De “moordenaars” zijn onder ons

(Door: Wim van Schaik)

Minister Koolmees (D66) doelde verleden week niet op D66-onzin toen hij het had over “taal die mensen uitsluit en kleineert”. Ook niet op de haat zaaiende teksten van imams. Nee, na de schietpartij in Hanau legde hij gretig een link met extreemrechts om in één adem ook Thierry Baudet te kapittelen. Die gebruikt in zijn ogen verkeerde taal als hij zegt dat de EU met het doelbewust binnenhalen van immigranten de Europese identiteit verzwakt: “Dat is taal waar je ook als verantwoordelijk volksvertegenwoordiger voorzichtig mee moet zijn”. Maar de feiten dan? Achttien jaar na de moord op Fortuyn gebeurt het weer; het demoniseren. Nu met in de hoofdrol Nathalie Righton, die zondag in Buitenhof Baudet woorden in de mond legde die hij nooit heeft uitgesproken.

Het doet denken aan het verbale geweld van links dat ingezet werd tegen Fortuyn. Uiteindelijk leidde dat tot zijn nog steeds betreurde dood. Het demoniseren is hier te zien, inclusief het commentaar van Theo van Gogh die de hoofddaders “moordenaars” noemde. Pim Fortuyn en Theo van Gogh  hebben de prijs betaald. Niet voor zogenaamd verkeerde taal, maar voor het spreken van de waarheid. Maar de hypocriete hoofdrolspelers in het duivelse spel van demonisering schiepen het klimaat voor de twee laffe moorden. Zij zijn bijna allen nog onder ons. En… zij hebben ondanks hun vuile spel allen een glanzende carrière gemaakt. Soms bekruipt me de gedachte dat het niet is ondanks, maar dankzij…

Ad Melkert (PvdA), bijgenaamd sluwe Ad, stond vooraan bij het demoniseren van Fortuyn. Hij moest de nieuwe premier van Nederland worden, maar ging jammerlijk af. Ondanks zijn rol bij de demonisering en zijn nederlaag bij de verkiezingen kreeg hij mooie en dik betaalde banen bij de VN en de Wereldbank, die hij overigens niet zonder schandalen vervulde. Terug in Nederland werd hij lid van de Raad van State, adviesorgaan van de regering en de hoogste rechtsprekende instantie die een uitspraak kan doen over een geschil tussen burger en overheid.

Thom de Graaf (D66), voorstander van de gekozen burgemeester, liet zich doodleuk benoemen tot burgemeester van Nijmegen. Heeft sinds 2018 als vicepresident de feitelijke leiding van de Raad van State in handen en wordt wel de onderkoning van Nederland genoemd. Ondanks zijn perfide rol in het demoniseren van Fortuyn (niets daarover in Wikipedia) stak Rutte de loftrompet over hem met de leugenachtige woorden: “Hij verenigt alle kwaliteiten in zich om met gezag en boven de partijen dit ambt uit te oefenen”.

Paul Rosenmöller (GroenLinks). Sympathiseerde met communistische regimes in het buitenland, zoals dat van China, Albanië en de Rode Khmer in Cambodja. Bij Wikipedia heet het dat Rosenmöller Pim Fortuyn tegengas probeerde te geven. In werkelijkheid was hij iemand die fel en vals Fortuyn demoniseerde. Na het verlaten van de politiek kreeg hij ondanks zijn verwerpelijk verleden en zijn demagogische taal tegen Fortuyn een reeks mooie  baantjes. In 2013 werd hij voorzitter van de VO-raad, in 2015 voorzitter Raad van Toezicht AFM en vanaf 2019 is hij fractievoorzitter voor Groen Links in de Eerste Kamer. Rosenmöller heeft heel wat uit te leggen, maar weigert stelselmatig dat te doen.

Marcel van Dam (PvdA). De man die Fortuyn een “buitengewoon minderwaardig mens” noemde, een man die “potentiële angsten bij het Nederlandse volk tegen vreemdelingen exploiteert“.  Had Fortuyn ook al eens vergeleken met Eichmann. Als Ombudsman nam de ‘Exotaprins’ het al niet zo nauw met de waarheid. Na de dood van Fortuyn ontkende deze schaamteloze salonsocialist glashard gezegd te hebben dat Fortuyn een buitengewoon minderwaardig mens was. Hij had NPO/VARA  verzocht de beelden met zijn tirade aan het adres van Fortuyn te blokkeren en hoopte dat ze nu nergens meer zouden opduiken. Tot grote schrik van Van Dam bestaat het keiharde bewijs nog dat laat zien  hoe hij Fortuyn onbeschoft en extreem hard demoniseerde.

Ahmed Aboutaleb (PvdA). Bij de herdenking van de dood van  Fortuyn in 2009 hield Aboutaleb een korte speech. Daarin betoogde hij dat vrijheid van meningsuiting een groot goed is dat ”Fortuyn te vuur en te zwaard verdedigde’‘. Hij prees ook Fortuyn als een aanhanger van het democratische gedachtegoed. Met zijn aanwezigheid en zijn speech zou hij de harten van alle Fortuyn-aanhangers hebben gestolen volgens Nu.nl. Zou kunnen. Mensen hebben nu eenmaal een kort geheugen. In werkelijkheid was Aboutaleb het eens geweest met Melkert en had hij meegedaan met het demoniseren van Fortuyn. Die speech in 2009 was niet anders dan een staaltje Taqiyya. Aboutaleb hoort ook in het rijtje van hoofdrolspelers in het drama dat tot de moord op Fortuyn leidde. Hij heeft indertijd aan de elite van dit land zijn visitekaartje afgegeven. Dat wordt niet vergeten. Ondanks het demoniseren van Fortuyn kan hij het nog ver brengen.

Wim Kok (PvdA). Hoofdrolspeler die niet meer onder ons is. Over de ongefundeerde, kwaadaardige aanval van Kok op Fortuyn in die roerige laatste maanden van Fortuyn is op Wikipedia niets te vinden. Fortuyn had in zijn boek “De puinhopen van acht jaar Paars” felle kritiek op de kabinetten-Kok. Dat zal Kok – volgens Fortuyn een keiharde, rancuneuze man – niet lekker gezeten hebben. Heeft dat meegespeeld in de afweging om Fortuyn niet te beveiligen? Ondanks uitlatingen een premier onwaardig, werd Kok in 2003 benoemd tot minister van Staat, een eretitel die slechts in uitzonderlijke gevallen wordt toegekend aan politici of staatslieden.

Er zijn politici die afstand durven nemen van hun opstelling destijds. Slechts enkele. Rob Oudkerk (PvdA) is van hen het overtuigendst over zijn rol in het debat met Fortuyn. Van hem hoor je dan ook nauwelijks meer.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)