Duitslands derde oorlog tegen Rusland

Ook in 1941 zag het naar een grote overwinning uit, toen Hitlers legers op 22 juni de Sovjet-Unie binnen marcheerden om daar een vernietigings- en slavenoorlog te voeren.

(Door: Wolfgang Hübner – Vertaling: E.J. Bron)

Met de deelname aan de massale westelijke economische sancties tegen Rusland en de wapenleveringen aan de Oekraïne heeft Duitsland voor de derde keer in maar 108 jaar de oorlog aan Rusland verklaard. Dat deze oorlog (nog) niet militair gevoerd wordt, doet niets af aan dit feit. Want de sancties werden ook daarom besloten om een machtswisseling aan de top van de Russische Federatie af te dwingen, dus met het doel de meermaals gekozen president Vladimir Poetin “te ruïneren”. Moskou moest en heeft dat als oorlogsverklaring begrepen. Ook de VS of Frankrijk zouden het als oorlogsverklaring beoordelen wanneer andere machtige landen met zulke omvangrijke sancties een politieke omwenteling in Washington of Parijs zouden willen afdwingen.

Het argument dat het bij de economische oorlog zou gaan om de verdediging van de soevereiniteit en de vrijheid van de Oekraïne is voorgewend en leugenachtig: als het daar om gegaan zou zijn, dan zouden de VS en de NAVO het Russische aanbod om met elkaar te praten in de herfst van 2021 niet zo arrogant en afwijzend geïgnoreerd hebben. Duitsland heeft deelgenomen aan deze negatieve westelijke houding en daarna actief in de oorlog ingegrepen. De Russische leiding heeft er lange tijd mee gewacht om de Duitse oorlogsdeelname in de Oekraïne met het stopzetten van de voor het hoog geïndustrialiseerde Bondsrepubliek zo vitale energieleveringen te bestraffen.

Met Moskous nieuwste beslissing om geen gas meer te exporteren zolang de sancties niet opgeheven worden, heeft Rusland de feitelijke Duitse oorlogsverklaring beantwoord met een tegenactie, waarvan de gevolgen nog niet te overzien zijn. Hoe de derde oorlog tegen Rusland zal aflopen, is dus nog open. Er spreekt echter nu al niet veel voor een “zegerijk” verloop voor Berlijn. Mocht de economische oorlog, die al lang ook een ideologie- en cultuuroorlog is geworden, militair escaleren, dan zal Duitsland het atomaire slagveld zijn, dat het in de Koude Oorlog al bijna zou zijn geworden.

De geschiedenis waarschuwt en maant

De twee voorgaande oorlogen tussen de sterkste Europese machten zouden ook een waarschuwing moeten zijn voor diegenen die de Russen een nederlaag in de Oekraïne willen toedienen. Tweemaal namelijk was de Oekraïne zowel in de Eerste als in de Tweede Wereldoorlog in Duitse handen, tweemaal ging niet alleen de heerschappij over de Oekraïne, maar ook de hele oorlog voor het keizerrijk en het nationaalsocialistische Groot-Duitsland verloren. De eerste oorlogsverklaring van het keizerrijk op 1 augustus 1914 aan het tsaristische Rusland kan nog uit de niet schuldloze moeilijke belangensituatie van het rijk te verklaren zijn.

Maar ondanks de Russische militaire nederlaag was het uiteindelijk een nutteloze Duitse overwinning, die ook nog heel duur met de voor beide staten rampzalige communistische machtsgreep in Rusland gekocht werd. Ook in 1941 zag het naar een grote overwinning uit, toen Hitlers legers op 22 juni de Sovjet-Unie binnen marcheerden om daar een vernietigings- en slavenoorlog te voeren. In de winter van 1941 voor Moskou en in 1942/1943 in Stalingrad mislukte de Duitse waanzin met vele miljoenen slachtoffers aan beide kanten. De beelden van de rode vlag met de hamer en de sikkel bovenop het verwoeste Rijksdaggebouw in Berlijn zijn in ieder geval in Rusland nog zeer present.

De Duitse regering inclusief de schijn-oppositie van CDU/CSU, maar ook grote delen van de gepubliceerde opinie hebben ongeacht bittere historische ervaringen ingestemd met deze derde oorlog tegen Rusland. Zijn zij zich van de enorme risico´s voor staat, natie en volk bewust, dat ze daarmee akkoord gaan? Het waren niet de Amerikanen of zelfs Britten of Fransen , ja, nog niet eens de (West)Duitsers zelf die in 1989/1990 de niet bloedige hereniging mogelijk maakten en van ons Duitsers voor een kort historisch moment het gelukkigste volk van de wereld maakten: het was de Sovjet-Unie onder Gorbatsjov. Zijn begrafenis, wat een schande, vond enkele dagen geleden zonder ook maar één Duits regeringslid in Moskou plaats.

In een interview vandaag met de “Frankfurter Allgemeine Zeitung” zegt bondskanselier Scholz koppig: “We redden het”. Zulke parolen zijn in Duitsland bekend uit twee verloren wereldoorlogen – niet alleen oorlogen, maar altijd ook tegen Rusland. In de Punische oorlogen van de Klassieke Oudheid is de handelsmacht Carthago twee oorlogen tegen Rome te boven gekomen, maar na de derde oorlog was Carthago compleet verwoest. De geschiedenis waarschuwt en maant Duitsland en de Duitsers.

Bron:
pi-news.net
Door: Wolfgang Hübner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)