Vervolgde blanken in Zuid-Afrika tegen de Europeanen: “Sticht gezinnen, krijg kinderen, anders vergaat het jullie net als ons!” (+ video)

(Door: Marilla Slominski – Vertaling: E.J. Bron)

“In Zuid-Afrika vindt een genocide op de blanke bevolking plaats.” Deze bewering wordt nog steeds door alle Duitse en Europese mainstream media onder het tapijt geveegd. In de alternatieve media echter duikt de ene na de andere alarmerende reportage op over boerderijmoorden, vervolging en discriminatie van de blanke Zuid-Afrikanen. Ook jonas Nilsson van de Zweedse website “Palaestra Media”, die gespecialiseerd is in documentaires, ging op weg naar de veel geroemde “Rainbow Nation”, die voor de blanke minderheid tot een hel is geworden.

De invoering van de Black Economic Empowerment wet, die het voor de zwarte meerderheid in het land economisch beter moet maken en hen moet bevoordelen, heeft voor de blanke minderheid catastrofale gevolgen. Grote delen van de blanke bevolking zijn inmiddels werkloos. Volgens schattingen leven 400.000 blanke Zuid-Afrikanen onder de armoedegrens, zonder hoop op een nieuwe baan, in bittere nood en honger.

Hulp krijgen ze alleen maar van gelijkgezinden. Er zijn privé-initiatieven opgericht, die zorgen voor gezinnen, zieken en bejaarden. Van de regering krijgen ze geen enkele ondersteuning.

Een van deze initiatieven is Volksteun. Andrew verzorgt 2000 mensen. Hij en zijn helpers leveren eenmaal in de week aan 450 gezinnen levensmiddelen – alles geschonken door boeren en lokale markthandelaren. Op de vraag wat er gebeurt als zij niets zouden geven, begint de grijze man onbeheerst te huilen en moet het interview onderbreken. “Dan hebben ze allemaal niets te eten”, is zijn antwoord.

“Toen de Apartheid eindigde,  hebben we nog in de beloftes van het ANC over een nieuwe gezamenlijke toekomst geloofd, maar kijk eens wat er gebeurd is”, zegt Andrew tegen de verslaggever Jonas Nilsson. Hij kijkt met heel bezorgd naar de ontwikkeling in Europa: “De Zweden en de Europeanen zijn zo edelmoedig. Ze denken iets goeds te doen, maar in werkelijkheid richten ze grote schade aan. Europa gaat dezelfde kant uit als Zuid-Afrika. Volgens schattingen zullen er in 2025 30% moslims in Europa zijn. De Europeanen hebben gemiddeld hoogstens twee kinderen, de moslims hebben er 6. Wat denk je hoe je land er over 15 jaar zal uitzien, wat denk je wie dat zal erven? Jouw kinderen of de moslims?”, antwoordt Andrew de verslaggever. “Ik heb niets tegen moslims in het algemeen, maar hun geloof is een heel andere dan dat van de Europeanen. Ze hebben niks op met onze levenswijze en onze regels. Ze vermoorden elkaar”, zegt hij en heeft een advies voor alle Europeanen. “als jullie niet de controle in jullie thuislanden overnemen, zullen jullie ze kwijtraken. Jullie jonge mensen moeten gezinnen stichten en kinderen krijgen als ze hun landen willen houden, dat is mijn advies aan jullie”, zegt de blanke Zuid-Afrikaan Andrew.

Jonas Nilsson van “Palaestra Media” bezoekt Lizette Steenkamp. Haar man werd doodgeschoten toen hij probeerde de 2-jarige zoon te beschermen. Lizette Steenkamp overleefde, zwanger in de derde maand, en bleef achter met haar 4-jarige dochter en de 2-jarige zoon.

Daarvoor al was haar man op het werk door een zwarte collega met een bierfles aangevallen en zwaargewond. Daarop raakte hij zijn baan als meubelmaker kwijt. De aanvaller werd niet bestraft. Hij werkt nog steeds bij de firma.

Nu was Lizette de enige die geld verdiende. Het gezin moest verhuizen, kon echter de school voor de kinderen niet meer betalen.

“Twee maanden later werden we aangevallen. We denken dat dit uit haat gebeurde, ze kwamen niet om ons te beroven, ze wilden ons doden”, verteld de moeder van drie kinderen.

