DE BREXIT IS FANTÁSTISCH!!

(Door: “Weethetwel”)

Herinnert u zich de millenniumwisseling nog? De wereld zou tot stilstand komen. Nu komt de Brexit er aan en Europa zal tot stilstand komen. Eerst was het Engeland alleen dat tot stilstand zou komen. De Engelse bedrijven zouden over elkaar heen buitelen om zich in Nederland en Europa te vestigen. Amsterdam zou Londen overnemen als financieel centrum van de wereld. Maar zoetjesaan verstommen de juichverhalen. Onze vaderlandse media, zoals gebruikelijk luid kakelend achter het Brussels hoen, zijn niet meer zo zeker van hun zaak. Nu wordt de Brexit ineens ook nadelig voor héél Europa en niet meer alleen voor Engeland. Het duurt nog even en dan zullen ze schoorvoetend toe moeten geven dat ze het nóg steeds niet bij het rechte eind hebben. Want als het zo doorgaat, is er straks maar één grote winnaar: Engeland. De Brexit heeft álles om het grote succes van de nieuwe kleinschaligheid te worden.

De Europese Unie loopt op haar eind

Ooit was de Europese Unie een veelbelovend project. Door samenwerking tussen de landen zouden handelsbelemmeringen opgeruimd worden en konden de deelnemende landen gemakkelijker profiteren van het goede uit ieder individueel land. Iedereen zou er beter van worden. In eerste instantie werkte dat heel goed.  In materieel opzicht nam de welvaart in West-Europa met sprongen toe.

Eén ding heeft roet in het eten gegooid: sinds 1968 is Europa steeds meer in de greep terecht gekomen van de neo-marxisten.  Politici die menen dat zij de maatschappij in kunnen richten naar een soort droombeeld. In dat droombeeld spelen zij de belangrijkste rol en wat nog belangrijker is: zij hebben ook ieders geld nodig om die droombeelden uit te voeren. Deze politici hebben zich ook meester gemaakt van de Europese Unie. Het gevolg is dat de Europese Unie in tegenstelling tot vroeger niet meer probeert de materiële welvaart in Europa te verhogen. Ze wil nu juist geld van de mensen af pakken om daarmee haar politieke ideologieën te bekostigen. Zo moeten de bewoners van Europa bijvoorbeeld gaan betalen voor import en onderhoud van moslims die henzelf op den duur moeten vervangen. Ze moeten gaan betalen voor vage milieuprojecten waarvan absoluut niet zeker is dat het geld énig rendement oplevert. Er komt op hún kosten een Europees leger dat henzelf onder de duim moet houden. En de politici zélf leven als God in Frankrijk. De geschiedenis heeft geleerd dat aan álle decadente clubs altijd een eind komt.

De twijfel aan de Europese Unie komt niet alleen uit Engeland

De Europese Unie werkt aan haar eigen ondergang. Door haar politieke opstelling stoot ze een hoop landen en volkeren voor het hoofd. De bezwaren van de diverse landen zijn niet allemaal volgens dezelfde motivatie. Door de komst van de Euro is de economische speelruimte van individuele landen enorm afgenomen. Eén van de landen die daar groot nadeel van had, was Italië, omdat dat land van oudsher ieder jaar flink wat lires drukte en een hogere inflatie kende. Bij de komst van de euro mocht ze ineens zelf geen geld meer drukken, maar moest ze dat gaan lenen met als gevolg een snel stijgende staatsschuld. Die situatie wordt nu tégen haar gebruikt en de reactie van Italië is begrijpelijk: dan maar weer onze eigen munt, al gaat dat ten koste van ons lidmaatschap van de EU. Engeland had dat probleem niet, omdat zij nooit meegedaan heeft met de Euro, maar haar eigen GB Pond heeft gehouden.

De Oost-Europese landen kijken er weer anders tegenaan: zij zijn veel later ingestapt en daar heeft de vrijhandelsgedachte grote opbrengsten: de welvaart neemt daar met sprongen toe. Daar zijn ze heel blij mee en dat is goed voor de welvaart van Europa. Wat die landen echter niet pikken, is dat de Brusselse communisten samen met Merkel en Macron eisen dat ze ook de moslims erbij moeten nemen en via de achterdeur eigenlijk ook opnieuw dat communisme. Zijn ze nét ontsnapt aan 40 jaar communisme en nu zou het via de EU weer binnenkomen. En samen met (slechts) 20% van de West-Europese bevolking zien ze dat al die cultuurverrijkers en vakkrachten die verplicht geïmporteerd worden niets toevoegen aan de bestaande culturen en vooral een heleboel ellende meebrengen. Daar zien ze helemaal niets in.

