EMIGRANTEN – 1952

(Door: “Driek”)

Het was in 1952 toen Koningin Juliana het Nederlandse volk opriep om te gaan emigreren. Nederland had toen nog geen tien miljoen inwoners. Je kon er bijkans een kogel afschieten zonder iemand te raken. Doch de boven ons gestelde lieden vonden dat Nederland overbevolkt was. In de jaren daarna vertrokken er een half miljoen Nederlanders naar Zuid-Afrika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. De overheid maakte het emigranten vrij gemakkelijk door de overtocht te betalen en honderden guldens oprotpremie te geven.

Door de ontstane ruimte kon in 1960 worden begonnen met de massale import van goedkope arbeidsmigranten. In de Marokkaanse steden Rabat en Casablanca en de Turkse steden Ankara en Istanbul werden wervingskantoren geopend om de ‘gastarbeiders’, en later hun gezinnen, naar Nederland te halen. Iets dat we nooit hadden moeten doen.

Ik vind het werkelijk onbestaanbaar dat er zeventig jaar later nog altoos een gigantische woningnood heerst. En ondanks die woningnood komen er jaarlijks veertigduizend Afrikaanse gelukszoekers bij, die hier prinsheerlijk neerstrijken alsof Nederland een vakantieoord is. Komt er ooit eens een eind aan die volksverhuizing? Ik lees zojuist in één onzer Couranten dat een Nederlandse woningzoekende ruim twintig jaar op een wachtlijst staat eer hij eindelijk een eigen onderkomen kan betreden.

Twintig jaar, lezer, welk een onrechtvaardigheid. En aan welke zijde staat de sympathie van onze Koning Willem in deze schandelijke toestand? Een Koning is er toch om zich in te zetten voor zijn onderdanen? Welnu, ik merk er niks van. Ik lees alleen maar over een ontspannen verblijf op een Grieks eiland, waar hij spelevaart met zijn nieuwe motorjacht.

Het wordt eens tijd dat onze Haagse ambtdragers paal en perk stellen aan die ongebreidelde import van nutteloze lieden die hier op hun luie kont gaan zitten en niks bijdragen. Doch wie zich verzet en kritiek uit op al dit ongerief krijgt de stempel van racist en oproerkraaier. Ons dierbaar Vaderland is verworden tot een verpauperd land waar het allang niet meer fijn vertoeven is. Een land waar moord en doodslag dagelijkse kost zijn. We zijn bezet door negroïde lieden die volkomen maling hebben aan onze christelijke feestdagen, aan ons sinterklaasfeest en ga zo maar door. We durven zelfs in het bijzijn van een neger geen moorkop meer te eten. Zo ver zijn we al gezakt.

Ik wens U allen nog een fijne dag zonder ergernis.

Door:
“Driek”
(www.ejbron.wordpress.com)

(PS: © 2020. Niets uit bovenstaand artikel mag worden gebruikt of gewijzigd op andere blogs/sites zonder de nadrukkelijke toestemming van de webmaster)