Syrië is het nieuwe slagveld van Al Qaida

Een lid van een radicaalislamitische groepering spuit bij een grensovergang naar Turkije de woorden “Geen islam zonder Jihad” op de muur

Leuze van de Moslimbroeders: “Mohammed is onze leider, de koran is onze grondwet, de Jihad is onze weg en de dood voor Allah is onze wens”! De Syrische rebellen maken graag gebruik van de diensten van islamisten met gevechtservaring. Meerdere aanslagen komen “vermoedelijk” voor hun rekening. Maar ze hebben een eigen agenda, die Israël zou kunnen laten opdraven.

Ongeveer 30 gemaskerde mannen poseren krijgshaftig met Kalasjnikovs. Eentje heeft het over de aansluiting bij de Free Syrian Army (FSA) en verkondigt de “vorming van zelfmoordcellen om de heilige oorlog in naam van Allah te voeren”. Een van de meerdere video´s op internet die een deelname van de radicaalislamitische terreurgroep Al Qaida aan de Syrische burgeroorlog doen vermoeden.

Ayman al-Sawahiri, na de dood van Osama Bin Laden de nieuwe chef van de groepering, had begin dit jaar de “Syrische revolutionairen” als “leeuwen van de Levant” geprezen en solidariteit beloofd.

Kort na zijn audioboodschap bevestigde James Clapper, de chef van de nationale geheime dienst van de VS, dat een serie bomaanslagen in Syrische steden “duidelijke kenmerken van Al Qaida” zouden bezitten. Zes maanden later heeft Syrië 35 autobommen en tien zelfmoordaanslagen gezien.

Een zeker Al-Nusra-front, dat de verantwoordelijkheid opeiste voor vier zelfmoordaanslagen, bekent zich tot Al Qaida. Naar eigen zeggen blies de groepering regeringsgebouwen, politiebureaus en de regeringszender al-Achbariya op, “die de tirannen dag en nacht verheerlijkt” zou hebben. Er werden zeven televisiemedewerkers gedood. Andere groeperingen, die contacten hebben met Al Qaida, noemen zichzelf “Abdullah Azzam” of “Ibn Malik martelaarbrigades”.

Grens naar Irak een open deur voor terroristen

“Al Qaida opereert in Syrië net zoals zij in Irak doet”, verzekerde Izzat al-Shahbandar, een medewerker van de Irakese minister-president. “We zijn er zeker van, dat de namen van de mensen die wij zoeken, overeenkomen met die van de Syrische autoriteiten”.

Irak en Syrië zijn buurlanden en de 600 kilometer lange gezamenlijke grens is nauwelijks te controleren. Vanuit Irak worden er veel wapens en munitie voor het FSA Syrië binnengesmokkeld. Het is ook een open deur voor terroristen.

In vergelijking met het FSA is Al Qaida getalsmatig zeker niet belangrijk. De organisatie heeft nauwelijks of geen invloed op de strategische oorlogvoering tegen het regime van Bashar al-Assad. Maar hun bomaanslagen hebben een verwoestend effect.

Syrische christenen

Represailles tegen christenen

Een wezenlijk belangrijkere rol spelen andere radicaalislamitische groeperingen binnen het FSA. Het leger van deserteurs en vrijwilligers is een vergaarbak voor veel radicale soennitische groeperingen met een verschillende ideologische oriëntering. Ze hebben allemaal gemeenschappelijk, dat ze aanhangers van een antieke en puriteinse interpretatie van de islam zijn. De verdrijving van duizenden christenen uit Syrische steden komt voor hun rekening evenals geweld en represailles tegen niet-soennitische moslims.

De meest spectaculaire aanslag was zeker die op het hoofdkwartier van de nationale veiligheidsdienst in Damascus. Daarbij werden twee weken geleden vier hoge regeringsfunctionarissen, o.a. de zwager van president Assad, gedood. Liwa al-Islami (Brigade van de Islam) nam de verantwoordelijkheid voor de aanslag op zich. Haar Sayyed-al-Schuhada-brigade zou “de crisisstaf van het regime tot doelwit hebben uitgekozen”.

Liwa al-Islami zou ook verantwoordelijk zijn voor overvallen op de christelijke bevolking in Damascus verantwoordelijk zijn. “Fides”, het persbureau van het Vaticaan, berichtte, dat de daders van Damascus op de vlucht christenen uit hun auto´s gesleurd en op straat doodgeschoten zouden hebben.

Een van de leiders van de Brigade van de Islam is de Libiër Mehdi al-Hatari. Hij was de plaatsvervanger van Abdelhakim Belhadj, de leider van de opstandelingen in de Libische hoofdstad Tripolis. Belhadj voerde de Libische Strijdgroep (LIFG) aan en vocht aan de zijde van de Taliban en Al Qaida in Irak en Afghanistan. Al-Hatari en zijn persoonlijke brigade zijn nu actief in de Syrische stad Idlib.

“In het noorden van het land, in de omgeving van Aleppo tot aan Lattakia aan de Middellandse Zee bevinden zich niet veel radicaalislamitische bataljons”, zei een commandant van de opstandelingen in het Turkse Antakya. “In het zuiden echter zijn ze zeer actief”. In de stad Koser bij Homs, waar al maandenlang heftig om gevochten wordt, vormen brigades van zelfbenoemde Salafisten een derde deel van de strijdkrachten van het FSA.

 

Logo van Liwa al-Islami (Brigade van de Islam) 

Israël en de “rode lijn”   

Al deze radicaalislamitische strijders vechten niet uit idealisme en vrijheidsliefde tegen de Syrische dictator. Ze hebben een radicaalislamitische agenda, die zich tegen alle heerschappij- en samenlevingsvormen richt die niet overeenkomen met hun eigen, geïdealiseerde en alleen door islamitische wetten en principes gevormde levensvorm. In zoverre is niet alleen Assad hun vijand, maar ook iedere pluralistische, democratische, niet-islamitische of liberaal georganiseerde maatschappijstructuur. Ook en vooral Israël.

Dat de radicale islamieten geen enkel middel schuwen om de vijand te vernietigen, hebben hun drastische aanslagen laten zien. Wanneer ze de beschikking zouden hebben over massavernietigingswapens, zouden ze die tegen hun vijanden inzetten.

Over zulke wapens – mosterdgas, Sarin en zenuwgas VX – beschikt het regime van Assad echter in vele magazijnen. Niet alleen Israël vreest dat deze biologische strijdmiddelen in handen van fanatieke radicale islamieten zouden kunnen vallen. Zou dat voor Israël de Casus Belli zijn?

Ely Karmon van het Internationale Instituut voor Terrorismebestrijding in het Israëlische Herzliya zei tegen “Welt Online”: “als deze wapens zouden worden verplaatst naar het grensgebied met Libanon, zou dit voor Israël zeker een reden zijn om in te grijpen”. De deskundige op het gebied van massavernietigingswapens zegt, dat Israël over geschikte middelen en krachten beschikt om preventieve operaties niet vanuit de lucht, maar op de grond uit te voeren.

Zulke wapens in het grensgebied met Libanon zouden een “rode lijn” zijn, want dan zou “de stap naar de sjiietische militie Hezbollah in Libanon niet meer ver weg zijn. Dat deze uitgesproken vijand van Israël dan wellicht over zulke middelen beschikt, kan Israël niet toestaan.”

Bron:

http://www.welt.de/politik/ausland/article108391348/Syrien-ist-al-Qaidas-neues-Schlachtfeld.html

Auteurs: D. Alexander en A. Hackensberger

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)