Veroordeeld voor het zeggen van de waarheid

(Door: Bert Dijkstra)

Eric Zemmour (foto) is een Franse schrijver van joods-Algerijnse afkomst die artikelen en boeken schrijft die zeer controversieel zijn – althans in de ogen van de linkse elite. In Le Suicide français (2014) beschrijft hij hoe Frankrijk afglijdt door islamisering en immigratie uit niet-westerse culturen. Het boek was een bestseller en veroorzaakte een enorme polemiek in Frankrijk. Zemmour verschijnt regelmatig op tv en tijdens een optreden in ‘C à vous’ op 6 september 2016 zou hij enkele uitspraken gedaan hebben die ‘aanzetten tot haat tegen moslims’. Het waren inderdaad afschuwelijke uitspraken – ze verwezen namelijk naar de werkelijkheid.

De linkse elite wil immers niets liever dan dat de feiten omtrent de islam verzwegen worden. De feiten passen niet in het plan waarmee links Europa wil leiden naar ‘de samenleving van de toekomst’. De feiten kunnen mensen onrustig maken en doen twijfelen aan de morele superioriteit van de linkse ideologie van Macron en Merkel.

Welke zijn dan toch die verschrikkelijke uitspraken van Zemmour?

Hij heeft gezegd dat men de moslims de keuze moet geven tussen Frankrijk en islam.
(qu’il fallait «leur donner le choix entre l’Islam et la France») (bron: Le Parisien, 22 juni 2017)

Een moslim beschouwt islam als een land, dat in de ideale situatie een kalifaat vormt waarin alle moslims kunnen leven. Voor een moslim heeft een natiestaat of een moderne democratie in Europa geen betekenis. Een moslim behoort niet aan een natie, maar aan de oumma, de gemeenschap van moslims. Democratie in de westerse betekenis heeft evenmin betekenis voor een moslim, tenzij  geheel ‘geïslamiseerd’, dat wil zeggen ingericht volgens de beginselen van de islam. Dus geen rechten voor homo’s, atheïsten of boeddhisten. De mening van moslims over ‘wetten van mensen’ is wereldwijd door Pew Institute onderzocht, de resultaten bevestigen de woorden van Zemmour.

Hij heeft gezegd dat de jihadisten door alle moslims worden beschouwd als goede moslims.
(L’éditorialiste avait également expliqué que les djihadistes étaient considérés « par tous les musulmans comme des bons musulmans ».)

Dit lijkt een voorbarige generalisering, maar het venijn zit in ‘als goede moslims’. Dat wil niet zonder meer zeggen dat alle moslims het ook eens zijn met alles wat jihadisten doen. De vuistregel voor moslims hierbij is dat de acties van de jihadisten gericht moeten zijn tegen ongelovigen en dat ze geen schade mogen opleveren voor moslims. Zo steunde 53 % van de Saoedi’s in 2003 nog Osama Bin Laden, maar toen hij zich richtte tegen het koninklijk huis van dat land, nam de sympathie snel af. In 2014 meende 92 % van de Saoedi’s dat ‘Islamitische Staat conform was met islam en islam wetten’ (bron: ICCT, 2017, p. 18). Uit de onderzoeken blijkt bijvoorbeeld dat de meeste moslims niet achter bomaanslagen op burgers staan. Dat wil echter niet zeggen dat ze de daders ervan als slechte moslims zien, maar alleen dat ze hun daden niet goedkeuren. Bijvoorbeeld de helft van de Pakistani’s zijn bezorgd over zelfmoordbomaanslagen – omdat ze plaatsvinden in Pakistan zelf, dus tegen moslims.

Hij heeft gezegd dat Frankrijk al dertig jaar een invasie ondergaat en dat er in Frankrijk hele wijken geleidelijk geïslamiseerd worden.
(Il avait également affirmé que la France vivait « depuis trente ans une invasion » et que « dans d’innombrables banlieues françaises où de nombreuses jeunes filles sont voilées » se jouait une « lutte pour islamiser un territoire », « un djihad ».)

Het departement Seine-Saint-Denis geniet de eer om het eerste departement in Frankrijk te zijn waar in 2017 meer dan de helft van de namen van nieuw geborenen een moslimnaam was. (kaart en tabel). Uiteraard is dit geen invasie in de letterlijke zin van het woord, maar de gevolgen zullen wel degelijk letterlijk voelbaar zijn.

Deze drie uitspraken zijn dus niets meer en niets minder dan de waarheid. Ze zijn gebaseerd op kennis van islam en de belevingswereld van de moslim.

Zemmour werd in 2017 veroordeeld tot het betalen van een boete. Hij ging in beroep en werd op 19 september 2019 nogmaals veroordeeld tot een boete, de gerechtskosten en het betalen van een symbolisch bedrag van 1 euro aan een Palestijnse organisatie.

Dit is het strafbaar stellen van de waarheid. Wegkijken, zwijgen en zelfcensuur is niet meer voldoende voor de linkse elite. Als de waarheid niet meer gezegd kan worden, zijn meningen uiteraard al ondenkbaar.

Door:
Bert Dijkstra
(voor www.ejbron.wordpress.com)