Geen antisemitisme, nergens

Wat doe je als redacteur van een krant als er ergens in de wereld iets gebeurt waarvoor je een verklaring nodig hebt en die je niet wilt of kunt afgeven? Juist, dan laat je een expert komen. Ook het Hamburger Abendblatt handelde zo, nadat in een joodse school in de Franse stad Toulouse drie joodse kinderen en een rabbi vermoord werden. Weliswaar is Wolfgang Benz (foto), op wie de keuze van het blad viel, al een poos geen leider meer van het Berlijnse “Centrum voor antisemitismeonderzoek”, maar in Duitsland is hij nog altijd het bekendste en meest gevraagde aanspreekpunt als het gaat om het thema Jodenvijandigheid. En hoe beoordeelt deze gepensioneerde coryfee het bloedbad in Frankrijk? Welnu, eerst helemaal niet, want:

“We hebben eerst meer informatie over de achtergrond van de dader nodig. Ik herken tot nu toe, ondanks de brutaliteit van de daad, geen nieuwe dimensie van een antisemitisme in Europa. We weten immers nog niet eens of de moorden werkelijk een antisemitisch motief hadden of dat de slachtoffers toevallig door een terrorist werden uitgekozen. Bij de amokpartij in Oslo was er snel een brief, waarin de verantwoordelijkheid voor de aanslag werd opgeëist. De dader anders Breivik had een ideologie, waarvoor hij moordde. Die ontbreekt in Toulouse nog.”

Daarin heeft meneer de professor zondermeer gelijk, per slot van rekening is er bijna n iets bekend over Mohammed Merah. Men weet alleen, dat hij zichzelf Al-Qaida-strijder en Moedjaheed noemde, in Pakistaanse en Afghaanse terreurkampen werd gespot, in Toulouse aangesloten was bij een salafistische organisatie en met zijn moorden Palestijnse kinderen wilde wreken. Daaruit komt uiteraard nog lang geen antisemitisch motief voort en al helemaal geen ideologie. Wie iets anders beweert, moet een islamofobe racist zijn (Benz weet daar alles van). Bovendien ontbreekt er immers een brief, waarin de verantwoordelijkheid wordt opgeëist en Merah kan deze dom genoeg ook niet meer naleveren, omdat hij nu dood is. Maar dat is uiteindelijk helemaal niet interessant, want er is immers sowieso geen sprake van een nieuwe dimensie van het antisemitisme, en überhaupt:

“Ik vrees, dat koelbloedige daden zoals die van Oslo en Toulouse normaal geweld in een massasamenleving is. Dit is er altijd geweest, ook in Europa. In de 19^e eeuw joegen Russische anarchisten met bomaanslagen de samenleving angst aan. De veiligheidsautoriteiten moeten nu vooral mogelijke na-apers van de daad van Toulouse verhinderen.”

In Keulen zou men zeggen: Het komt zoals het komt, wat weg is, is weg en het is tot nu toe altijd nog goed gekomen. Volledig normaal, dit alles, en sowieso zou men niet zo´n heisa moeten maken over de Jodenhaat, en hier in het land al helemaal niet:

“Ik zie geen toename van het antisemitisme. Het is treurig genoeg, dat er mensen zijn, die vijandig tegenover Joden staan. Maar ik waarschuw ook voor dramatiserende krantenkoppen bij publicaties van deze onderzoeken. Ik zie slechts bij 5% van de Duitsers duidelijke Jodenvijandige opvattingen, dat zijn de aartsconservatieven met hun stamtafelparolen. Bij veel ondervraagden bestaan echter haatgevoelens, die niet speciaal antisemitisch zijn. Als men ze bijvoorbeeld zou vragen naar hun opvattingen tegenover Oostenrijkers of Polen, zouden de antwoorden wellicht hetzelfde zijn. We moeten oppassen, dat we door een dramatisering van de onderzoeken niet het ware antisemitisme bagatelliseren.”

Om het met Henryk M. Broder te formuleren: “antisemitisme begint bij 6 miljoen dode joden, alles daaronder is vredespolitiek.” En met de 5% aartsconservatieven en hun stamtafelparolen zullen we ons ook wel redden. Van de anderen, die van antisemitisme worden beschuldigd, weet men sowieso, dat zij eigenlijk hele vredelievende tijdgenoten zijn, die bovendien hun Oostenrijkse buren er in geval van twijfel net zo van beschuldigen, dat zij hen Hitler gestuurd hebben, zoals zij de Joden ervoor haten dat die nog steeds komen aanzetten met de door de Duitsers zo voorbeeldig verwerkte Holocaust. Van een anti-Oostenrijksisme heeft men echter nog nooit iets gehoord, en daarom is ook het hele gedoe rondom het antisemitisme volledig overtrokken. Helemaal absurd wordt het zelfs, waneer men er eerbiedwaardige mensen bij betrekt, zoals de SPD-voorzitter, alleen omdat hij de joodse staat een Apartheidsregime heeft genoemd:   

“Ik kan bij Gabriel´s uitlatingen geen antisemitisme vaststellen. Het is toch niet zomaar bedacht, dat Israël zichzelf definieert als een staat met een bepaald staatsvolk. En het is ook niet bedacht, dat niet-Joden zich enkele extra controles door Israëlische autoriteiten moeten laten welgevallen. Als Gabriel dat doet herinneren aan een staat, waarin burgers met twee soorten recht behandeld worden, dan kan ik daar inkomen”.

Een voortreffelijke analyse, temeer daar Wolfgang Benz zich hier met fijne subtiliteit ook als linkse staatscriticus laat zien – per slot van rekening is het immers het wezen van iedere staat om een staatsvolk bij elkaar te definiëren, niet tot dit staatsvolk behorende personen af en toe bloot te stellen aan diverse onaangenaamheden en het niet helemaal nauw te nemen met de burgerlijke gelijkheidsbelofte. In zoverre bestaat de wereld praktisch alleen maar uit Apartheidsregimes – een zeer onplezierige misstand uiteraard, die opgeheven dient te worden. En waarom daarmee niet in Israël beginnen, waar men van de Holocaust immers veel minder geleerd heeft dan in het land, dat deze ooit organiseerde?

Wolfgang Benz is dus een eminent knappe man, die al vroeg heeft herkend, dat antisemitisme uiteindelijk een vooroordeel onder velen is en dat de beschuldiging van antisemitisme bovendien dusdanig inflatoir wordt toegepast, dat zelfs een “man van reputatie en en enige roem achteraf”, zoals Heinrich von Treitschke, bitter onrecht wordt aangedaan, als men hem aanrekent dat de nazi´s zijn onschuldige leuze “De Joden zijn ons ongeluk” in aanspraak genomen hebben. Daarom heeft Benz het ook volledig bij het juiste eind, dat hij de dader van Toulouse niet zomaar een antisemiet wil noemen – temeer daar dit het Latijnse principe “De mortuis nil nisi bene” gebiedt. Hier in het land kan, nee: moet men daarom heel trots zijn op zijn vooraanstaande antisemitismeonderzoekers.

Bron:

http://lizaswelt.net/2012/03/22/kein-antisemitismus-nirgends/

Auteur: Lizas Welt

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)