Koopmans’ queeste naar haar waarheid

(Door: Leon de Winter)

Doet het er toe of iets een feit is? Marion Koopmans ging naar Wuhan en bezocht daar de markt. Er was niets te zien, de markt is gesloten, maar dat was voor haar geen belemmering er uitspraken over te doen. Ze heeft er met kaarten rondgelopen waarop de locaties waren aangegeven waar de kramen met levende dieren hadden gestaan. Die kramen zijn al lang weg. Al heb je duizend kaarten bij je, er was niets te zien.

Het bezoek aan Wuhan was een misleidingoperatie van de World Health Organization, waarop China grote invloed heeft. Een van de leiders van het team was Peter Daszak, een Amerikaan die betrokken is bij een organisatie die miljoenen heeft gegeven voor virusonderzoek aan het Wuhan Institute of Virology, dat toevallig niet ver van die markt is gevestigd. Naar verluidt heeft de delegatie enkele uren in het instituut mogen doorbrengen.

Chinese Communistische Partij

Afgelopen zondag in een uitzending van Op1 wijdde dr. Koopmans geen woord aan het volstrekte ontbreken van vrijheid in China voor wetenschappers; geen enkele Chinese collega heeft haar zonder toeziende blikken van overheidsfunctionarissen (lees: geheime politie) kunnen spreken. Het was een farce. Dr. Koopmans leek er niet onder te lijden.

Het gaat om het verhaal, ook voor dr. Koopmans. En dat luidt: de kans dat iemand in dat instituut het virus per ongeluk naar buiten heeft laten lekken, is minimaal. Het is het verhaal van de Chinese Communistische Partij, en de WHO wil dat verhaal niet afbreken.

Een ander verhaal? De inval in het Capitool van honderden doorgedraaide types, een curieuze mix van Trump-aanhangers en rel beluste vermeende Antifa’s, leidde tot vijf doden, zo vertellen de media ons sinds 6 januari. Het is niet waar, er was geen staatsgreep, er zijn niet vijf doden in het Capitool gevallen, maar wat doet het ertoe? De media willen dat hun verhaal waar is, en dat verhaal luidt dat Trump een staatsgreep heeft willen plegen. Echt?

Een staatsgreep door een man met een plastic Vikinghelm op z’n kop en een halvegare die het spreekgestoelte van de Senaat op een andere plek zet (nee, hij heeft dat ding niet gestolen)? Waar zijn de doordachte coupplannen met massa-arrestaties, executies, tanks in de straten? Die waren er niet. Wel chaos en een ongewapende vrouw die zomaar door een politieman van dichtbij werd doodgeschoten. Dat had het bepalende beeld van die dag moeten zijn, maar werd dat niet; een ongewapende dode vrouw vertelt het verkeerde verhaal.

Brandblusser

Het juiste verhaal was het verhaal van een agent die in het Capitool met een brandblusser was geslagen en daaraan was overleden. Dat verhaal is fake, maar, ach, wat doet het ertoe? De agent is niet geslagen, was die avond nog gezond aan het werk, en is ’s nachts aan, vermoedelijk, een hersenbloeding overleden. De politie weigert het autopsierapport vrij te geven. Het onderzoek naar de dood van die ongewapende vrouw, zo op het oog een moord in koelen bloede, wordt evenmin gedeeld. Dit zijn vervelende details die het grote verhaal van de staatsgreep kunnen ondermijnen, dus zwijgen de media.

De urn van de agent is in het Capitool gewijd, president Biden kwam hem eren. Maar de gestorven agent, een Trump-fan, is niet aan geweld in het Capitool overleden. Who cares? Het verhaal doet z’n werk. Er is in het Capitool die dag een persoon overleden, een ongewapende vrouwelijke Trump-fan en dat kwam door een politiekogel. De andere doden vielen door natuurlijke oorzaken buiten het gebouw. Maar in het verhaal gaat het om een staatsgreep met vijf doden. Niet kapot-checken, heet dat in de media, want stel je voor dat we onthullen dat het een fakeverhaal is.

George Floyd

Er zijn veel fakeverhalen waarop hele legendes zijn gebouwd. George Floyd, een crimineel en drugsverslaafde, was al stervende voordat die politieman in Minneapolis zijn tirannieke knie in Floyds nek legde. Michael Brown, de “vriendelijke” reus die bij zijn arrestatie zou hebben geroepen “hands up don’t shoot”, heeft dat nooit geroepen, maar viel een politieman aan en stierf in de worsteling om het dienstwapen. Maakt niet uit. Het verhaal is te goed en vervult een functie. De Black Lives Matter beweging is gestoeld op de Michael Brown legende.

Donald Trump heeft neonazi’s “fine people” genoemd, zeggen de media. Joe Biden heeft er zelfs zijn besluit om president te worden op gebaseerd, zo zei hij. Trump heeft dat nooit gezegd, het is fake, maar hé, het zou waar kunnen zijn, we willen dat het waar is, toch? Dus doen we alsof dat verhaal waar is.

Wat zijn de feiten rond het virus? We hebben geen idee. Dr. Koopmans wekt de indruk vooral het verhaal van de WHO te dienen, en zolang het virus rondgaat, is zij iemand met ongekende macht. Het wordt weer tijd de kale feiten voor zich te laten spreken. Al die verhalen hebben een functie, willen onze perceptie sturen, voor een of andere agenda.

Maar gaat er iets boven vrijheid?

Bron:
De Telegraaf (Premium-artikel)
(Met dank aan “Blaffertje”)