Niet Erdoğan – Merkel & Co zijn het probleem!

De Turkse president Erdoğan en de Duitse president Steinmeier. 

(Door: Wolfgang Hübner – Vertaling: E.J. Bron)

Mediale opwinding is huichelarij

De multimediale opwinding wegens de brutale en schaamteloze optredens van de Turkse president Erdoğan tijdens zijn staatsbezoek aan Duitsland is evenzo belachelijk als de realiteit ontkennend: de sultan heeft zich geen cent anders gedragen dan na zijn eerdere bezoeken aan het land te verwachten was.

En vanzelfsprekend heeft de Turkse machtspoliticus zijn beide grootste troeven met genot kunnen uitspelen: de hem bewonderende, ja, aanbiddende Turks-islamitische minderheid, die graag aanspraak maakt op alle voordelen van Duitsland, maar weigert loyaal te zijn aan dit land. En het Turkse chantagepotentieel tegenover een politieke leiding in Berlijn, die haar staatsgrenzen niet wil beschermen.

Elke presentator, journalist of politicus die in zijn hulpeloos schokkende of woedende commentaren geen rekening houdt met deze beide feiten, is zijn salaris niet waard of – waarschijnlijker – verdringt opzettelijk de waarheid. Want hoezeer Erdoğan ook het probleem van Turkije mag zijn, hij is niet het probleem van Duitsland. Dit probleem zijn Merkel & Co, die zich enorm afhankelijk gemaakt hebben van Erdoğan.

Wie wil het de sultan serieus kwalijk nemen dat hij deze afhankelijkheid gebruikt voor zijn doelen? Wat kan Erdoğan er aan doen dat deze bondskanselier bang is voor onfraaie beelden aan de Duitse grenzen en daarom op kosten van de belastingbetaler miljarden naar de Bosporus stuurt, opdat Turkije in ieder geval op dit moment de stroom binnendringers tegenhoudt?

Wanneer Merkel en Steinmeier voor het publiek met ernstige gezichten naast Erdoğan staan, grote verschillen tegenover hem benadrukken of plaatselijke politici uit Keulen liever niet bij de inwijding van de triomfantelijke DITIB-moskee gezien willen worden, interesseert dat de Turkse president überhaupt niet. Het interesseert hem ook helemaal niets of de Groene schreeuwlelijk Özdemir nu alle talkshows kan bezoeken om zichzelf te presenteren als geesteloze verzetsstrijder tegen de Erdoğan-dictatuur.

Want de sultan heeft in Duitsland exact die beelden gekregen en doelen bereikt die hij wilde. Om hem dat aan te wrijven en te verwijten, kan alleen maar diegene doen die heel diep in het moeras van het hyper-moralisme en politieke capitulatie-dom alhier tegen de realiteiten van deze wereld gezonken is. Erdoğan, hoe rijk aan gevolgen zijn periode ook nog mag worden voor Turkije, is van een geheel ander kaliber.

Zijn vele enthousiaste Özils in Duitsland kan men het eigenlijk niet kwalijk nemen dat ze hem, en niet zulke beetgenomen figuren als Merkel en Steinmeier, inclusief al het andere politieke personeel, bejubelen. Duitsland is een staat zonder eer, trots en waardigheid geworden. Dat is ideaal voor iemand als Erdoğan, maar een schande voor de staat waarin wij leven.

Bron:
www.pi-news.net
Door: Wolfgang Hübner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)