Westerlingen, die de verheerlijking van Palestijnse moordenaars willens en wetens ignoreren

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

Israëls antipropaganda-activiteiten worden al tientallen jaren lang door grote incompetentie gekenmerkt. Voor zover deze activiteiten bestaan, is een element dat geen markante aandacht krijgt het feit dat de Palestijnse samenleving doordrongen is van een cultuur van de verheerlijking van dood en moord. Dat geldt niet alleen voor Hamas, die haar wens om Joden te vermoorden baseert op wat zij de goddelijke wens van Allah noemen. Dat geldt net zo goed voor de Palestijnse Autoriteit, die terroristische moordenaars beloont. Wanneer terroristen tijdens hun criminele bezigheden sterven, gaat hun maandelijkse financiële beloning naar hun families. En niet alleen de Palestijnse leiding verheerlijkt de dood. Er zijn ook vele individuen die dat doen, waaronder enkele moeders van diegenen die bij terreuracties om het leven zijn gekomen.

Hoe zouden Israël en zijn vrienden deze cultuur van de verheerlijking van de dood kunnen onthullen? Een eerste doel zou de christelijke wereld moeten zijn. Een deel van het doodsethos heeft een theologische basis. Veel islamitische moordenaars, ook op andere plaatsen in de wereld, brullen “Allahu Akbar!” (Allah is de grootste!), voordat zij hun misdaad begaan. Christenen kunnen zich niet afwenden van hun Bijbelse teksten, waarin in de Tien Geboden staat: “Gij zult niet doden.”

Een belangrijke prominente anti-Israëlische christelijke organisatie is de Wereldraad van Kerken. Deze bestaat hoofdzakelijk uit protestantse en orthodoxe christelijke religieuze groeperingen. Aan de Wereldraad van Kerken zouden regelmatig nieuwe theologische voorbeelden voor het citeren van God als voorstander van moord door Palestijnse would-be terroristen moeten worden voorgelegd. Dit zou door de Israëlische regering of geïnteresseerde organisaties en alle desbetreffende individuele personen gedaan moeten worden.

Een ander doel voor zo´n opheldering zijn de kerken, die Israël boycotten en willens en wetens de ogen sluiten voor de Palestijnse moorden en misdaden. Eentje daarvan is de Amerikaanse Presbyteriaanse Kerk. Tijdens haar synode op 25 juni 2018 werd een resolutie over het geweld tussen Gaza-Palestijnen en Israëlische strijdkrachten aan de grens van de kuststrook aangenomen. Oorspronkelijk had deze ook betrekking op Hamas. Desondanks werden alle verwijzingen naar de genocidale terreurorganisatie Hamas voor het besluit uit de resolutie verwijderd. Dat is een duidelijk geval van christelijke leiders, die willens en wetens hun ogen sluiten voor structurele moord.

Je zou de deelnemers aan de Presbyteriaanse synode steeds maar weer kunnen aanbevelen om elke dag voor het ontbijt de Tien Geboden te lezen. Je zou je ook kunnen afvragen wanneer zij zich voor het laatst tegen de – deels theologisch gebaseerde – verheerlijking van de dood door moslims hebben uitgelaten. Dat zou nog maar het begin van hun grote verlegenheid zijn. Kerken zouden ook regelmatig met nieuwe voorbeelden van Palestijnse verheerlijking van de dood in naam van Allah op de hoogte gehouden moeten worden.

Kopieën van deze informatie zouden bovendien aan predikers en leiders van lokale Presbyteriaanse kerken gestuurd moeten worden. Voor diegenen die de BDS-campagne tegen Israël ondersteunen, zou het een goede les voor hun foute gedrag zijn. Voor diegenen die tegen BDS zijn, zou het een versterking betekenen van hun strijd om de beslissing van hun kerk weer ongedaan te maken. Enkele weken geleden spraken 1080 schijnheilige Europarlementariërs zich tegen de “annexatie” van land door Israël op de “Westelijke Jordaanoever” en voor een tweestatenoplossing uit. Waarschijnlijk nog nooit eerder heeft zo´n groot aantal EU-parlementariërs een resolutie tegen het echte kwaad ondertekend.

Ook hier was sprake van een theologisch aspect. Anglicaanse bisschoppen, leden van het Britse Hogerhuis, ondertekenden de brief. Dat waren de bisschop van Southwark en de bisschoppen van Coventry, Portsmouth, Salisbury en Worcester samen met de voormalige leider van de Anglicaanse kerk, Rowan Williams. Je zou je moeten afragen wanneer zij voor de laatste keer – als ze dit überhaupt al eens gedaan hebben – tegen de verheerlijking van de dood door Palestijnen hebben uitgesproken, vooral tegen die op basis van Allah´s bevel. Ook zij zouden regelmatig over nieuwe voorbeelden van de verheerlijking van de dood geïnformeerd moeten worden. Waarom zouden zij het moeten ondersteunen dat er een staat aan de Palestijnen gegeven wordt, omdat duidelijk is dat de verheerlijking van de dood, die frontaal hun eigen religieuze leren schendt, met diens oprichting niet zal verdwijnen? Diep in culturele elementen ingebedde elementen veranderen niet snel.