“We kwamen tegen 19.00 uur terug van het boodschappen doen. Ze stonden ons achter de hoek van het huis op te wachten. Toen we naar binnen gingen, volgden ze ons. Ze waren met z´n vieren. Eentje had een wapen, eentje een groot mes, de derde een schroevendraaier en de vierde stond op de uitkijk. Mijn man zei dat ze alles konden meenemen wat ze maar wilden, maar doe mijn gezin niets aan. De man met het wapen zei, weet je wat, ik zal je doden, ik zal je doodschieten, hou je bek. Op dat moment kwam mijn kleine zoontje uit de keuken, de man greep hem snel en hield het wapen tegen zijn hoofd. Mijn man reageerde bliksemsnel, hij greep onze zoon, gooide hem in mijn richting en viel de man aan. Hij probeerde ons te redden. Ik schreeuwde naar de kinderen: “Verstop je onder de bedden!”, schetst Lizette met een schokkende stem.

“Het was traumatisch. Een van de mannen kwam erbij en stormde met een breekijzer op mijn man af. Hij sloeg zijn achterhoofd en de helft van zijn gezicht kapot. Ze schoten op hem. Eén schot raakte hem in zijn schouder en drong een long binnen, een ander schot ging door zijn ribben zijn rug in. Maar hij gaf niet op, hij vocht net zolang tot hij het wapen had, toen renden ze weg.” Lizettes man overleefde de aanval niet.

“Mijn zoon is nu nog, bijna vijf jaar na de aanval, nog zó bang voor zwarten, dat hij in zijn broek plast wanneer eentje van hen te dicht bij onze auto of in zijn buurt komt. Het gevoel om op ieder moment en overal aangevallen te kunnen worden, blijft. Je kunt niet meer slapen, je hebt flashbacks, het zit voorgoed in je hoofd”, vertelt Lizette.

In de vijf daaropvolgende maanden vonden er in haar omgeving nog 48 aanvallen plaats, waarbij 8 mensen werden vermoord. Bij alle aanvallers ging het om bewapende zwarten, alle slachtoffers waren blanke gezinnen.

Verleden jaar waren er 980 boerderijaanvallen, 120 mensen werden gedood, vertelt de blanke boer Barend Pienaar.

“Het is een omgekeerde Apartheid, 100%. Dat is terrorisme. Waarom gaat iemand een huis binnen, overmeestert een ander, snijdt zijn vingers of een oor af en vermoordt hem, dat heeft niets met criminaliteit te maken, dat is politiek gemotiveerd. Dat zijn haatmisdaden, ze haten ons blanken. Wat wij meemaken, is een sinds 25 jaar langzaam plaatsvindende genocide”, zegt Pienaar.

“Ze beweren dat wij het land hebben gestolen, wij zijn kolonisten, wij zouden het land hebben genomen zonder ervoor te betalen. Dat is absoluut niet waar. Jan van Riebeeck kwam hier in 1652 naartoe. Hier was niets. De zwarten kwamen uit het noorden, uit Angola, Tanzania en Nigeria. Wij kwamen hier gezamenlijk aan. Daarvoor was hier niets”, vertelt Barend Pienaar.

Steeds meer blanke Zuid-Afrikanen trekken zich terug in gemeenschappelijke nederzettingen. Omringd door hoge muren met prikkeldraad, beschermd door alarminstallaties, elektrische hekken, bewakingscamera´s en poorten van tralies. Deze nederzettingen lijken op gevangenissen, de blanken hun bewoners, de criminelen op vrije voeten. Naar schatting 400 blanke Zuid-Afrikanen verlaten iedere maand het land, waarin hun voorouders woonden, om hun kinderen een toekomst te geven. Voor anderen is daar, ondanks het gevaar, geen sprake van: “Nee, ik zal niet vertrekken”, verzekert Barend Pienaar.

“Afrika is ons vaderland. Wij hebben geen tweede paspoort waarmee we naar een Europees land kunnen gaan. Wij hebben alle recht van de wereld om hier te zijn. Transvaal is mijn thuis, ik zal hier blijven”, verzekert ook de leider van het project Philadelphia Arc, Dirk van Vuuren. Zij zien allemaal een duistere toekomst tegemoet, waarin ze alleen nog maar elkaar kunnen vertrouwen, omdat de rest van de wereld hen al lang in de steek gelaten heeft.

 

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Marilla Slominski

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)