Antisemitisme en anti-Israëlisme adequaat bestrijden

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

Wanneer een journalist een onderwerp voor een gemakkelijk te schrijven boek over Israël zoekt, dan bestaat er veel beschikbaar materiaal over het falen van de Israëlische regering bij de competente bestrijding van antisemitisme en anti-Israëlisme. Het is waarschijnlijk moeilijk om in de moderne geschiedenis nog een voorbeeld van een land te vinden dat zoveel onder discriminerende en verbale aanvallen staat als Israël en er zo slecht op gereageerd heeft.

Wanneer ze aangevallen worden, zoeken samenlevingen normaal gesproken naar de best mogelijke verdediging daartegen. Dat heeft Israël ook op andere essentiële gebieden gedaan. Toen het land in de Onafhankelijkheidsoorlog door buitenlandse legers werd aangevallen, begreep het hoe enorm het in de opbouw en de verbetering van het IDF moest investeren; tegenwoordig wordt het Israëlische leger als een van de beste ter wereld beschouwd.

Er hebben ook aanvallen door buitenlandse geheime diensten plaatsgevonden. Om deze en andere redenen werd de noodzaak van geheime diensten ingezien. In de loop der jaren werd Israël´s geheime dienst Mossad in de hele wereld gevreesd. De binnenlandse geheime dienst Sjabak of Sjien Beet en de militaire geheime dienst Aman worden eveneens als uitermate competent beschouwd.

In de afgelopen jaren hebben er in toenemende mate cyberaanvallen plaatsgevonden. Als reactie daarop begon Israël krachtig in cyberdefensie te investeren. Deskundigen zeggen dat Israël op weg is om op dit terrein wereldleider te worden.

Het tegenovergestelde van deze acties van Israël is, wat betreft zijn minder dan middelmatige strijd tegen antisemitisme en anti-Israëlisme, is verpletterend. Het antisemitisme is er in de westelijke wereld sinds duidelijk meer dan duizend jaar geweest. Joden zijn op veel manieren vermoord, vervolgd, gediscrimineerd en mishandeld. De Holocaust staat ons nog altijd voor ogen. Het antisemitisme is nooit verdwenen uit het naoorlogse Europa. Het is deze eeuw enorm in kracht toegenomen, ook in de Verenigde Staten. De Holocaust maakte van het klassieke antisemitisme een taboe. De nadruk van de ophitsers verschoof daarom langzamerhand naar het anti-Israëlisme.

De motieven voor anti-Israëlisme zijn identiek aan klassieke religieuze en nationale types van antisemitisme of mutaties daarvan. Nu is duidelijk dat de resolutie “Zionisme is racisme” van de Verenigde Naties een voorwaarschuwing voor de verbreiding van het anti-Israëlisme was. In 1975 besloot de Algemene Vergadering van de VN dat “Zionisme een vorm van racisme en rassendiscriminatie is”. Yohanan Manor, die een boek over dit thema publiceerde, schreef: “Desondanks beschouwde het officiële Israël de enorme en toenemende schade die door het ´Zionisme is racisme´ veroorzaakt werd niet als toereikende reden om de resolutie openlijk te bestrijden en haar te kiepen.” De resolutie werd pas in 1991 herroepen, nadat de Verenigde Staten ervan overtuigd werden om de leiding op zich te nemen in deze zaak.

Een eerste grote waarschuwing in de nieuwe eeuw kwam, nadat in het jaar 2000 Mohammed al-Durah werd gedood. De foto´s van deze 12-jarige jongen uit Gaza naast zijn vader werden voor de Palestijnen in de islamitische wereld een machtig propagandabeeld van de Tweede Intifada. Een Palestijnse cameraman, die werkte voor de tv-zender France2, bewerkte het filmmateriaal. Dat maakte het voor de tv-zender mogelijk om te beweren dat Israël hem gedood zou hebben. Een ballistische analyse toonde aan dat Israëlische soldaten dat helemaal niet gedaan konden hebben. Maar alle bewijzen kwamen veel te laat. Dat was het begin van een massale uitbreiding van Palestijns vervalst filmmateriaal, wat vaak “Pallywood” genoemd wordt.

Een tweede enorme waarschuwing kwam het jaar daarop. In 2001 vond in Durban in Zuid-Afrika de eerste VN-wereldconferentie tegen racisme plaats. Ze werd een antisemitisch haatfestijn. Israël werd bespot. De NGO-conferentie daar was nog erger. Onder haar deelnemers bevonden zich veel valse humanisten, humanitaire racisten en andere progressieve perverselingen.

Welke lessen trok de Israëlische regering uit deze catastrofale conferentie? De belangrijkste conclusie schijnt een unieke reactie te zijn. Met hulp van joodse organisaties bereidde Israël zich op de Controleconferentie van Genève in 2009 voor. Als resultaat waren daar een grote Israëlische en joodse aanwezigheid. De Israël-belasteraars van de NGO´s werden naar de rand gedrongen. Ondanks deze inspanningen had het geen structurele effecten.

De nieuwe eeuw leidde tot een stroom antisemitische en anti-Israëlische hetze. Een van de laatste verschijningsvormen van het anti-Israëlisme is de grotendeels politieke beslissing van de hoofdaanklager van het Internationaal Gerechtshof Fatou Bensouda om een onderzoek tegen Israël in te stellen wegens oorlogsmisdaden. Het is onwaarschijnlijk dat ze dit aangedurfd zou hebben om door te gaan met deze zaak wanneer Israël een antipropaganda agentschap zou hebben. Zowel zij als het Internationaal Gerechtshof zijn vatbaar voor lopende onthullingen. Bensouda was minister van Justitie van een dictatoriale regering in Gambia. Het Internationaal Gerechtshof is een storing, die veel meer dan $ 1 miljard aan bijna geen veroordelingen heeft verspild.

Enkele maanden geleden had ik een kort gesprek met een voormalige Israëlische minister. Deze minister geloofde serieus dat enkele Israëlische ministeries zich op competente wijze met antisemitisme en anti-Israëlisme zouden bezighouden. Zij zouden geld krijgen om dat te doen. Het idee dat ministeriële medewerkers en ministeries met al hun beperkingen wellicht zo´n complex probleem als dit aankunnen, is echter absurd.

De fundamentele strategie luidt: aanval is de beste verdediging. Palestijnse extreme aanwakkeraars van haat zijn een gemakkelijk doelwit. Hun belangrijkste partij, Hamas, bedrijft genocidale propaganda en de op een na grootste, Fatah – en de door haar gecontroleerde Palestijnse Autoriteit – verheerlijken moordenaars. De medewerkers van een nieuw Israëlisch antipropaganda-agentschap zouden in de eerste dagen na hun aanstelling gewoon op de internetsite van Palestinian Media Watch moeten gaan kijken om een snelle aanwijzing te krijgen hoe de Palestijnen voor schut gezet kunnen worden. Haattoespraken, demonisering, antisemitische karikaturen en het misbruik van geld uit het Westen zijn slechts enkele van de vele thema´s.

Eindelijk is er een nieuwe regering. De Knesset is volledig in functie. Misschien is er een parlementariër van de oppositie die begrijpt dat het aanhoudend falen van de Israëlische regering op deze terreinen een thema is waarmee hij of zij kan scoren door haar constant te compromitteren.

Bron:
https://heplev.wordpress.com
Door: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)