Ook de EU kan voor de blootlegging van haar passiviteit betreffende het Palestijnse doodsethos als een hoofddoel gelden. Zij heeft zelden nadrukkelijk de verheerlijking van dood en moord door Palestijnen genoemd. Een van de meest immorele uitlatingen kwam van de vicevoorzitter van het Europees Parlement, Josep Borrell, de Hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidspolitiek van de EU. Deze socialistische voormalige Spaanse minister werd gevraagd naar de oproep van Iran om Israël te vernietigen. Hij antwoordde: “Iran wil Israël uitroeien? Dat is niet nieuw. Daar moet je mee leven.” De EU-houding van ondersteuning van een “tweestatenoplossing” is zelfs een indirecte ondersteuning van Palestijnse verheerlijking van de doodscultuur.

De VN is nog een gemakkelijk doel voor het ontmaskeren van huichelarij. Dat geldt voor de hele organisatie. Er zou vastgehouden moeten worden dat de speciale VN-coördinator voor het Midden-Oosten vredesproces, Nikolay Mladenov, een kantoor in Jeruzalem heeft. Omdat hij in Israël woont, kent hij de details van de verheerlijking van dood en moord door de Palestijnen maar al te goed. Aan hem zou contant gevraagd moeten worden waarom hij niets zegt tegen de Palestijnse werving voor moord. De VN publiceerde de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Daarin staat dat een ieder voor zijn doen en laten verantwoordelijk is. Dat geldt ook voor Mladenov en hij faalt enorm wanneer hij de Palestijnen niet constant ontmaskert.

Dit alles werpt eens temeer de vraag van medeschuld op. Dit geldt vooral voor de Amerikaanse Presbyterianen, die voor een resolutie stemden waaruit de misdaden van Hamas werden verwijderd. Zij sluiten willens en wetens de ogen voor het handelen van een genocidale terreurbeweging.

Je kunt niet aan de fundamentele vraag ontkomen: Wie zich bemoeit met het Palestijns-Israëlisch conflict en zwijgt over de enorme cultuur van de verheerlijking van dood en moord in de Palestijnse samenleving, is die dan niet medeschuldig aan het kwaad?

Deze vraag kwam onlangs op in een ander geval. De Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok (VVD) en de minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking Sigrid Kaag (D66) hebben het Nederlandse parlement geïnformeerd dat de Nederlandse regering ontwikkelingshulp heeft betaald aan de NGO, die twee Palestijnse terroristen in dienst had die worden verdacht van de moord op de 17-jarige Israëlische Rina Scherb in augustus 2019. In 2017 kregen beide personen een pasje van de Nederlandse diplomatieke vertegenwoordiging in Ramallah. Met dit document konden ze zich als “medewerkers” van een partnerorganisatie van de Nederlandse vertegenwoordiging identificeren. De Palestijnse terroristen werkten tot 2019 voor de Palestijnse NGO “Union of Agriculture Work Committees” (UAWC). Het ministerie van Kaag heeft € 20 miljoen aan de organisatie betaald. Zelfs nadat ze door NGO-Monitor en UN Lawyers for Israel (UKLFI) gewaarschuwd was, werd de subsidie voor de organisatie tot 2020 gewoon voortgezet.

Dat leidde tot een reactie van een parlementariër van de Nederlandse rechtse partij Forum voor Democratie (FvD), die twitterde dat Kaag medeverantwoordelijk was voor deze moord. Later verontschuldigde hij zich. Je kunt zulke beschuldigingen niet onbevestigd doen, je kunt er alleen maar vragen over stellen.

Er zijn vele andere organisaties met soortgelijke beginselen in hun houding tegenover het Palestijnse doodsethos. Daartoe behoort de vooraanstaande masochistische joodse organisatie in de VS: J-Street. Heeft men daar ooit de kwestie van Palestijnse verheerlijking van de dood aangesproken? Ze kunnen er met voorbeelden mee gebombardeerd worden, terwijl men hun stilzwijgen registreert. Omdat ze zo sterk betrokken zijn in het Palestijns-Israëlisch conflict, kunnen ze voor zichzelf geen aanspraak maken op onschuldigheid en is de vraag terecht of hun zwijgen hen tot mededaders maakt.

Dit artikel voert, vergeleken met het veel grotere aantal opgetreden en voortdurende gevallen, slechts een klein aantal voorbeelden op. Wat hier is opgeschreven, laat de enorme incompetentie van de elkaar opvolgende Israëlische regeringen en ministers-presidenten zien dit argument niet openlijk ontwikkeld te hebben.

Bron:
https://heplev.wordpress.com
Door: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)