LONGREAD: Komt de hyperinflatie er aan?

(Door: “Weethetwel”)

In met name het corona-jaar is er enorm veel geld bijgedrukt in de wereld. Alle remmen zijn volledig los. They put out all the stops. Ten opzichte van de reële economie is dat op geen enkele manier te verantwoorden en het zal leiden tot de ineenstorting van het financiële systeem. Een nuttig onderdeel voor de Great Reset. Dat weten de financiële beleidsmakers al lang en daarom ligt er een nieuw geldsysteem op de plank waarbij er geen contant geld meer is en alle geldstromen gecontroleerd kunnen worden. Als het dan tóch gedaan is met het oude geldsysteem kan de overheid het nog maximaal uitmelken, voordat de mensen dat doen die wél voor hun geld gewerkt hebben. Met de drukpers kun je per slot van rekening alles kopen: je kunt er zelfs ondernemers mee betalen om hun bedrijf stil te leggen.  Who cares. Maar de spaarders en de pensioengerechtigden mogen zich ondertussen wel eens achter de oren gaan krabben.

Waar gaat het gedrukte geld naartoe?

Het gedrukte geld wordt niet rechtstreeks in de economie gepompt. In Europa bij de ECB gaat het inmiddels om € 5000,- per Europeaan, groot of klein. Zouden ze dat rechtstreeks aan de mensen geven, dan rennen die meteen naar de winkel en dan is de prijsstijging (=geldontwaarding) al meteen een feit. Dat doen ze dus niet. Het geld gaat nu naar de financiële instellingen (zoals de noodlijdende banken). die daarmee lucht krijgen en zo in staat worden gesteld weer nieuwe kredieten te verstrekken aan, u raadt het al: de overheid. Zo kan de overheid maximaal voordeel halen uit het ineenstortende systeem, doordat het geld dat gedrukt wordt uiteindelijk weer door henzelf geleend en besteed wordt.  De enorme extra geldmassa hangt steeds meer als een enorme dreiging boven de economie.

Wanneer stort het systeem in elkaar?

Het juiste tijdstip is moeilijk aan te geven. Het betreft het moment dat iedereen gelijk naar de uitgang wil. Dat is het moment dat in brede kring bekend wordt dat het geld in snel tempo zijn waarde gaat verliezen en iedereen het nog even in iets waardevollers om wil zetten. Daar is op dit moment nog geen sprake van. Het is juist zo dat de mensen die het geld zelf verdiend hebben het niet besteden. Een gedeelte, omdat het in pensioenfondsen is gestoken en de rest omdat men het juist wil bewaren voor een duistere toekomst. De gelddrukkers hebben nu dus vrij baan. Het slechte nieuws is dat geld niet kan denken en het gedrukte geld hetzelfde telt als het geld dat met hard werken is verdiend. Het komt er op neer dat het zuur verdiende geld nu door anderen (lees: de overheid) wordt verbrast. Dat is natuurlijk sneu, maar het gebeurt toch écht door de overheid die de spaarders zélf gekozen hebben en waarschijnlijk weer zullen kiezen. Het is uiterst waarschijnlijk te veronderstellen dat de categorie spaarders en pensioenfondsen bij de komende hyperinflatie de meeste pijn zullen lijden en vooral achter het net zullen vissen.

Waar zit dat geld dan allemaal?

Laten we voor het gemak even aansluiten bij de wereld van Dagobert Duck die zijn geld opsloeg in pakhuizen. Er zijn dan vijf van die geldpakhuizen met daarin het geld dat in omloop is. Geld is tegenwoordig alleen maar briefjes papier, cijfers op rekeningen of bedragen die men nog tegoed heeft van iets of iemand. Dat heeft allemaal geen waarde behalve het vertrouwen dat je er iets tastbaars voor kunt kopen en voor sommigen geeft het een gevoel van macht. Alleen dat tastbare betekent de echte waarde. Zolang het geld braaf blijft liggen, gebeurt er niets. Als het in beweging komt, is het nauwelijks in toom te houden.

