De vermeende superioriteit van de islam

(Door: Herman Boon)

Superieur in theorie

Christenen verkondigen nog wel eens dat in andere religies ook veel goeds te vinden is en dat hun eigen godsdienst niet per se beter is. Zo niet mohammedanen. In hun ogen is de islam alleenzaligmakend. Aanhangers van het mohammedanisme zijn ervan overtuigd dat zij superieur zijn ten opzichte van aanhangers van alle andere religies. Dat staat in de koran (3:110), die geacht wordt het letterlijke woord van god Allah te zijn. Afshin Ellian schrijft: “Deze superioriteit heeft geenszins betrekking op een beperkt aspect van de menselijke prestaties zoals techniek, muziek, denken of staatskunde. Nee, de superioriteit omvat alles en is onbeperkt.” Dat zou zich in islamitische landen moeten vertalen in meer ontwikkeling en een grotere welvaart dan in andere landen.

Inferieur in praktijk

In de praktijk blijkt van superioriteit geen sprake. In islamitische landen, met uitzondering van die met bodemschatten, heerst armoede. Westerse landen, waartoe ook Israël moet worden gerekend, laten daarentegen welvaart, innovatie en vooruitgang zien. Neem Israël, dat erin slaagt met uitgekiende irrigatiesystemen landbouw in de woestijn te ontwikkelen, en vergelijk dat met het eens vruchtbare Mesopotamië (Irak), dat door slecht waterbeheer van de mohammedanen verzilt is. Wat in vergelijkbare klimatologische omstandigheden de in hun ogen minderwaardige Joden presteren, lukt hen, vanouds woestijnbewoners, niet.

Frustratie

Inwoners van de islamitische landen maken wel gebruik van de westerse technologie, maar komen zelf niet of nauwelijks met vernieuwingen; de achterstand wordt niet ingelopen. Dat geldt ook voor wapentechnologie, die echter voor hen niet toegankelijk is, zodat zij in de strijd waartoe Allah hen oproept het onderspit moeten delven. Het leidt tot frustratie en haat tegen het Westen. Zij wijten hun achterstand aan de toorn van Allah, die boos is omdat zij te kort geschoten zijn, en reageren daarop door echte, betere moslims te worden, dat wil zeggen met nóg meer geweld op te treden tegen degenen die Allah en Mohammed verwerpen. Ellian laat een jonge baardman in Teheran aan het woord: “Zij bouwen raketten, zij produceren medicijnen, televisie, auto´s, maar zij zijn ongelovige westerlingen. We moeten hen niet bewonderen, maar haten. Omdat zij hun superioriteit te danken hebben aan de onderdrukking van moslims. En wij waren geen echte moslims. Aan de echte moslims heeft Allah alles beloofd. De imam zal ons leren om weer moslim te worden.” Dat zij daarmee verkeerd bezig zijn, komt niet bij hen op. Zij trekken de verkeerde conclusie.

Causaliteit

In de islam heerst de mening dat Allah ieder moment de werkelijkheid herschept en daarbij niet gebonden is aan regels of natuurwetten. Hij kan het ene doen, maar ook het andere. Dit houdt in dat er geen causaliteit is, of anders gezegd: eenzelfde oorzaak kan elke keer een ander gevolg hebben. Het is dus zinloos om te zoeken naar natuurwetten; die kunnen niet bestaan, omdat ze de almacht van Allah zouden inperken (Hans Jansen in: De islam. Kritische essays, 2010, pag. 425). De islam is in dit opzicht niet beter dan het veelgodendom. Wedijver tussen goden leidt tot wisselende uitkomsten, omdat nu eens de ene en dan weer de andere god de winnaar is. Ook daar leidt een oorzaak niet onomstotelijk tot één bepaald gevolg. Natuurwetenschappelijk onderzoek is gebaat bij een monotheïstische godsdienst, maar die ene god moet dan niet zoals in de islam continu ingrijpen.

Het gouden tijdperk van de islam

Van de late zevende tot het midden van de tiende eeuw zou de wetenschap in de islamitische wereld gebloeid hebben. Maar het bijna volledig ontbreken van islamitische archeologische vondsten uit deze periode bewijst dat dit een mythe is (Frank Tipler). De veroveringen van de islam vernietigden juist beschavingen. In Noord-Afrika werd de op akkerbouw gebaseerde christelijke cultuur volledig verwoest door de binnengevallen Arabische nomaden, van wie de geiten de gewassen opvraten. Bagdad was wel een kenniscentrum, maar dat dreef op christelijke Arameeërs en Joden, die onderworpen waren aan de islam. Toen dezen in het begin van de elfde eeuw onder dwang geïslamiseerd waren, was het met de wetenschap afgelopen. (John O’Neill ; Fubar)

Christelijke wetenschapsbeoefening

Christenen gaan ervan uit dat de natuur voldoet aan wetmatigheden, die door onderzoek opgespoord kunnen worden. Ook het christendom kent overigens rechtstreeks ingrijpen door God in de vorm van wonderen, maar anders dan in de islam gebeurt dat uiterst zelden en is het geen beletsel voor natuurwetenschappelijk onderzoek. De Kerk was al in de middeleeuwen geïnteresseerd in de ontwikkeling van kennis. (Hans Jansen; Thomas Woods: De bouwmeesters van Europa, 2018, pag. 59) Honderden kloosters deelden hun uitvindingen en werkwijzen met elkaar. Al vóór de Reformatie hadden 53 universiteiten in Europa een pauselijke bul. Later waren met name veel Jezuïeten actief in de wetenschap. Op de maan zijn 35 kraters vernoemd naar Jezuïeten. De sterrenwacht in het Vaticaan was een van de eerste; wegens storing door licht van de stad is zij in 1935 verplaatst naar Castel Gandolfo.

Zonder geloof in causaliteit en het bestaan van natuurwetten was de technologische vooruitgang in de westerse, oorspronkelijk christelijke landen, en ook Israël, niet mogelijk geweest. Hij is het bewijs dat de mohammedaanse opvatting van de stoffelijke wereld als ondoorgrondelijk en onvoorspelbaar niet klopt. Allah is niet continu aan het herscheppen.

Allah als misleider

Allah is de grootste listensmid of misleider (Koran 8:30), in dit geval echter niet van de ongelovigen, maar van zijn eigen gelovigen! Allah verklaart dat zijn aanhangers superieur zijn, maar maakt hen wijs dat hij de wereld geschapen heeft zonder natuurwetten. Daarmee houdt hij hen af van natuurwetenschappelijk onderzoek en blijft technologische ontwikkeling uit. Deze valse voorstelling is een van de redenen waarom islamieten in de praktijk niet superieur zijn. Waarom wil Allah niet dat zijn gelovigen onderzoek doen naar de natuurwetten, die wel degelijk bij de schepping van de wereld in het leven zijn geroepen? Als Allah die wetten niet wilde, had hij ze niet moeten maken. De conclusie dringt zich op dat de wetten dan ook niet van hem afkomstig zijn. Dat betekent dat hij geen almacht over de wereld heeft en niet de schepper ervan is.

Door:
Herman Boon
(voor www.ejbron.wordpress.com)