Handelsbelemmeringen

Handelsbelemmeringen zijn een uitvinding van overheden, niet van producenten. Producenten willen hun producten verkopen, daar maken ze die voor. Er zijn op zeker moment wel argumenten aan te dragen waarom er wel of niet handelsbelemmeringen moeten bestaan, maar zonder overheid zouden er geen handelsbelemmeringen zijn. Als je even logisch redeneert, dan zou de EU in beginsel mínder overheid op moeten leveren. Immers, door de vrijhandel zijn er minder douanebeambten nodig, minder papierwinkel, minder controles, minder grensposten etc. Dat beeld klopt ook aardig met de werkelijkheid. Van grote bedrijvige grensposten is tegenwoordig in het gunstigste geval een klein kantoortje over. Dat is op de grens tussen Frankrijk en Engeland niet anders. De grootste activiteit is daar vooral hoe men de tientallen gelukszoekers die naar Engeland willen uit de vrachtwagens en treinen kan houden. Er is dus niet veel meer aan de hand daar aan de grenzen.

Vreemd genoeg vinden de aan zelfoverschatting lijdende politici uit Brussel dat dit op één of andere manier thans nog hún verdienste is. Alsof zij een touwtje vasthouden waardoor de grens open is en als ze dat loslaten de grens ineens weer gesloten is. De grootste mop is dat ze suggereren dat ze bij een harde Brexit dat touwtje loslaten en er ineens niets meer naar Engeland vervoerd kan worden. Dat er in Engeland een soort hongersnood uitbreekt en er een groot gebrek gaat ontstaan aan medicijnen en andere noodzakelijke artikelen. Let op: Als dat gebeurt, is dat niet spontaan, maar wil dat zeggen dat de boel bewust gesaboteerd wordt.

Brexit geeft Engeland zijn soevereiniteit terug tot woede van de EU-elite

Het grootste brevet van onvermogen speldt de EU zichzelf op met dreigementen. Ze schiet zichzelf dan in haar eigen voet. Het belangrijkste dreigement is een soort handelsboycot: op een bureaucratische wijze het handelen met Engeland saboteren en frustreren. Van de handelsboycot van Rusland hebben ze helaas niet veel geleerd, want de schade voor de Europeanen is daar tot op de dag van vandaag vele malen groter dan andersom. Maar met de eigen bewoners hebben dit soort bestuurders weinig op. Bij een boycot van Engeland bestaat het gevaar dat weer de eigen bewoners van de EU getroffen worden: Europa voert meer uit naar Engeland dan andersom. Dan zijn er nog andere treitermogelijkheden, bijvoorbeeld om het vliegverkeer te frustreren met landingsrechten die er altijd zijn geweest en nu ineens niet meer zouden kloppen. De Engelse regering heeft al te kennen gegeven dat in principe het leven ná de Brexit gewoon doorgaat zoals voorheen.

Met gebruikmaking van gezond verstand moet dat ook gemakkelijk kunnen. Geen enkele Engelsman zal aan de grens een vrachtwagen met geneesmiddelen tegenhouden. Onze kwaliteitspers begint nu dan ook voorzichtig te melden dat het komt omdat de vrachtwagens niet uit Frankrijk mogen vertrekken, omdat de papieren niet in orde zijn en daarom niet in Engeland aan zullen komen. Kleine nuance, maar het geeft precies aan dat de problemen niet aan de Engelse grens te verwachten zijn.

De tegenstand van de EU-apparatsjiks heeft veel meer te maken met hun verlies aan macht. Hun toekomstdroom van één machtig Europees sociaal paradijs valt in duigen. De baantjes, het geld, de macht, het aanzien: alles dreigt in die val meegesleurd te worden. Engeland gaat weer haar eigen beslissingen nemen. Dat betekent een breuk met de trend van mondialisering. Dat betekent afstand nemen van de vastgelopen Europese (financiële) politiek, waar het enige beleid nog bestaat uit het in steeds groter tempo bijdrukken van miljarden euro’s met als effect het kapot maken van de pensioenen en op het eind de ontploffing van het systeem. Het betekent ook de terugkeer van de natiestaat, wat in de huidige verhoudingen een terugkeer betekent naar kleinschaligheid. Het geeft hoop op een daadwerkelijke terugkeer naar het gezonde verstand na een periode van wanstaltige politieke correctheid.

Europa hoeft zich geen enkele illusie te maken: als de goederen ná de Brexit niet uit Europa komen, staat de rest van de wereld in alle vriendelijkheid klaar meteen in het gat te springen. De EU zou er verstandiger aan doen een toontje lager te zingen en doet er beter aan om ervoor te zorgen dat er geen enkel verschil zit in de dag vóór en na de Brexit.

Door:
“Weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)