waarom zou iemand met zo´n voertuig het park moeten inrijden? Oké, Buckingham Palace is heel dicht in de buurt, maar aan de andere kant van een brede straat, dus de barrière rondom Green Park draagt er niets aan bij om het paleis te beschermen. De barrière lijkt alleen maar gras en bomen te beschermen.

Een ingang naar het Green Park.

Het wellicht meest treurige aspect van deze beveiligingsmaatregelen is de prachtige Devonshire Gate, dat door de lelijke grijze barrière is dichtgemaakt.

De Devonshire Gate uit de 17^e eeuw, ontworpen door de beroemde architect Inigo Jones.

Blokken, barrières en poorten zijn er niet alleen in Londen. In Birmingham bijvoorbeeld heeft de kerstmarkt dezelfde bekende gele poorten (inclusief de in- en uitgang markering voor voetgangers).

Een ingang naar de kerstmarkt in Birmingham.

De beveiligingsmaatregelen reiken zelfs tot in de kleinste straatjes.

Een straatje naar de kerstmarkt in Birmingham.

Meer dan welke andere belangrijke westerse stad is Londen Arabisch, Midden-Oosters en islamitisch beïnvloed, van zijn burgemeester tot aan zijn commerciële onroerend goed markt. Ik zou willen dat ik optimistisch kon zijn wat betreft de uitkomst van dit experiment, zoals de meerderheid van de Engelse bevolking dat nu zelfs nog is.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Daniel Pipes

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)