Geldpakhuis 1. De pensioenen

In dit pakhuis ligt geld afkomstig van de werkende Nederlander, omdat meer dan 10% van wat hij verdient wordt teruggepakt voor zijn pensioen en hier opgeslagen. Het is dus geld dat écht verdiend is en dat ligt te wachten op de oude dag van de inbrenger. Dit geld wordt beheerd door overwegend linkse wereldverbeteraars uit de banencarrousel van de regering. Helaas wordt steeds duidelijker dat er een hele andere agenda ligt dan de leden een onbezorgde oude dag te gunnen. Voor het beheer zijn reglementen gemaakt die het pensioenfonds verplichten een groot gedeelte van het geld uit te lenen aan de overheid. De overheid zorgt er dan voor dat het geld in sneltreinvaart over de balk wordt gegooid. Kan de overheid niet terugbetalen, worden de belastingen verder verhoogd. Sigaar uit eigen doos. Om het nóg gemakkelijker te maken, is de rente naar negatief gemanipuleerd, zodat de pensioengerechtigden ook nog moeten betalen voor het bewaren van hun geld.

Een ander gedeelte van het geld wordt belegd in bedrijven die dwepen met vergroening van de wereld en het in toom houden van de zeespiegel en de temperatuur op aarde. Dat kost een lieve cent, maar dan heb je ook wat. Zonder dit verantwoordelijke (!) werk had de wereld al lang onder water gestaan. Het gaat de beheerders daarom ook niet om veel rendement te behalen, maar vooral om een groenere wereld, wat dat dan ook is. Wat heeft een gepensioneerde in hun ogen aan een zak geld als hij al verdronken is door de stijgende zeespiegel. De pensioengerechtigden worden dan ook steeds beter voorbereid dat ze naar een groot gedeelte van hun ingelegde geld kunnen fluiten. Aan de andere kant krijgen ze er  wel een “betere” wereld voor terug en wie wil dat niet? Bij een crash van het systeem is het geen voordeel dat het geld belegd is bij de overheid en aan de overheid gelieerde groene bedrijven. Als ze het dan terugkrijgen, is het vers gedrukt geld met aan de andere kant ook nog een extra belastingaanslag om het terug te betalen. Pensioengerechtigden hebben met voorsprong de slechtste kans hun inleg ooit terug te zien.

Geldpakhuis 2. Het spaargeld

Ook in dit pakhuis ligt geld dat door hard werken hier terecht is gekomen. Het is geld dat door mensen en bedrijven verdiend is, maar waarvan dezen besloten hebben het (nog) niet uit te geven. Dat uitstellen is vooral als men een slechte toekomst verwacht of om het te bewaren voor de oude dag. Dit geld wordt door banken gebruikt om het weer aan anderen uit te lenen. De banken maken reclame dat u geen cash moet willen (is zo vies en onhygiënisch), maar in werkelijkheid kan de bank daardoor hetzelfde geld meerdere malen uitlenen. Dat vaak uitlenen gaat goed zolang iedereen het geleende geld maar terugbetaalt. In de hoogtijdagen van de kredietcrisis hadden de banken hetzelfde geld tot wel 50 keer uitgeleend, vooral aan overheden. Die zorgden er dan voor dat het geld in sneltreinvaart over de balk werd gegooid met de belofte dat als het terugbetaald moest worden de belastingen verder verhoogd zouden worden. Maar sommige overheden (zoals in Zuid-Europa) dreigden failliet te gaan en daar was niet op gerekend. Even leek het er op dat de banken daardoor zouden imploderen, maar snelle hulp van de belastingbetalers hier zorgden (en zorgen) ervoor dat de bewuste overheden dáár van nieuwe middelen werden voorzien. Om het gemakkelijker te maken, is de rente naar negatief gemanipuleerd. De schulden kosten dan niets meer en sommige overheden krijgen bij hun schulden zelfs geld terug.

Maar er was toch weer een vervelend bijverschijnsel: ook de schulden van bedrijven eten geen brood als ze geen rente hoeven te betalen en zo zijn er talloze bedrijven (schattingen gaan tot 30%) die al lang failliet zouden zijn als ze hun rente en schulden af moesten betalen. Als er érgens een kinkje in de kabel komt, zijn de ingelegde spaargelden bij de bank meteen weg, want ze zijn maar een paar procent van het totale krediet dat de bank heeft uitstaan. Wanneer deze 30% (deels) omvalt en het zéker is dat ze hun leningen niet terug zullen betalen, zijn alle banken in één klap failliet. Wég zijn dan de spaarcentjes.

