Vergoelijking van de Holocaust, antisemitisme en Bernie Sanders

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

Omdat de samenleving steeds complexer wordt, helpt het om jezelf vertrouwd te maken met semantische middelen, die ons de actuele gebeurtenissen beter laten begrijpen. Het is bijvoorbeeld belangrijk om de varianten van terugkerende motieven te herkennen. Dat wordt zelden, meestal helemaal niet, bijgebracht. Een regelmatig herhaald motief dat gebruikt wordt om mensen te misleiden, is goedpraten. Hoe donkerder de toedracht, des te meer wordt goedpraten bedreven. Om dit concept duidelijker te begrijpen, kan de verdoezeling van met de Holocaust samenhangende dingen als goed voorbeeld worden gebruikt. In het grote aantal vervalsingen van de Holocaust neemt het goedpraten een belangrijke plaats in.

Enkele voorbeelden om het aanschouwelijk te maken: In 1985 nodigde de Duitse Bondskanselier Helmut Kohl de Amerikaanse president Ronald Reagan uit om gezamenlijk een bezoek te brengen aan de Duitse militaire begraafplaats in Bitburg. Het zou een symbolische daad voor de sterke band tussen de VS en Duitsland 40 jaar na de Duitse capitulatie moeten zijn. Eerst werd de indruk gewekt dat daar alleen maar soldaten en officieren van de Duitse Wehrmacht begraven waren. De Duitsers wilden een verschil creëren tussen het leger, dat zogenaamd niet aan oorlogsmisdaden had deelgenomen, en de criminele SS, die de meeste massamoorden op Joden pleegde. Deze misleiding was een losse flodder. Kort na aankondiging van het bezoek sijpelde door dat er ook leden van de Waffen-SS, de militaire tak van de SS, op de begraafplaats begraven waren. Dat leidde tot enorme protesten tegen het bezoek.

In zijn memoires wijdt Eli Wiesel een heel hoofdstuk aan de Bitburg-affaire. Hij vat samen dat Kohl Reagan met opzet met het bezoek, evenals ook in de kern met de poging tot goedpraten, in de val liet lopen. In het jaar na het bezoek aan Bitburg werd bovendien bekend dat de Wehrmacht regelmatig aan de massamoorden op Joden had deelgenomen.

Een ander voorbeeld van het goedpraten betreffende de Holocaust: Het Vaticaan probeerde het museum Yad Vashem onder druk te zetten om de tekst onder een foto van Paus Pius XII. Te veranderen. Het Vaticaan wilde het gedrag van de paus in de oorlog goedpraten. Yad Vashem reageerde door te zeggen dat het onvoorstelbaar zou zijn dat in een kwestie van historisch onderzoek diplomatieke druk zou worden ingezet.

Een derde voorbeeld betreft de Amerikaanse president in oorlogstijd Franklin Delano Roosevelt. Afgezien van het goedpraten is hier nog een motief bij betrokken, “afleiding”. Vertegenwoordigers van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken werden verantwoordelijk gemaakt voor het feit dat de immigratie van Joden in de Verenigde Staten tijdens de oorlog ver beneden de wettelijke grenzen lag, die het Congres had vastgelegd. Historici hebben bewezen dat deze politiek met medeweten en toestemming van Roosevelt plaatsvond.

Goedpraten wordt vaak ook als belangrijk motief bij het ontkennen van antisemitisme gebruikt. Dat wordt regelmatig samen met zijn “bagatellisering” ingezet. De Britse Labour Party is een schoolvoorbeeld. Een meerderheid van haar leden vergoelijkt en bagatelliseert het antisemitisme. Uit een actuele peiling van YouGov voor de “Mail on Sunday” bleek dat 53% van de leden van Labour gelooft dat het probleem van het antisemitisme in de partij overdreven zou worden. Nog eens 25% gelooft dat zo´n probleem er helemaal niet is. Een gedetailleerde studie van de wetenschapper Alan Johnson, zelf lid van Labour, heeft echter aangetoond dat de partij institutioneel antisemitisch is. Het vergoelijken/bagatelliseren door de meerderheid van de leden van Labour kan als deel van dit institutionele antisemitisme worden beschouwd.

Om jezelf vertrouwd te maken met deze voorbeelden voor het motief van goedpraten, maakt de vergelijking mogelijk met andere hedendaagse thema´s. Een bijna klassiek voorbeeld uit het Amerikaanse Congres was de uitlating van de joodse, progressieve Congresafgevaardigde van de Democraten, Jan Schakowsky, over meerdere antisemitische opmerkingen van haar collega Ilhan Omar. Ze zei: “Als Somalische vluchteling uit een andere cultuur moet Omar het nodige leren.” De ongeïnformeerde lezer zou kunnen denken dat Omar pas onlangs in de Verenigde Staten aankwam. Een feit is dat ze sinds de jaren-90 in de VS woonde. In deze tijd leerde Omar om met succes voor het Congres te kandideren – een uitdaging die veel moeilijker is dan het vermijden van het gebruik van antisemitische commentaren.

In maart 2020 won Marie Newman van de zittende Democraat in een heftig omstreden voorverkiezing een de Democraten toegenegen Congres-district in Illinois. Een vlugge blik op haar internetsite laat zien dat Newman tegen het geweld van zowel de Israëli´s als de Palestijnen is. Verder zijn er weinig eisen aan de Palestijnen, maar veel aan Israël. Newman is een extreme goedprater van de Palestijnen door niets van hun antidemocratische daden en misdaden te noemen.

De Amerikaanse presidentschap-kandidaat Bernie Sanders is een goedprater die voor alles te gebruiken is. Zelfs nu is hij nog steeds niet bereid om de Cubaanse leider en massamoordenaar Fidel Castro openlijk volledig te veroordelen. Sanders praat e r ook over dat de waardigheid van de Palestijnen gerespecteerd zou moeten worden. Maar die hebben er bij hun parlementsverkiezingen voor gestemd om de genocidale Hamas-beweging een meerderheid te geven. De leiding van de Palestijnse Autoriteit verheerlijkt moordenaars en heeft een “geld voor moord”-politiek om hen of hun families voor het vermoorden van Israëli´s te belonen. Bovendien noemt Sanders de Israëlische regering racistisch. Hij praat zichzelf goed door te zeggen dat hij een democratische socialist voor “gerechtigheid, fatsoen en menswaardigheid” zou zijn. Desondanks zeggen andere Democraten niets negatiefs over andere Democraten, terwijl ze tegelijkertijd moordenaars vereren.

Om jezelf bij te brengen hoe het motief van het goedpraten wordt toegepast, is belangrijk voor diegenen die tegen antisemitisme zijn. Het is echter ook van groot nut voor een ieder die zijn begrip wil uitbreiden over wat er achter de nieuwsberichten zit. Dat en andere motieven leren, doordat er vele voorbeelden klaargezet worden, zal ook voor scholieren uitermate nuttig zijn. Het zal het voor hen mogelijk maken om de in toenemende mate ondoorzichtige en verwarrende maatschappij te begrijpen waarin zij zullen leven.

Bron:
https://heplev.wordpress.com
Door: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)