Bij een crash van het systeem is er een regeling dat iedere rekening voor € 100.000,- gegarandeerd is (de rest is dan sowieso verdwenen) maar wat let onze betrouwbare overheid het stelsel kort van te voren even aan te passen. Dat lukt ze zelfs met de grondwet. Bovendien: aan vers gedrukte briefjes heb je straks ook niet veel. Spaarders hebben één voordeel boven pensioenfondsen: ze hebben nú nog de gelegenheid hun geld van de rekening te halen en aan iets te besteden dat zijn waarde houdt. Bij pensioenfondsen kun je niet anders dan hulpeloos toekijken en hopen dat je snel oud wordt.

Geldpakhuis 3. De Europese Centrale Bank (ECB)

Dit is een zeer bedrijvig pakhuis. Het staat naast een enorme gelddrukmachine die overuren draait. Daar worden honderden miljarden euro’s gedrukt. Het is duidelijk dat dit geld geen bloed zweet en tranen gekost heeft en toch ziet het er hetzelfde uit als de euro’s in de vorige pakhuizen. Je kunt er hetzelfde mee en dat gebeurt ook. Dit geld wordt linea recta gebruikt om schuldpapier te kopen van banken en bedrijven. In het pakhuis zelf ligt dan ook niet veel geld. De banken en de bedrijven krijgen op deze manier een schuld aan de ECB en dat lijkt slim. Bedrijven die hun schulden niet kunnen betalen aan de bank hebben nu een schuld aan de ECB en die doet net of zijn neus bloedt. Papier is geduldig en de rente is laag. Daarnaast kopen ze schuldpapier van banken (meestal van staatsobligaties oftewel de leningen die de bank aan overheden heeft verstrekt). In feite nemen ze de schuld die de overheid aan de banken heeft over en daardoor krijgen de banken weer nieuwe mogelijkheden om nóg meer leningen aan overheden te verstrekken. Die zorgen er dan voor dat het geld in sneltreinvaart over de balk wordt gegooid. De rente is laag en het papier is geduldig, dus aflossen doet men door steeds grotere leningen af te sluiten en een gedeelte daarvan te gebruiken voor aflossing van de oude. Zo kunnen alle wensdromen van de politici vervuld worden, totdat de wal het schip keert.

Geldpakhuis 4. De Overheid

Dit is meer een doorstroompakhuis. Bijna 70% van wat in de maatschappij verdiend wordt, gaat via belastingen en heffingen naar dit pakhuis om vervolgens grotendeels over de balk te worden gesmeten. Als pakhuis stelt het dan ook niet veel voor, want de bodem is meestal in zicht. En zodra er wat ligt, wordt het meteen weer uitgegeven.

Geldpakhuis 5. Grote bedrijven, banken en hun eigenaren

In deze wereld van het grote geld heeft datzelfde geld niets meer te maken met levensonderhoud, strijd om het bestaan of andere vormen van schaarste. Het leven lacht de paar duizend ultrarijken voortdurend toe. Hun enige vraag is op welke manier ze nóg meer geld kunnen uitgeven om nóg meer van hun vaak extravagante wensen te vervullen. Vliegtochtjes naar privé-eilanden met de mooiste arbeidersdochters is daarvan maar een onschuldige bezigheid.

Maar hun grote droomwens is toch wel de absolute heerschappij over de aarde. Dus wordt het geld gebruikt om macht en invloed te kopen. Duidelijkste voorbeeld is de aankoop van de World Health Organisation door Bill Gates. Een groot deel van de universiteiten, media en beleidsbepalende instellingen zit inmiddels vast in de klauwen van de geldverstrekkers. Waardevrije wetenschap begint steeds meer een illusie te worden. Dat alles moet leiden tot de Great Reset die de wereld definitief onder de macht van de rijken moet brengen. Voor wie dat nog niet weet, staat onder dit artikel de link naar vele artikelen die dat nader signaleren en anders kunt u een instapcursus proberen bij Jensen.nl. Als het huidige geldsysteem crasht, kunt u dat zien als een onderdeeltje van de Great Reset. Daar hebben deze mensen geen enkele pijn aan. Want bij het nieuwe digitale geld zitten ze allemaal weer op de eerste rij.

Door:
“Weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)

PS: Hier vindt u alle artikelen van “Weethetwel” op de site “E.J. Bron”.